Op de opening van het Groeningepark liep Jarretel de notoire Kortrijkse huisfilosoof Jean-Jacques, alias Jan-Jaak, tegen het lijf.

Jarretel : situeer jezelf eens binnen het Kortrijkse landschap van interessante mensen.

Jan-Jaak : Ik ben een nette mens, een interessante Kortrijkzaan en een kleine beambte op rust, en hou me nu vooral bezig met schilderen, fietsen en filosoferen, levenswijsheden verkondigen zeg maar. Ik doorliep met vrucht het VTI, den Tek zoals ze zeggen, unief kon ik niet aan. Daarna een opleiding in de grafische kunsten aan het Higro, waar ik met de grootste onderscheiding afstudeerde met felicitaties van de jury. Ik riep mezelf uit tot artiest en schilder vooral op zondagnamiddag, veel zelfportretten, maar ook stillevens en landschappen met paarden, distelvinken, moerbeziestruiken en loopse koeien. Kwatongen noemen mij denigrerend een zondagsschilder, maar ik weet wel beter, ik stoor me niet aan roddelaars en ijverzuchtigen.

Jarretel  : Doe je nog andere interessante dingetjes om je dagen zinvol te vullen ?

Jan-Jaak : Ik maak grote fietstochten tot ver over de taalgrens en in Noord-Vrankrijk. Ik fiets alleen, in de veloclub werd ik buitengegooid omdat ik te veel de filosofische toer opging en de anderen mijn exposé’s met doorspekt met geleerde woorden en zinnen niet konden volgen. Wanneer ik dan afgemat maar voldaan weer thuis arriveer staan mijn pantoffels klaar en sla ik aan het filosoferen over de zin van het leven en over de relatie met mijn vrouw die ik voor de gelegenheid Juliette noem. Mijn huwelijk is stabiele , al meer dan vijfendertig jaar. Ik heb het oeuvre van alle grote wijsgeren gelezen en bestudeerd, Sartre, Camus, Schopenhauer, Nietsche, Kafka, Aristoteles, Hegel, Kant, Spinoza Kierkegaard, Jung, Charles Bukowski, Jan Cremer en Jean-Pierre Van Rossem met zijn fameus meesterwerk ‘Hoe kom ik van de grond.’ Wie kan dat zeggen ? De meeste mensen komen niet verder dan Boon, Brusselmans, Yvonne Kroonenberg en Godfried Bomans. En de pseudo wijsheden van Humo, Het Rijk der Vrouw en Dag Allemaal.

Jarretel : Vertel eens een paar wijsheden uit de grote filosofische meesterwerken.

Jan-Jaak : Schopenhauer bijvoorbeeld vertelt dat de mens op het dier het intellectuele genot voor heeft. En dat men in het algemeen kan zeggen dat de twee vijanden van het menselijk geluk het verdriet en de verveling zijn. En dat vooral door innerlijke leegheid de behoefte ontstaat aan gezelligheid, afleiding, amusement en allerlei luxe waardoor veel mensen een verkwistend leven gaan leiden en daarna in de ellende terechtkomen. Schopenhauer verkondigt ook dat voor aan lager wal raken men bewaard blijft door innerlijke rijkdom, de rijkdom van de geest, want hoe groter de geest, des te minder plaats er overblijft voor verveling. Arthur kent geen grotere absurditeit dan die van de meeste metafysische systemen, die het kwaad als iets negatiefs beschouwen, terwijl het juist zo positief en tastbaar is. Daarentegen, aldus de filosoof, is het goede al het geluk en het negatieve, namelijk het opheffen van de begeerte en laten eindigen van een kwelling. Enzovoort enzoverder…Het is natuurlijk heel jammer dat zo weinig mensen deze wijsheden begrijpen en toepassen op hun eigen leven. Ik zet me daar dag in dag uit voor in, maar het is vechten tegen de bierkaai. Ik ga dan nog liever voor mijn schildersezel zitten en schilder voor de zoveelste keer mijn eigen kop, dan me nog verder uit te putten in het verspreiden van al deze filosofische waarheden. Als mens voel ik mij als een adelaar hoog verheven vliegend boven de eenden die diep onder mij vliegen. Adelaars vliegen alleen, eenden vliegen in troepen.

Jarretel : Heb je een motto ? Een levenswijsheid ? 

Jan-Jaak :   Ja, dat heb ik. ‘De mensen zijn meer met zichzelf ingenomen op grond van talenten en deugden, die zij zich verbeelden te hebben, dan op grond van zulke, die zij werkelijk hebben’

Tijdens de Sinksenfeesten kon Jarretel op het terras van Bar Oskar Bart Algoed, alias Adelbert, strikken voor een diepte-interview.
Adelbert is sinds 2007 Nachtburgemeester van Kortrijk

Jarretel : Hoe ben je eigenlijk nachtburgmeester geworden ?

Adelbert: Kijk vriend, in 2007 richtte de toenmalige populaire satirische weblog het Verdriet van Kortrijk een ludieke verkiezing in voor het nachtburgemeesterschap van Kortrijk. Ik was toen al een fervente bezoeker van de Kortrijkse café’s, nachtbars, uitzuipkroegen, striptease tenten en hoerenkasten en ik greep mijn kans. Er dienden zich een zevental kandidaten aan en dankzij de nodige dosis corruptie werd ik glansrijk verkozen. Sindsdien oefen ik plichtsbewust het ambt van nachtburgemeesterschap uit. Ik voel mij in deze hoog verheven functie de gelukkigste mens van Kortrijk.

Jarretel : Was er vroeger een Kortrijkse nachtburgemeester ?

Adelbert: Tja, een zekere Geert Vandepitte, alias Pit, had zichzelf al vroeger tot nachtburgemeester uitgeroepen met de slogan ‘nachtburgemeester ben je voor het leven’, wat een pretentie. Op het Verdriet van Kortrijk werd Pit met klikken en klakken uit de functie gebonjourd en nam ik rechtmatig zijn plaats in, middels een democratische verkiezing, waarbij ik met drie straten lengte de verkiezing binnenhaalde. De hovaardige Pit noemde zich al meer dan 15 jaar de zogezegde nachtburgemeester, maar de sukkel kwam nooit buiten, bezocht nooit een Kortrijkse café, tenzij hoerentent, kende niets van het Kortrijkse nachtleven, terwijl ik het nachtleven ken als mijn broekzak. Ik vond al langer dat die titel mij toekwam.

Jarretel : Wat doe je naast het nachtburgemeesterschap beroepshalve ?

Adelbert: Ik ben ook conceptuele kunstenaar, bijvoorbeeld een natte dweil aan een roestige nagel aan de muur van de Paardenstallen hangen en wrakhout van asielzoekersbootjes in Broelkaai zes. Het brengt allemaal niks op, vandaar dat ik huisjes- en reclameschilder ben, kalligraaf, designer en luchtkastelenbouwmeester. Ik dreef ook tien jaar kroeg ‘t Fonteintje, maar het krioelde er nooit van het volk om het zo te zeggen, alleen een half dozijn verstokte toogkrijgers hielden de kave van mijn boîte tien jaar recht. Maar ik deed er voldoende inspiratie op om een boek te schrijven waar ik nog altijd niet aan begonnen ben.

Jarretel : Wat houdt de functie van nachtburgemeester in ?

Adelbert: Ik beloofde alle Kortrijkse café’s met een bezoekje te vereren en blijde intochten te doen. Momenteel ben ik nog altijd bezig met het inwijden van de ca 250 Kortrijkse café’s, een werk van vele tientallen jaren. Een verheven taak die een grote opoffering en veel doorzetting vraagt, maar ook veel lol en voldoening schenkt. Daarnaast organiseer ik opleidingen voor cafébazen en -bazinnen met cursussen over drinken zonder mate, caféruzies bijleggen en willige vrouwen versieren. Er zijn wel voorwaarden vooraleer ik een café kan inwijden. In de eerste plaats moet het café open zijn. Verder moet de baas of bazin aanwezig zijn en ik mag niet al te dronken zijn. Bovendien moet ik er minstens een hele nacht tot het ochtendgloren vertoeven, de bazin versieren en gratis drank krijgen. Sommige Kortrijkse uitgaanders boden mij al aan inwijdingen over te nemen, maar dat aanbod heb ik afgeslagen. Daar ben ik niet corrupt genoeg voor.

Jarretel : Hebt u nog andere plannen als nachtburgemeester ?

Adelbert :  Na Kortrijk congé wil ik een bal van de nachtburgemeester inrichten, zo rond mijn verjaardag van 20 september. Ik ben nog op zoek naar een geschikte locatie en heb al veel mooie voorstellen ontvangen. De Kreun bood zich aan en burgemeester Ruthie bood Depart aan. Ik kijk uit naar andere kandidaten. Den Chips van Masselis is te klein en Masselis is een te onmogelijk mens om zaken mee te doen.

Jarretel : Hoe zal zo’n bal van de nachtburgemeester verlopen?

Adelbert : Met een overvloed aan drank en meegaande vrouwen natuurlijk en als apotheose de huldiging van dagburgemeesteres Ruthie als officiële Miss Kortrijk. Ruthie is helemaal geen bourgeoise, ze is goed bezig en zit vol jeugdig vuur en dat komt niet alleen door de vrijerscapaciteiten van schepentje Wout die zij waardeert, maar ook door de zedenverwildering en libertijnse levenswandel die zij uitstraalt. De onversaagde Ruthie wordt dan in de bloemen gezet door schepentje Wout, de aanbidder die aan haar voeten ligt en tevens de feestrede houdt. Er zijn geen taboe’s en Wout zal zich over Ruthie uitvoerig laten gaan over haar politieke drijverijen, haar kwaliteiten, haar realisaties, haar samenzweringen, haar ongebreidelde levensblijheid en haar enthousiasme, maar ook over haar mislukkingen, haar kwellingen, haar excessen, haar amoureuze avonturen, haar onzekerheden, haar mislukte chambres séparées en haar déjà vu’s. Ruthie is niet de politieke wasserettekoningin zoals schavuit en politiek hoerenjong Wouter Vermeersch haar omschrijft. Wanneer wordt die racist en fascist Vermeersch uit de gemeenteraad gegooid ?

Jarretel : Hebt je een mening over de Kortrijkse politiek ?

Adelbert: De stad Kortrijk wordt bestuurd door een schepentjescollege dat alle zin voor ernst en deugdelijk bestuur verloren heeft. Het achterkamer gekonkel en de samenzweerderige activiteiten domineren het reilen en zeilen in de Kortrijkse politiek. De lokale persjongens en meiskes zwijgen als vermoord. Ze putten zich uit in pluimstrijkerij en vleierij. Peter Lanssens, alias lange Peter schiet hierbij de hoofdvogel af, maar ook Kris Vanhee, Bas De Wilde, Margo Demeulemeester en Jan Steenhoudt  laten zich niet onbetuigd en onderwerpen zich aan de politieke goddeloosheid van de schepentjes, waarbij schepentjes Weydts en De Coene op magistrale wijze getuigen van grensverleggende eigengereidheid en achterkamerpolitiek. Schepentje Kelly Detavernier staat droog en prevelt op elke gemeenteraad als een automatische piloot wat haar cabinetards haar in de oren fluisteren en schepentje Ronse trotseert met verbazend gemak de spotternijen over Kortrijk culturele hoofdstad. Gelukkig hebben we miss Kortrijk Ruthie die het Kortrijks schip drijvende houdt.

Jarretel : Heb je een motto, een lijfspreuk ?

Adelbert : Een wens en een lijfspreuk : schaf het sluitingsuur af.
Bier maakt de man.