klik op de foto

Ruth Vandenberghe, alias de Roste Muize, viert 50ste verjaardag:

“Het voelt heerlijk om burgemeester te zijn, ik zie Kortrijk en de mensen van Kortrijk zo gaarne, ook de slechte Kortrijkzanen, maar de meeste Kortrijkzanen deugen. Burgemeester Ruthie Is 50 ! Om dat niet onopgemerkt voorbij te laten gaan, liet Jarretel haar door drie vrienden interviewen. Nele, Vincent en Tom. Spontaan, met het hart op de tong en verrassend. “Ik doe oprecht mijn best en probeer iedereen te helpen. Ik ben een supervrouw”, vertelt Ruthie, een toffe madam, zonder poeha. Ze blijft de Ruth van vroeger, zonder show. ‘What you see is what you get.’

Het werd een spontaan en openhartig gesprek.

Vriendin Nele: 50 jaar worden, hoe ervaar je dat ?

Ruthie : Schrik heb ik niet. 50 is een mijlpaal. Age de décadence zeggen ze. Maar is dat zo ? Al is het vet wel van de soep nu, uiterlijk dan toch (schaterlach). Maar ik voel mij een superieure Kortrijkse deerne, hoog verheven boven Vlaamsche huisvrouwen en Hollandse kaasboerinnen. Mentaal zit ik steeds beter in mijn vel, door ouder te worden. Ik beken dat ik graag ouder word.

Nele: Heb je last van fysieke kwalen tijdens het liefdesspel ?

Ruthie : Och ja, na een nuit blanche duurt het recupereren steeds langer. Daarom beperk ik dat dus, tot groot verdriet van mijn onovertroffen geliefde (hilariteit). Maar ik kan niet leven zonder excessen, zonder avonturen, zonder verrassingen, zonder zonde. Ik verafschuw een zoutloos bestaan, een opeenstapeling van déjà vu’s. Dankzij het burgemeesterschap kan ik mijn verlangens sublimeren. Ik heb onafgebroken honger naar de ondeugd. Een grote gave.

Vincent : Je ziet er goed uit, wat zijn jouw geheimen ?

Ruthie : Ik straal dat uit, want ik ben blij, optimistisch en gelukkig. Dankzij de speciale standjes uit de Kamasutra hou ik me lenig en fit, dat helpt.
ik ben helemaal geen bourgeoise, ook niet in het liefdesspel.

Vincent: Voel je je lichaam veranderen ?

Ruthie : Jawel, de menopauze wenkt. Ik begin vapeurkes te krijgen als ik word aangekeken door jonge viriele mannen. Mijn lichaam is als een stoommachine. Tijdens de liefdesdaad straal ik van genot en scheid ik een doordringende geur af. Ach, ik word eraan gewoon en vrees niet in een dal van onzekerheid terecht te komen.

Tom: Waar geniet je nu meer van dan vroeger ?

Ruthie : Van samen met mijn neukwillige geliefde in het bos te gaan wandelen en er de liefdesdaad te bedrijven. Onder een wilde kastanjeboom of een Hollandse linde. Heerlijk. Zalig. Opwindend. Ik verkies het Beirebos, omdat de kans op ontdekking daar het grootst is en dat maakt de opwinding zoveel groter en het genot intenser. Vroeger vond ik dat maar niks, maar met het stijgen der jaren kan ik intenser van de natuur genieten. Ook op stadsrecepties hou ik ervan intieme gesprekken aan te knopen, veelal met mannen van mijn obediëntie.

Nele: Trek je je aan wat de mensen over je zeggen of roddelen ?

Ruthie : Totaal niet. Wat kommeerewijven roddelen, daar lig ik niet van wakker.
Wat niet wil zeggen dat ik mij niets aantrek van leugens. Zo bijvoorbeeld dat ik een showmadam ben die alleen geïnteresseerd is om met mijn gezicht in de gazetten te staan pronken. Verder kan ik niet tegen de idiote bewondering van hondse slippendragers die mij de hemel in prijzen en alleen maar uit zijn op faveurkes. Daar kan ik echt niet tegen.

Tom: Wil je burgemeester blijven ? Kandidaat-burgemeester in 2024 ?

Ruthie : Kijk, ik ga er niet flauw over doen. Ik wil absoluut burgemeester blijven.
Niets gaat boven het burgemeesterschap van Kortrijk. Alles wat dat in de weg staat, moet meedogenloos vernietigd worden. Vincent (Quickie) zal zich moeten schikken naar mijn ambitie, of hij weer minister wordt of niet. Trouwens, er gaan geruchten dat hij zou gelogen hebben in de zaak van het politiek voorakkoord van 2012, namelijk dat er geen schriftelijk akkoord was, terwijl dit zeker wel het geval was. Indien deze leugen wordt bevestigd hangt zijn politieke toekomst aan een zijden draadje. Beseft Vincent dit wel of volhardt hij in de boosheid ? Het zou van een cynische dwaasheid getuigen mocht Vincent toch de burgemeesterssjerp ambieëren. Dit versterkt alleszins mijn positie in de wedloop naar het burgemeesterschap. Ik wil burgemeester blijven tot 2036 en daarna de sjerp overdragen aan schepentje Wouter Allijns, een onkreukbare jongen, een crème van een vent. Wouter ligt er nu al wakker van. Het is hem gegund.

Vincent: Waar droom je nog van ? Heb je een bucket list ?

Ruthie : Ik herhaal dat ik burgemeester wil blijven tot 2036. En op privévlak, een huwelijksaanzoek. De liefde van mijn minnaar is nog veel mooier dan al mijn dromen, en het allermooiste is, dat het geen droom, maar werkelijkheid is.

Vincent: Tot slot, hoe gaat het in de liefde

Ruthie : Oh ja, zalig ! (grijnslacht), al ontwaar ik bij mijn geliefde een zekere jaloezie wanneer ik me tè charmant en tè intiem gedraag, zonder dat het echt vulgair wordt, tegenover mijn mannelijke schepentjes en gemeenteraadsleden. Maar ik ben gelukkig. Meer kan ik daar niet over vertellen.

2

In de zomerbar Marie Claire’s liepen we minister Vincent Van Quickenborne, alias Quickie, tegen het lijf. Q. maakte tijd voor een openhartig gesprek.

Jarretel : Hoe verliep uw jeugd ?

Quickie : Mijn ouders waren fanatiek katholiek. Aldus kwam ik in contact met nonnekes en paters die om de haverklap bij ons thuis op bezoek kwamen. Mijn moeder geraakte bij elk bezoek in extase. Ik werd misdienaar en de nonnen waren zot van mij, de paters ook. Aldus werd ik op 15-jarige leeftijd ingewijd in de geheimen van de seksualiteit en op een lieflijke manier ontmaagd door zuster Virginia en pater Amadeus, om het zo te zeggen. Ik draag er nog altijd de sporen van zegt mijn vrouwtje Anouk en zij kan het weten. In hardrock café het Stenen Tijdperk leerde ik mijn eerst liefje kennen, een brunette met kastanjebruine ogen, Juliette. We hadden verkering buiten medeweten van mijn ouders en na één jaar maakte ze het uit. “zijt gij misschien in een klooster opgekweekt” schreeuwde ze op een dag, en weg was ze, Juliette. Ik heb nooit kunnen achterhalen wat ze met die laatste zin bedoelde.

Jarretel :  Hoe werd u politiek bewust ?

Quickie : Aan de Kulak was ik haantje de voorste, ik stichtte er het Liberaal Vlaams Verbond en ontdekte nachtboîte de Geverfde Vogel. Ik begon zwaar uit te gaan, te drinken als een zwitser en jointjes te smoren. Nachten aan één stuk door dronken we hectoliters bier en blauwe cocktails en in den geverfden zaten we aan de veel te jonge meiskes, het liep de spuigaten uit. Vele malen zijn mijn ouders me bij het ochtendgloren komen ophalen, compleet lazarus, volledig van de wereld. Dàt waren tijden, man ! Een jaar later kwam ik in contact met Bert Anciaux die me inlijfde in zijn club ID21. Bert zag in mij een groot politiek talent, en dat was een understatement. Ik ben het grootste politiek talent dat Kortrijk ooit gekend heeft. Toen geraakte ik als jongste senator verkozen en stak ongegeneerd jointjes op in de plenaire vergaderingen. Het zorgde voor opschudding en daar deed ik het voor en voor de roes. Ik had twee programmapunten : het Koningshuis afschaffen en jointjes toelaten in de Senaat. Het is er nooit van gekomen, ik zag alras in dat ik het Koningshuis in ere moest houden, wilde ik later opklimmen op de politieke ladder en minister worden. Nu ben ik nog altijd tegen het Koningshuis, maar ik geef toe, ik speel komedie om mijn politieke loopbaan niet in gevaar te brengen. Ze noemen mij nu een totentrekker, maar ach, laat ze roddelen. Ik ben daar heel eerlijk in, en jointjes smoor ik nog altijd, maar niet meer in de Senaat. Dat moet dringend gelegaliseerd worden. Ook het gebruik van cocaïne moet uit het strafrecht. Het is een edele drug als hij goed gebruikt wordt. Ook mijn vrouwtje is daar niet tegen, ze houdt van de bedwelmende geur en van mijn jointjes, zegt ze.

Jarretel : Hoe begon uw Kortrijkse politieke carrière ?

Quickie : In 2006 geraakten we, dankzij een koehandel met schepentjeszetels, voor het eerst in het stadsbestuur. We lieten onze broek tot op de enkels zakken om toch maar in het bestuur met de tsjeven te geraken. Eén en een half zeteltje kregen we en we waren zot content. Paardenneuker De Clerck bleef de baas.

Jarretel : Hoe bent u eigenlijk aan een serieus lief geraakt ?

Quickie : In 2009 is het gebeurd. Ik was al zesendertig en mijn ouders vreesden dat ik nooit van de straat zou geraken. Ik zocht dringend een lief. Ik had al wat losse scharrels achter de rug onder andere met Francesca V, een publieke vrouw die mij behandelde als een dweil. Ook Tanja D. heb ik bereden, maar enkel voor de fun. En nog een half dozijn andere veredelde luxehoeren. Ach, kwajongensstreken, en ik moest mijn balzak toch ergens ledigen. Kwatongen noemden me een would-be homoseksueel, maar de herenliefde heb ik nooit geconsumeerd. Tot de lang verwacht dag aanbrak, dat het zou gebeuren. Toen Dell’Anno Mijn Restaurant in 2009 won brak er een spontaan volksfeest uit op de grote markt. Plotsklaps zag ik daar een lief meiske, en klein pittig duivelinnetje staan dat luisterde naar de naam Anouk. We dronken ons in de roes en dansten op de toog van de geverfden en van het een kwam het ander, Anouk werd mijn eerste en laatste serieus lief. Ze is een uitzonderlijk schoon stuk vlees en zeer spontaan, maar ongeschikt voor een carrière als internationaal top-lingeriemodel. Wat heb ik geluk gehad. Vijf jaar later zijn we katholiek getrouwd, op aandringen van de zeer gelovige Anouk, niet dat het persé katholiek moest, maar ik ben lichtgelovig en had daar dus geen enkele moeite mee.

Jarretel : Hoe verliepen de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 ?

Quickie : Philippe De Coene was niet gelukkig in de oppositie. En wij van de VLD waren niet gelukkig in het bestuur samen met de CD&V en De Clerck. De N-VA Kortrijk kwam ook opzetten. Aanvankelijk poogden ze schepentje Maddens te overhalen naar de N-VA over te lopen. Maddens twijfelde maar bleef tenslotte toch voor zekerheid kiezen in de blauwe stal.  De tijd was rijp voor gesprekken met de N-VA en met de sossen. Na zes maanden geheime gesprekken op een locatie buiten Kortrijk kwamen we tot een deal tussen de drie partijen. We kwamen overeen om het samen met ons drieën te doen als we de meerderheid haalden, wat ook gebeurde met 22 zeteltjes.

Jarretel : Er wordt beweerd dat er een schriftelijk voorakkoord werd gesloten ? Is dat zo ja of neen ?

Quickie (geïrriteerd) : Ewel, euh, ja, ’t is te zeggen, dat is een moeilijke vraag. Ik weet dat er teksten circuleren van een voorakkoord, en dat is juist, er staan daar inderdaad zes handtekeningen op waaronder de mijne en verder die van De Bruyne en Scherpereel van de N-VA, Weydts en De Coene van de sossen en van Maddens van de VLD.  Dat kan ik niet meer ontkennen. Aanvankelijk beweerde ik dat het alleen ging om een mondelingen deal, ik loog dat ik blauw zag, maar na publicatie van het akkoord keer ik op mijn stappen terug, dat schriftelijk akkoord was ik compleet vergeten. Is dat een leugen ? Heb ik als minister gelogen ? Ja, om bestwil. Ik wil alleen al het goede voor mijn stad en mijn land. Hopelijk bewaren kwatongen hun giftige commentaar voor als ik op pensioen ben.

Jarretel : Hoe verliep het verder ?

Quickie : In 2018 beslisten we het akkoord verder te zetten. Maar toen riep De Croo mij om minister te worden. Ik had op het hoofd van vrouw en kinderen gezworen het burgemeesterschap van Kortrijk nooit te verloochenen, Maar het is toch gebeurd, zoniet zouden mijn kansen om later nog minister te worden definitief verloren zijn. Ik kies het ministerschap boven het burgemeesterschap omwille van mijn roeping, maar evenzeer omwille van de euro’s. Voor de afbetaling van mijn villaatje met zwembad en poolhouse aan de linkeroever van de Leie. En ik heb een groot gezin, dat kost stukken van mensen, er zijn veel euro’s nodig, wil ik op grote voet blijven leven.

Jarretel : Ruth Vandenberghe werd burgemeester.

Quickie : Ach ja die Ruthie…miss Kortrijk zoals ze zeggen, of de ‘roste muize’, ze doet het niet zo goed, ze staat veel te graag te pronken in de gazetten en toont een fundamenteel gemis aan politieke daadkracht. Een showmadam, te licht voor het zware werk als burgemeester. Ik weet nog niet hoe 2024 zal uitdraaien.

Jarretel : Wie zal in oktober 24 de lijst van de VLD aanvoeren ?

Quickie : Dat wordt een heikele kwestie. Ik moet een gok wagen. Zal ik meer stemmen halen dan Ruthie ? Niets is zeker en Ruthie schijnt populair te zijn ondanks haar turbulent privéleven. In elk geval word ik lijsttrekker, en als de regeringsvorming tegenvalt word ik weer burgemeester, zoniet zit ik zonder job en zonder convenabel inkomen. Maar Ruthie, die smalend miss Kortrijk of de roste muize wordt genoemd, heeft de smaak te pakken, zij wordt een te duchten concurrent. Ik ben nu al volop aan het rekenen en herrekenen hoe ik mijn positie bepaal bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. In elk geval kan ik Kortrijk geen tweede keer verraden. Ik breek me er af en toe zelf het hoofd over. Dat ik eventueel weer burgemeester wil worden, is dat geen eerbare ambitie ?

Jarretel : Wat vindt u van de Kortrijkse persjongens Kris Vanhee en Peter Lanssens ? Zijn ze de slaafse schoothondjes van u en uw trawanten ?    

Quicke : Ik heb die hondse slippendragers graag. Op professioneel gebied lamme goedzakken die mooi in de pas lopen en nooit enige kritiek op het stadsbestuur uitbrengen. Positivo’s die weerstaan aan de roep om kwaadwillige artikels met scherpe kritische beschouwingen aan hun gazetten toe te vertrouwen. Zo wil ik het houden. Ik heb hen zelf zo gekweekt en een heimelijke deal met ze gesloten : bij één woord kritiek wordt hen nooit nog enige informatie over onze projecten, plannen en realisaties toegespeeld. De persjongens vrezen broodroof en lopen bijgevolg flink in de pas, ze deugen en daar ben ik blij om. Onze geliefde stad Kortrijk wordt niet beter van gezuurpruim en opstandige woordenkramerij zonder daden. Ik haat kritiek op onze fantastische manier van besturen en op de realisatie van onze grootse projecten. Dat er af en toe een leugen valt is collateral damage.

Jarretel : Wilt u na de verkiezingen minister blijven of keert u terug als burgemeester van Kortrijk ?

Quickie : Wel, euh, een netelige vraag. Kijk het zit zo, ik wil daar heel openhartig in zijn. Krijg ik de kans om weer minister te worden, dan zal ik die kans met beide handen grijpen. Het is een kwestie van idealen maar zeker ook om financiële reden. Als minister verdien ik namelijk het dubbele dan als burgemeester. Als verkoopster in een kledingzaak verdient mijn vrouwtje te weinig om onze train de vie hoog te blijven houden, maar met een ministerwedde plus al de faveurkes kan Bruin het wèl trekken. Ik zal hoe dan ook de lijst van Team burgemeester aanvoeren, voor zover Ruthie geen stokken in de wielen steekt en de 1^ste plaats opeist. Ze staat veel te pronken in de plaatselijke gazetten en schijnt heel populair te zijn bij de modale Kortrijkzaan, maar zal ze meer stemmen halen dan ik ? Het wordt een dubbeltje op zijn kant, heel spannend. Maar ik ben een politieke straatvechter en zal me weren als een duivel in een wijwatervat.

Jarretel : Hebt u een motto, een lijfspreuk ?

Quickie : Ik word verteerd door een onstelpbare honger naar de politieke ondeugd. Daarom poneer ik : het hele geheim van de politiek bestaat hierin, op het geschikte ogenblik te kunnen liegen.

Op de opening van het Groeningepark liep Jarretel de notoire Kortrijkse huisfilosoof Jean-Jacques, alias Jan-Jaak, tegen het lijf.

Jarretel : situeer jezelf eens binnen het Kortrijkse landschap van interessante mensen.

Jan-Jaak : Ik ben een nette mens, een interessante Kortrijkzaan en een kleine beambte op rust, en hou me nu vooral bezig met schilderen, fietsen en filosoferen, levenswijsheden verkondigen zeg maar. Ik doorliep met vrucht het VTI, den Tek zoals ze zeggen, unief kon ik niet aan. Daarna een opleiding in de grafische kunsten aan het Higro, waar ik met de grootste onderscheiding afstudeerde met felicitaties van de jury. Ik riep mezelf uit tot artiest en schilder vooral op zondagnamiddag, veel zelfportretten, maar ook stillevens en landschappen met paarden, distelvinken, moerbeziestruiken en loopse koeien. Kwatongen noemen mij denigrerend een zondagsschilder, maar ik weet wel beter, ik stoor me niet aan roddelaars en ijverzuchtigen.

Jarretel  : Doe je nog andere interessante dingetjes om je dagen zinvol te vullen ?

Jan-Jaak : Ik maak grote fietstochten tot ver over de taalgrens en in Noord-Vrankrijk. Ik fiets alleen, in de veloclub werd ik buitengegooid omdat ik te veel de filosofische toer opging en de anderen mijn exposé’s met doorspekt met geleerde woorden en zinnen niet konden volgen. Wanneer ik dan afgemat maar voldaan weer thuis arriveer staan mijn pantoffels klaar en sla ik aan het filosoferen over de zin van het leven en over de relatie met mijn vrouw die ik voor de gelegenheid Juliette noem. Mijn huwelijk is stabiele , al meer dan vijfendertig jaar. Ik heb het oeuvre van alle grote wijsgeren gelezen en bestudeerd, Sartre, Camus, Schopenhauer, Nietsche, Kafka, Aristoteles, Hegel, Kant, Spinoza Kierkegaard, Jung, Charles Bukowski, Jan Cremer en Jean-Pierre Van Rossem met zijn fameus meesterwerk ‘Hoe kom ik van de grond.’ Wie kan dat zeggen ? De meeste mensen komen niet verder dan Boon, Brusselmans, Yvonne Kroonenberg en Godfried Bomans. En de pseudo wijsheden van Humo, Het Rijk der Vrouw en Dag Allemaal.

Jarretel : Vertel eens een paar wijsheden uit de grote filosofische meesterwerken.

Jan-Jaak : Schopenhauer bijvoorbeeld vertelt dat de mens op het dier het intellectuele genot voor heeft. En dat men in het algemeen kan zeggen dat de twee vijanden van het menselijk geluk het verdriet en de verveling zijn. En dat vooral door innerlijke leegheid de behoefte ontstaat aan gezelligheid, afleiding, amusement en allerlei luxe waardoor veel mensen een verkwistend leven gaan leiden en daarna in de ellende terechtkomen. Schopenhauer verkondigt ook dat voor aan lager wal raken men bewaard blijft door innerlijke rijkdom, de rijkdom van de geest, want hoe groter de geest, des te minder plaats er overblijft voor verveling. Arthur kent geen grotere absurditeit dan die van de meeste metafysische systemen, die het kwaad als iets negatiefs beschouwen, terwijl het juist zo positief en tastbaar is. Daarentegen, aldus de filosoof, is het goede al het geluk en het negatieve, namelijk het opheffen van de begeerte en laten eindigen van een kwelling. Enzovoort enzoverder…Het is natuurlijk heel jammer dat zo weinig mensen deze wijsheden begrijpen en toepassen op hun eigen leven. Ik zet me daar dag in dag uit voor in, maar het is vechten tegen de bierkaai. Ik ga dan nog liever voor mijn schildersezel zitten en schilder voor de zoveelste keer mijn eigen kop, dan me nog verder uit te putten in het verspreiden van al deze filosofische waarheden. Als mens voel ik mij als een adelaar hoog verheven vliegend boven de eenden die diep onder mij vliegen. Adelaars vliegen alleen, eenden vliegen in troepen.

Jarretel : Heb je een motto ? Een levenswijsheid ? 

Jan-Jaak :   Ja, dat heb ik. ‘De mensen zijn meer met zichzelf ingenomen op grond van talenten en deugden, die zij zich verbeelden te hebben, dan op grond van zulke, die zij werkelijk hebben’

Tijdens de Sinksenfeesten kon Jarretel op het terras van Bar Oskar Bart Algoed, alias Adelbert, strikken voor een diepte-interview.
Adelbert is sinds 2007 Nachtburgemeester van Kortrijk

Jarretel : Hoe ben je eigenlijk nachtburgmeester geworden ?

Adelbert: Kijk vriend, in 2007 richtte de toenmalige populaire satirische weblog het Verdriet van Kortrijk een ludieke verkiezing in voor het nachtburgemeesterschap van Kortrijk. Ik was toen al een fervente bezoeker van de Kortrijkse café’s, nachtbars, uitzuipkroegen, striptease tenten en hoerenkasten en ik greep mijn kans. Er dienden zich een zevental kandidaten aan en dankzij de nodige dosis corruptie werd ik glansrijk verkozen. Sindsdien oefen ik plichtsbewust het ambt van nachtburgemeesterschap uit. Ik voel mij in deze hoog verheven functie de gelukkigste mens van Kortrijk.

Jarretel : Was er vroeger een Kortrijkse nachtburgemeester ?

Adelbert: Tja, een zekere Geert Vandepitte, alias Pit, had zichzelf al vroeger tot nachtburgemeester uitgeroepen met de slogan ‘nachtburgemeester ben je voor het leven’, wat een pretentie. Op het Verdriet van Kortrijk werd Pit met klikken en klakken uit de functie gebonjourd en nam ik rechtmatig zijn plaats in, middels een democratische verkiezing, waarbij ik met drie straten lengte de verkiezing binnenhaalde. De hovaardige Pit noemde zich al meer dan 15 jaar de zogezegde nachtburgemeester, maar de sukkel kwam nooit buiten, bezocht nooit een Kortrijkse café, tenzij hoerentent, kende niets van het Kortrijkse nachtleven, terwijl ik het nachtleven ken als mijn broekzak. Ik vond al langer dat die titel mij toekwam.

Jarretel : Wat doe je naast het nachtburgemeesterschap beroepshalve ?

Adelbert: Ik ben ook conceptuele kunstenaar, bijvoorbeeld een natte dweil aan een roestige nagel aan de muur van de Paardenstallen hangen en wrakhout van asielzoekersbootjes in Broelkaai zes. Het brengt allemaal niks op, vandaar dat ik huisjes- en reclameschilder ben, kalligraaf, designer en luchtkastelenbouwmeester. Ik dreef ook tien jaar kroeg ‘t Fonteintje, maar het krioelde er nooit van het volk om het zo te zeggen, alleen een half dozijn verstokte toogkrijgers hielden de kave van mijn boîte tien jaar recht. Maar ik deed er voldoende inspiratie op om een boek te schrijven waar ik nog altijd niet aan begonnen ben.

Jarretel : Wat houdt de functie van nachtburgemeester in ?

Adelbert: Ik beloofde alle Kortrijkse café’s met een bezoekje te vereren en blijde intochten te doen. Momenteel ben ik nog altijd bezig met het inwijden van de ca 250 Kortrijkse café’s, een werk van vele tientallen jaren. Een verheven taak die een grote opoffering en veel doorzetting vraagt, maar ook veel lol en voldoening schenkt. Daarnaast organiseer ik opleidingen voor cafébazen en -bazinnen met cursussen over drinken zonder mate, caféruzies bijleggen en willige vrouwen versieren. Er zijn wel voorwaarden vooraleer ik een café kan inwijden. In de eerste plaats moet het café open zijn. Verder moet de baas of bazin aanwezig zijn en ik mag niet al te dronken zijn. Bovendien moet ik er minstens een hele nacht tot het ochtendgloren vertoeven, de bazin versieren en gratis drank krijgen. Sommige Kortrijkse uitgaanders boden mij al aan inwijdingen over te nemen, maar dat aanbod heb ik afgeslagen. Daar ben ik niet corrupt genoeg voor.

Jarretel : Hebt u nog andere plannen als nachtburgemeester ?

Adelbert :  Na Kortrijk congé wil ik een bal van de nachtburgemeester inrichten, zo rond mijn verjaardag van 20 september. Ik ben nog op zoek naar een geschikte locatie en heb al veel mooie voorstellen ontvangen. De Kreun bood zich aan en burgemeester Ruthie bood Depart aan. Ik kijk uit naar andere kandidaten. Den Chips van Masselis is te klein en Masselis is een te onmogelijk mens om zaken mee te doen.

Jarretel : Hoe zal zo’n bal van de nachtburgemeester verlopen?

Adelbert : Met een overvloed aan drank en meegaande vrouwen natuurlijk en als apotheose de huldiging van dagburgemeesteres Ruthie als officiële Miss Kortrijk. Ruthie is helemaal geen bourgeoise, ze is goed bezig en zit vol jeugdig vuur en dat komt niet alleen door de vrijerscapaciteiten van schepentje Wout die zij waardeert, maar ook door de zedenverwildering en libertijnse levenswandel die zij uitstraalt. De onversaagde Ruthie wordt dan in de bloemen gezet door schepentje Wout, de aanbidder die aan haar voeten ligt en tevens de feestrede houdt. Er zijn geen taboe’s en Wout zal zich over Ruthie uitvoerig laten gaan over haar politieke drijverijen, haar kwaliteiten, haar realisaties, haar samenzweringen, haar ongebreidelde levensblijheid en haar enthousiasme, maar ook over haar mislukkingen, haar kwellingen, haar excessen, haar amoureuze avonturen, haar onzekerheden, haar mislukte chambres séparées en haar déjà vu’s. Ruthie is niet de politieke wasserettekoningin zoals schavuit en politiek hoerenjong Wouter Vermeersch haar omschrijft. Wanneer wordt die racist en fascist Vermeersch uit de gemeenteraad gegooid ?

Jarretel : Hebt je een mening over de Kortrijkse politiek ?

Adelbert: De stad Kortrijk wordt bestuurd door een schepentjescollege dat alle zin voor ernst en deugdelijk bestuur verloren heeft. Het achterkamer gekonkel en de samenzweerderige activiteiten domineren het reilen en zeilen in de Kortrijkse politiek. De lokale persjongens en meiskes zwijgen als vermoord. Ze putten zich uit in pluimstrijkerij en vleierij. Peter Lanssens, alias lange Peter schiet hierbij de hoofdvogel af, maar ook Kris Vanhee, Bas De Wilde, Margo Demeulemeester en Jan Steenhoudt  laten zich niet onbetuigd en onderwerpen zich aan de politieke goddeloosheid van de schepentjes, waarbij schepentjes Weydts en De Coene op magistrale wijze getuigen van grensverleggende eigengereidheid en achterkamerpolitiek. Schepentje Kelly Detavernier staat droog en prevelt op elke gemeenteraad als een automatische piloot wat haar cabinetards haar in de oren fluisteren en schepentje Ronse trotseert met verbazend gemak de spotternijen over Kortrijk culturele hoofdstad. Gelukkig hebben we miss Kortrijk Ruthie die het Kortrijks schip drijvende houdt.

Jarretel : Heb je een motto, een lijfspreuk ?

Adelbert : Een wens en een lijfspreuk : schaf het sluitingsuur af.
Bier maakt de man.