‘Roste Muize’

 

 

 

              foto @Belga

Ingezonden stuk.

Burgemeester Ruthie in de wolken.

De pers is van oordeel dat het liefdesleven van een politieker van geen tel is, onbesproken dient te blijven, dat dit leven zonder invloed is op zijn politiek functioneren, zijn politieke daden. Vaak wordt daar dan door een politieker die wat in verlegenheid is gebracht de uitlating aan toegevoegd: “so what”. Zaak opgelost ? Helemaal niet.
Het probleem duikt altijd maar weer op als het om het liefdesleven van een politieker gaat. Vooral als het turbulent is. Ik poneer hier met grote stelligheid dat het privéleven, zeker zijn amoureuze uitspattingen, van een politieker altijd van invloed is op zijn politiek handelen en functioneren. Een politieker heeft simpelweg geen leven, laat staan een privéleven ! Wel een hondenleven !

Neem nu een keer het geval ‘burgemeester Ruthie’, in de volksmond ‘Roste Muize’ genoemd. Heeft haar privéleven, met name haar liefdesleven, geen invloed op haar daden als paradepaard van de Kortrijkse politiek ? Dat zou ik zo niet durven poneren. En wat met schepentje Wout ? Vormen zij niet samen als uitverkoren liefdeskoppel een samenhokkend machtsduo in het Kortrijks politiek bestiarium ? Zijn zij niet samen verantwoordelijk voor het verneuken van de Kortrijkse burger ? En waarom die idiote bewondering voor dit liefdespaar en hun libertijnse levenswandel ? Politieke pierewaaier lange Peter krijgt er niet genoeg van, maar gebaart van krommenaas. On the record waardeert lange Peter de vrijerscapaciteiten van het koppel en in een cijfer van één tot tien geeft hij hen negenendriekwart. Off the record roddelt lang Peter erop los. Dat is toch godgeklaagd ?

Burgemeester Ruthie, die naar mijn smaak uitzonderlijk mooi is, maar er niet in slaagde een carrière als internationaal topmodel uit te bouwen en zich tevreden moest stellen met een jobke in de dorpspolitiek, als ersatz burgemeester, hoe frustrerend is dat dan ?
Aan de toog van saaie oudemannenkroeg, mijn stamkroeg in de Wolken bij het bijna sympathiekste cafébazinnenkoppel van Kortrijk Steffie en Vetje, laat lange Peter zich tomeloos gaan over de amoureuze uitspattingen en liederlijkheden van de ‘Roste Muize’ en haar aanbidder schepentje Wout.

Laat ik even in detail kijken naar de losbandigheden van het liefdeskoppel Ruthie en Wout waarover lange Peter mij een avond lang onderhield aan de toog van de Wolken, oog in oog met de van verbazing kwijlende Steffie en Vetje. Ik hou het even bij de libertijnse liefdesperikelen.
Lange Peter deed smakelijke verhalen uit de doeken over hoe Ruthie en Wout verslaafd geraakten aan de praktijken van Marquis de Sade en Leopold von Sacher-Masoch, praktijken die zij na elke gemeenteraadszitting beoefenen in hun ‘werkplaats’, de historische kelder van het stadhuis. Zo geraakten ze hopeloos verslingerd aan de sadistische en masochistische machtsspelletjes, hun seksuele geneugten ten gevolge van wellustige folteringen. En schepentje Wout in vrouwenkleren die zich slaafs onderwerpt aan meesteres Ruthie met de zweep met bolletjes en haar sadistische spelletjes. Hun sado-masochisme heeft veel weg van een theateropvoering. Het moet allemaal strikt geheim blijven, maar dat lukt niet. Lange Peter roddelt dat het een lieve lust is. De weerslag op hun politieke handelingen is ontegensprekelijk. Hun liefdesgeluk kan haast niet op. Dromerig zitten ze in elke gemeenteraadszitting voor zich uit te staren. Hun verhouding moet geheim blijven maar dat lukt niet. Dankzij de loslippigheden van vuilbekker lange Peter worden de sappigste details van hun amoureus privéleven wereldkundig gemaakt. Kortom, de mensen zeggen dat het liefdeskoppel Wout & Ruthie een beetje raar doet en vragen zich af waarom. Aan de voeten van de Maagd van Vlaanderen verkeerde Wout op tien juli in hogere sferen, op zijn gezicht verscheen een behaaglijk glimlachje en zijn ogen kregen iets vol begeerte toen hij Ruthie op het spreekgestoelte zag klauteren. Jaloezie borrelde op toen hij zijn aanbidster bezig zag fezelen met schijnheiligaard Quickie. Bij zichzelf dacht schepentje Wout : “ik ga hier geen tournee geven, de mensen zouden denken ‘hoe komt hij aan al dat geld?’ en dan hang je voor je er erg in hebt. Nee, zo stom doe ik niet.”  Zo zie je maar, niet alles is zoals de roddeltanten kwaken.

KW

Kamping Kitsch

10 juli 2023. Aan de voeten van de Maagd van Vlaanderen liepen we burgemeester Ruthie, alias miss Kortrijk, tegen het lijf. Ruthie zag er verbluffend uit in haar prachtige mauve japon, eenvoudig en keurig, waarbij een betoverende glimlach en hartstochtelijke gelaatsuitdrukking haar seksuele aantrekkingskracht accentueerde. Na een redelijke inloopperiode is Ruthie uitgegroeid tot een semi-politiek paradepaard, wie het niet ontbreekt aan finesse in het omzeilen van de gevaarlijke politieke wolfijzers en schietgeweren.

Jarretel : Hoe maak je de mensen wijs dat jullie alleen het algemeen belang dienen  ?

Ruthie : Ach, altijd maar die dooddoener van het zogezegd algemeen belang. Dat is moeilijk. De mensen moeten niet overdrijven daarmee hé. Het is wikken en wegen. Ik wil mijn onderdanen niet tegen de borsten stoten, maar wij van de politiek moeten altijd deure doen en ons niet laten leiden door de roep van de straat. Het mag de spuigaten niet uitlopen. Zijn de averechtsen niet akkoord dan moeten ze maar voor politieke schavuiten zoals Vermeersch stemmen.

Jarretel : Wat wil je zeker nog realiseren, waarvoor wil je nog op de barricades gaan staan ?

Ruthie : Kijk vriend, ik wil me niet meer bezig houden met beuzelarijen, en ook niet met de onmogelijke strijd tegen het uitschot van extreem rechts. Ik wil onze geliefde stad kwantitatief laten groeien van 78.000 naar minstens 80.000 onderdanen, dankzij de invoer van nog meer gebronzeerde, halfzwarte en zwarte gelukzoekers en andere illegalen. Zij er maar zeker van  : wir machen das. De kritische massa van 80.000 bereiken, dat zorgt voor een substantiële verhoging van mijn burgemeestersloontje van 6.000 naar 8.000 euroots netto per maand. Niet groeien om te groeien, maar wel om ervoor te zorgen dat er genoeg bankautomaten zijn en lijnbussen rondrijden en dat we een vijftien-minuten stad worden, maar surtout, ik ga het niet verduiken, om mijn salaris aan te dikken.

Jarretel :  Kortrijk is kandidaat voor Culturele Hoofdstad van Europa 2030, naast Brugge, Gent, Antwerpen, Molenbeek, Leuven. Is dat niet te hoog gegrepen ?

Ruthie : Bah nee, gij. Kortrijk durft weer dromen en olsan deure doen is mijn lijfspreuk. Zoveel mogelijk realiseren tegen 2030. Mijn schepentje van cultuur Axel Ronse vat de koe bij de horens. Axel wil zich in de kijker werken door de waarachtige cultuur van de valse, de oplichterij van het authentieke te onderscheiden. Hij bouwt een kostelijk nieuw museum en het Buda Kunstencentrum gaat hij omtoveren tot een waar kunstenparadijs. Axel wil de opvatting bestrijden dat het kunstencentrum Buda geleid wordt door een zwakzinnige praatjesmaker, een narcist buiten categorie, die zelf verkondigt dat hij niet weet wat kunst is, omringd door een hofkliek van ja-knikkers en operettefiguren. Hoelang kan deze verwaande kunstkardinaal de Kortrijkzanen nog voor de gek houden, vragen kwatongen zich af. Welnu, ik bestrijd met klem deze laakbare opvatting. Dankzij zijn ambt van schepentje van cultuur ontpopt Axel zich als een notoire kunstkenner die zichzelf opwerpt als een autoriteit in hedendaagse beeldende kunst.

Jarretel : Wat is je mening over Kamping Kitsch ?

Ruthie : Daar ben ik grote fan van. Ik trek er zeker naartoe samen met mijn schepentje Wout met wie ik een dikke vriendschapsband tracht in stand te houden. Er wordt daar veel over geroddeld maar eerlijk is eerlijk, schepentje Wout is mijn dierbaarste lover, lief, attent, eerlijk, openhartig, zorgzaam en als een hond zo trouw. We trekken samen naar Kamping Kitsch en gaan ons op een losbandige manier verkleden. Eén keer per jaar uit de bol gaan is niet te veel. Meer zeg ik daar niet over.

Jarretel : Heb je een lijfspreuk ?

Ruthie : Olsan deure doen. Kortrijk durft weer dromen en doen

Cowboy Henk

De calvarietocht van Cowboy Henk van kunstenaar Peter Van Heirseele, alias Herr Seele, krijgt een vervolg. De oorspronkelijke cowboy, kostelijk speeltje van schepentje Philippe De Coene, was een ijzeren sculptuur met planten en bloemen en kreeg in 2004 een plek aan de Spoorweglaan. Kostprijs 22.421 euro. Maar de bloemen en planten overleefden niet. In 2008 werd klimop aangebracht, maar ook die stierf door schimmels. De lijdensweg van cowboy Henkie kreeg een vervolg in 2010 met de installatie van een kunstgrasmat en die is nu versleten wegens slecht onderhoud onder de verantwoordelijkheid van schepentje van cultuur Axel Ronse. Henkie werd verplaatst naar de rotonde aan de Oudenaardse steenweg. Totale kostprijs tot op heden van de gril van De Coene bedraagt 65.000 euro. Volgens ‘onderzoeksjournalist’ Peter Lanssens, in de volksmond lange Peter, is dat 100.000 euro, maar van lange Peter weten wij, alhoewel hij een idiote bewondering heeft voor de machtskliek van het stadhuis, dat hij een grondige afkeer heeft van schepentje De Coene.
Na lang beraad wil cultuurschepentje Ronse nu ingrijpen met een nieuw beeld dat de tand des tijds moet doorstaan. Herr Seele is bereid om een nieuw cowboy Henk beeld in kunststof te maken voor de prijs van 52.000 euro. Hoeveel het honorarium van de artiest-ontwerper zal bedragen is een goed bewaard geheim. Ronse doet er het zwijgen toe.
Ronse : “Ik kan daar voorlopig niets over zeggen, we zijn nog volop in onderhandeling, maar het zal niet boven de 10.000 euro zijn, Seele is geen poenpakker.”

Destijds botste de cowboy op felle weerstand van gemeenteraadslid Moniekske Gheysens, alias Miss Heule, en van toenmalig schepentje van cultuur tsjeef Christine Depuydt. Miss Heule vond dat cowboy Henk geen binding heeft met de stad Kortrijk en beter in Oostende past. Moniekske dacht eerder aan een beeld van Lucky Luke, Erfie Corbel of Johnny Turbo.
Het was er schepentje De Coene alleen maar om te doen om zijn mateke uit Oostende een financieel-artistiek plezierke te doen. Zoals destijds met het gedicht op de vuilniszakken van vriendje Tom Lanoye. Ons-kent-ons. Kostelijke bevliegingen onder de noemer ‘cultuur’. Was er stront aan de knikker ? Ruige en ongewisse stadhuisroddels over De Coene en zijn artistieke kameraadjes deden de ronde, waarop Jarretel niet wenste in te gaan.
De Coene reageerde als door een wesp gestoken : “Ja, ik kan niet verduiken dat Peter Van Heirseele en Tom Lanoye intieme vrienden zijn, die ik graag een plezierke en wat euro’s gun, so what, is daar iets mis mee ? Aan mijn knikker hangt geen stront. Dezulken die beweren dat ik niet zuiver op de graat ben zijn te kwader trouw, ze spelen de man, niet de bal, ze zijn de doodgravers van de Kortrijkse democratie.”

In zijn onnavolgbare commentaren verdedigt de onversaagde senior writer van Kortrijkwatcher Frans Lavaert, bekend om zijn ongebreidelde levensblijheid, die zichzelf een intellectuele woesteling noemt, met vuur en vlam het beeld van cowboy Henk.
KW : “Ik haast mij om hier uitdrukkelijk en nadrukkelijk te zeggen dat ik niks, maar dan ook niks, helemaal niks en totaal niks heb tegen de beruchte cowboy van Herr Seele. Ik ga het geen drie keer, maar nog één keer herhalen: Kortrijkwatcher juicht het toe dat cowboy Henkie in volle glorie wordt hersteld, en nog wel op deze rotonde, hoe hoog de prijs ook moge zijn. Ik gun schepentje Ronse zijn plezierke en schepentje De Coene zijn innige vriendschapsbanden met de kunstenaar. Zo ook schepentje Ronse, met een beerputreukje? Bah nee. Axel is een onkreukbaar schepentje, op handen gedragen door miss Kortrijk en de andere Kortrijkse patisseriedames van middelbare leeftijd.”

Philippe De Coene : “De vuilbekkers zijn schaamteloze leugenaars. In de zaak van cowboy Henk werd er niet gefezeld, gekonkelfoesd of geconspireerd en zeker niet achterbaks gegiecheld.”
Schepentje De Coene bevestigt nogmaals zijn absolute integriteit in deze artistiek-financiële farce.

Axel Ronse : “Ik heb inderdaad Peter Van Heirseele beopdracht met een nieuw beeld van cowboy Henk. Een plastieken beeld dat niet kan roesten. Definitieve kostprijs en ereloon zijn nog niet bekend, maar ik kijk op geen tienduizend euroots voor een beeld dat Kortrijk op weg naar de titel van culturele hoofdstad van Europa moet helpen. Ik hoop onze stad op die manier boven het niveau van middenklassestad te hijsen. Meer kan ik daar voorlopig niet over vertellen, tenzij dat er ook aan mijn knikker geen stront kleeft. Als de tijd gekomen is ga ik daar open en bloot over communiceren. Kortrijk zal bruisen!”.

VVIA

PERSBERICHT

Minister werd door eigen administratie geadviseerd om het station van Kortrijk te beschermen

30/06/2023

Via de regelgeving op de openbaarheid van bestuur verkreeg de Vlaamse Vereniging voor Industriële Archeologie vzw een kopie van het advies dat de Vlaamse erfgoeddienst, het Agentschap Onroerend Erfgoed, op 23 maart j.l. aan minister Diependaele bezorgde.

De aanhef van dit uitgebreid gemotiveerde advies is duidelijk :

“Naar aanleiding van verschillende aanvragen tot bescherming, stellen wij voor om het station van Kortrijk (1951-1956) te beschermen als monument. Als één van de meest waardevolle naoorlogse stationsgebouwen in Vlaanderen, vult deze bescherming een aantoonbaar en gewichtig hiaat in het beschermde bestand in.”

De achtergrond:

Op 15 februari diende onze vereniging bij minister Diependaele, met kopie aan het Agentschap Onroerend Erfgoed, een gemotiveerde aanvraag in tot bescherming van het wederopbouwstation van Kortrijk, nadat bekend gemaakt werd dat dit opgenomen werd in de shortlist van The 7 Most Endangered, de lijst van de belangrijkste bedreigde erfgoedsites in Europa.
Op 13 april werd het station officieel opgenomen in de lijst van The 7 Most Edangered 2023.
Op 25 april verklaarde de minister het station niet te zullen beschermen, een dag later presenteerde NMBS een project dat de volledige sloop van het historisch station inhoudt.

Daartegen kwam al heel wat reactie.

Intussen werd ook een ‘Manifest voor het Behoud van een Station’ opgesteld en spontaan ondertekend door meer dan 50 personen en organisaties uit de wereld van architectuur, erfgoed, kunst en cultuur en academici.

De volledige tekst van het advies van het Agentschap Onroerend Erfgoed vindt U in de map in bijlage, evenals de tekst van het manifest en de lijst van de ondertekenaars.

Met hoogachting

Hendrik Nelde, woordvoerder
Adriaan Linters, voorzitter

Vlaamse Vereniging voor Industriële Archeologie vzw

info@industrieelerfgoed.be

Auteur: vzw Vlaamse Vereniging voor Industriële Archeologie

Organisatie: Adres: p/a Vredelaan 72
Plaats: 8500 Kortrijk
Telefoon: 0496 377791