Van uw correspondent uit Kortrijk

Wie de meest rauwe, machiavellistische machtspolitiek wil bestuderen, een mengsel van sluwheid, meedogenloosheid en overlevingsdrang, moet bij Benjamin Netanyahu zijn, ofwel bij Vincent Van Quickenborne, Quickie voor de vrienden. Daarom volg ik hem met veel interesse: een raspoliticus met het brein van een crimineel.

We hebben zijn adembenemend traject gevolgd, toen hij als justitieminister in oktober van vorig jaar ontslag nam uit de federale regering. In een persconferentie deelde hij ‘met ingehouden tranen’ mee dat ethische waardigheid hem nauwer aan het hart ligt dan een ministerpost. Een stukje commedia dell’ arte waar heel de Wetstraatjournalistiek, inclusief Ivan De Vadder, zich op verkeek.

‘Aardverschuiving’

De waarheid is dat Quickie, zijn bijnaam getrouw, een elegante exit zocht en vond uit de wegkwijnende Vivaldi-regering. Behorend tot een partij die op sterven na dood is, snelde hij uit Brussel naar de thuisstad Kortrijk, om in 2024 voor de burgemeesterssjerp te gaan.

Ooit een tsjevenbastion, maar in 2012 veranderde dat. De mini-staatsgreep die daarmee gepaard ging, is sindsdien een standaard case in de handboeken Dorpspolitiek voor Gevorderden. Van Quickenborne, ontslagnemend minister (toen al!) uit een zieltogende regering Di Rupo, blies de dag na de gemeenteraadsverkiezingen de lokale coalitie met burgervader Stefaan De Clerck (CD&V) op, en gooide het achter diens rug met de socialisten en de N-VA op een akkoordje.

Stefaan heeft dat nooit kunnen verwerken en jammerde nog jaren nadien over ‘woordbreuk’, ‘verraad’ en ‘een dolk in de rug’. Woorden die ridicuul klinken in het politieke slangennest. Twaalf jaar later en twee ministerposten verder staat Quickie er terug met een kartel, genaamd Team Burgemeester, waarin hijzelf uiteraard de hoofdrol opeist. Ditmaal mét aartsvijand CD&V die, voor alle duidelijkheid, haar naam compleet prijs geeft en opgaat in het Team.

Hoe verkopen de Kortrijkse tsjeven die ‘aardverschuiving’ aan hun achterban? De bedoeling was immers dat Ruth Vandenberghe, die zich als plaatsvervangend burgemeester behoorlijk populair heeft gemaakt in de Guldensporenstad, als lijsttrekker en kandidaat-burgemeester zou naar voor geschoven worden. Ze is dé consensuskandidaat, afkomstig uit een CD&V-stal maar lokaal bij de liberalen actief. Uit een peiling van Het Nieuwsblad in oktober van vorig jaar kwam zij naar voor als favoriet. Liefst 41,6 procent van de Kortrijkzanen gunde Van Quickenborne de sjerp uitdrukkelijk niét.

Wederzijds bedrog

Nog een bizar feit: niemand minder dan de zoon van Stefaan, Felix De Clerck, was aanwezig op de persconferentie waar Van Quickenborne zijn Team voorstelde. Voer voor bijkomende speculaties: ruzie in de familie? Een nieuwe mokerslag voor de toch al zo gekwelde vader Stefaan? In De Afspraak van 9/2 uit Wouter Verschelden zijn verbazing over de vadermoord. Dat is toch wel naïef voor zo’n politiek analist.

Felix De Clerck is het prototype van een nepobaby zoals België er zoveel telt: de zoon of dochter van, waarvoor in de politiek de rode loper wordt uitgerold. Hij is directeur communicatie bij de CD&V, en staat op de vierde plaats op de Kamerlijst. Wanneer journalisten naar papa Stefaan bellen, om te vragen wat hij denkt van Team Burgemeester waar zijn zoon rond hangt, antwoordt hij onveranderlijk dat Q. voor hem nog steeds de duivel in persoon is. En dat hij ‘niet achter dit initiatief staat’.

Wie wat verder kijkt dan zijn neus lang is, begrijpt dat heel deze move ten huize De Clerck is doorgepraat, misschien wel met behulp van een paar communicatieadviseurs. Het snode plannetje is, dat Felix als een undercover wraakengel bij het Team aansluit en de verzoening voorwendt. Om voluit de kandidatuur van Ruth Vandenberghe te steunen en op het juiste moment Quickie uit het nest te duwen.

Het boeiende aan deze intrige is, dat het om een wederzijds bedrog gaat, waarbij de sluwste altijd wint. Want helaas voor de vader-zoon-combine heeft Van Quickenborne dat al lang door. Als een goed schaker denkt hij altijd tien zetten vooruit, en heeft hij al een scenario in zijn binnenzak om de tsjeven opnieuw een peer te stoven. Mag Felix terug op het partijhoofdkwartier gaan filosoferen.

Je zou bijna sympathie krijgen voor Q., gewoon omdat hij de slimste is. Mijn prognose: Van Quickenborne zal net het nepobaby-gehalte van Felix gebruiken om hem weg te zetten als een bedorven koekoeksjong, en zal bij uitbreiding heel de Kortrijkse CD&V-afdeling beschuldigen van smerige politieke spelletjes. Waarna de onderhandelingen met N-VA en Vooruit kunnen hervat worden. Einde van het mysteriespel.

Simpele rekenkunde

In de huidige constellatie kan Q namelijk nooit burgemeester worden, gezien die eer volgens de nieuwe kiesregels is weggelegd voor het grootste stemmenkanon (dus niet noodzakelijk de lijsttrekker) van de lijst met de meeste stemmen. Dat kanon heet momenteel Ruth Vandenberghe, en moet deskundig onklaar worden gemaakt.

Het is eigenlijk simpele rekenkunde. Het Team Burgemeester is voor Quickie een vehikel om alle obstakels, die op zijn weg liggen naar de tricolore sjerp, te elimineren. En dat doe je het best door ze eerst aan de borst te drukken. Al wie één stap verkeerd zet, krijgt een schop onder de kont. Dat mocht zopas CD&V-gemeenteraadslid Benjamin Vandorpe al ondervinden, die wat mopperde over het Poetingehalte van Van Quickenborne.‘Bij ons is er geen plaats voor ruziemakers’, luidde het verdict. De rest is gewaarschuwd.

De partij die deze vertoning met het grootste plezier aanschouwt, is het Vlaams Belang. Niet dat de Kortrijkzanen een VB-er als burgemeester willen -ook dat blijkt duidelijk uit die peiling-. Het Quickisme, om maar weer eens een kandidaat voor het woord-van-het-jaar te introduceren, veroorzaakt zoveel toxische fall-out dat mensen gedegouteerd dekking zoeken bij een partij die aan de zijlijn moest blijven. Proteststemmen dus, het enige wat de Vlaming nog rest als gezonder alternatief voor het thuisblijven.

De politiek creëert zelf de antipolitiek, en daar kunnen we de man die zijn gasten voor zijn huis tegen een bewakingscombi liet plassen, alleen maar dankbaar voor zijn.