Wouldbe burgemeester Ruthie bust 15.000 nieuwjaarskaartjes.
Daarover aan de tand gevoeld sprak Ruthie : “Samen met een hele ploeg sympathisanten, mijn huidig lief Wout en mijn moeder hebben wij 15.000 nieuwjaarskaartjes in de Kortrijkse bussen gestoken. Een titanenwerk, maar het is gelukt. De operatie werd gefinancierd door een paar gulle geldschieters die anoniem wensen te blijven. Ook ikzelf heb een deel gefinancierd, vanuit mijn riante wedde als burgemeester kon er wel iets af. De reacties zijn uiterst positief tot enthousiast. Tijdens mijn driejarig burgemeesterschap heb ik stenen verlegd in de golden river. Ik ben dolgelukkig en hoopvol.”
Enkele Kortrijkzanen willen hun commentaar en bewondering met heel Kortrijk delen.
Heleen spreekt van een ludiek, tof en waardig initiatief, terug naar de basis en humoristisch. Zo mogen politiekers wat meer zijn, aldus Heleen, die trajectbegeleider is. Het hoeft niet allemaal waar te zijn wat erop geschreven staat of beloofd wordt, als het maar gemeend is.
Niels, ex-kroegbaas, vindt dat Ruthie het uitstekend gedaan heeft en dat ze gerust een persoonlijke ambitie mag hebben. “Ruthie verdient het dubbel en dik om weer burgemeester te worden. Het is aan de vrije democratie om dat kaartje te interpreteren”, aldus Niels. Hij verlangt naar de verkiezingen en is benieuwd hoe dat zal aflopen met Ruthie. “Ze heeft alvast mijn zegen”, besluit hij.
Ook student Joren vindt het een geestig kaartje. Het is eens iets anders dan de saaie dorre verkiezingscampagnes waarbij politiekers de hemel op aarde beloven. Het doet deugd om binst de examens een kaartje te ontvangen, het doet er eigenlijk niet toe van wie het is, of wat erop geschreven staat, zelfs eentje van Quickie zou Joren tof vinden. Zo’n kaartje is pure nostalgie en extra fijn, ook al staat het vol leugens. Een kaartje ontvangen is altijd leute.
Politicoloog Nicolas Bouteca laat er eveneens zijn licht over schijnen : “Het valt op dat het kaartje zeer persoonlijk is en nergens verwijst naar lijst Team Burgemeester van Quickie. De boodschap van het nieuwjaarskaartje is duidelijk, namelijk dat Ruthie, net als Quickie, de razende ambitie heeft om weer burgemeester te worden en desnoods met een eigen lijst wil opkomen, een scheurlijst dus. Daarbij zouden al een halfdozijn overlopers Ruthie steunen, zodat Quickie met een fel verzwakte lijst zou moeten optornen tegen de populaire lijst Ruthie. Quickie, die wat relaties heeft in de Kortrijkse politieke onderwereld, zou alles op alles zetten en desnoods met leugens, waarin hij zeer bedreven is, trachten het succes van Ruthie in de aanloop naar de verkiezingen te dwarsbomen.”
Ruthie reageert ingehouden op al die commentaren : “de kaartjes spreken voor zich, ik heb Quickie niet nodig om mijn wensen en ideetjes aan de mensen van Kortrijk kenbaar te maken.
Quickie en ik, wij mijden mekaar, we doen op ons eigen en trachten zo min mogelijk in mekaars wielen te rijden. Dat ik weer burgemeester wil worden en Quickie een opdoffer wil bezorgen is geen geheim. Onze ruzies blijven binnenskamers. Ik heb er goede hoop in dat ik het haal op 13 oktober. Verdere interpretaties laat ik aan de Kortrijkzanen over.”
Ruthie’s gebronzeerd gezicht vertoont een behaaglijk glimlachje en haar ogen krijgen iets dromerigs als zij verder spreekt : “Ik ga natuurlijk niet zot doen, geen rondjes geven aan jan en alleman, of dure campagnes voeren. Mensen zouden zich afvragen waar ik al die euroots vandaan haal. Nee, nee zó stom doe ik niet. 13 oktober wenkt.”
4