….klik op de foto
Vincent Van Quickenborne deed zijn middelbaar onderwijs bij de jezuïeten aan het Sint-Barbaracollege in Gent. Hij werd er zes jaar lang misbruikt door een pedofiele pater die inmiddels overleden is. Ze noemden hem pater poepke.
Vincent vertelt : “Telkens als ik iets mispeuterd had, kattenkwaad had uitgehaald, werd ik door pater poepke aangezocht met de woorden ‘kom eens naar mijn kamer’. Dat gebeurde omzeggens wekelijks. Als ik een valling, koppijn of buikloop had werd ik zelf in mijn kamertje door de pater bezocht. Er speelde zich dan een intiem tafereeltje af waarbij pater poepke beval : laat je broek zakken. Wist ik veel wat dat betekende, naïef als ik was. Ik kon geen neen zeggen en liet met angstige blik mijn onderbroekje tot op de enkels zakken. Waarna pater poepke van dichtbij mijn geslachtsdelen besnuffelde, betastte en speurde naar sporen van sperma, want zoals al mijn klasgenootjes beoefende ik dagelijks de kunst van de onanie. Onder het motto mijn begeerte te gehoorzamen met de bedoeling om haar beter te kunnen vergeten. Maar dat lukte nooit. Pater poeke zoende mij niet op het voorhoofd, maar op mijn geslacht, ik kreeg een stijve, waarbij pater poepke, krijsend van genot, klaarkwam en zijn geil in zijn habijt spoot. Hij besloot zijn spuitpartij met een kus op mijn mond en een kruiske op mijn voorhoofd, god zegene en beware je prevelend. Ik heb dat nooit aan iemand verteld, laat staan aan mijn ouders of aan mijn toenmalig vriendinnetje Ceska, een blondje met gladde borsten, maar ik sprak er wel over met mijn vriendjes die allemaal hetzelfde beleefden. Ik ga nu niet de katholieke kutlul uithangen en geen applaus verwachten of verlangen dat de Kortrijkzanen leve Quickie roepen. Dat ik dat nu openbaar maak is niet om medelijden op te wekken maar om mijn populariteit een duw opwaarts te geven om roste muize Ruthie te verslaan. Om te beletten dat mijn politieke toekomst een doodlopende straat wordt. Ik wil een non-conformistische en graaggeziene mister Kortrijk worden.”
4