10 juli 2023. Aan de voeten van de Maagd van Vlaanderen liepen we burgemeester Ruthie, alias miss Kortrijk, tegen het lijf. Ruthie zag er verbluffend uit in haar prachtige mauve japon, eenvoudig en keurig, waarbij een betoverende glimlach en hartstochtelijke gelaatsuitdrukking haar seksuele aantrekkingskracht accentueerde. Na een redelijke inloopperiode is Ruthie uitgegroeid tot een semi-politiek paradepaard, wie het niet ontbreekt aan finesse in het omzeilen van de gevaarlijke politieke wolfijzers en schietgeweren.
Jarretel : Hoe maak je de mensen wijs dat jullie alleen het algemeen belang dienen ?
Ruthie : Ach, altijd maar die dooddoener van het zogezegd algemeen belang. Dat is moeilijk. De mensen moeten niet overdrijven daarmee hé. Het is wikken en wegen. Ik wil mijn onderdanen niet tegen de borsten stoten, maar wij van de politiek moeten altijd deure doen en ons niet laten leiden door de roep van de straat. Het mag de spuigaten niet uitlopen. Zijn de averechtsen niet akkoord dan moeten ze maar voor politieke schavuiten zoals Vermeersch stemmen.
Jarretel : Wat wil je zeker nog realiseren, waarvoor wil je nog op de barricades gaan staan ?
Ruthie : Kijk vriend, ik wil me niet meer bezig houden met beuzelarijen, en ook niet met de onmogelijke strijd tegen het uitschot van extreem rechts. Ik wil onze geliefde stad kwantitatief laten groeien van 78.000 naar minstens 80.000 onderdanen, dankzij de invoer van nog meer gebronzeerde, halfzwarte en zwarte gelukzoekers en andere illegalen. Zij er maar zeker van : wir machen das. De kritische massa van 80.000 bereiken, dat zorgt voor een substantiële verhoging van mijn burgemeestersloontje van 6.000 naar 8.000 euroots netto per maand. Niet groeien om te groeien, maar wel om ervoor te zorgen dat er genoeg bankautomaten zijn en lijnbussen rondrijden en dat we een vijftien-minuten stad worden, maar surtout, ik ga het niet verduiken, om mijn salaris aan te dikken.
Jarretel : Kortrijk is kandidaat voor Culturele Hoofdstad van Europa 2030, naast Brugge, Gent, Antwerpen, Molenbeek, Leuven. Is dat niet te hoog gegrepen ?
Ruthie : Bah nee, gij. Kortrijk durft weer dromen en olsan deure doen is mijn lijfspreuk. Zoveel mogelijk realiseren tegen 2030. Mijn schepentje van cultuur Axel Ronse vat de koe bij de horens. Axel wil zich in de kijker werken door de waarachtige cultuur van de valse, de oplichterij van het authentieke te onderscheiden. Hij bouwt een kostelijk nieuw museum en het Buda Kunstencentrum gaat hij omtoveren tot een waar kunstenparadijs. Axel wil de opvatting bestrijden dat het kunstencentrum Buda geleid wordt door een zwakzinnige praatjesmaker, een narcist buiten categorie, die zelf verkondigt dat hij niet weet wat kunst is, omringd door een hofkliek van ja-knikkers en operettefiguren. Hoelang kan deze verwaande kunstkardinaal de Kortrijkzanen nog voor de gek houden, vragen kwatongen zich af. Welnu, ik bestrijd met klem deze laakbare opvatting. Dankzij zijn ambt van schepentje van cultuur ontpopt Axel zich als een notoire kunstkenner die zichzelf opwerpt als een autoriteit in hedendaagse beeldende kunst.
Jarretel : Wat is je mening over Kamping Kitsch ?
Ruthie : Daar ben ik grote fan van. Ik trek er zeker naartoe samen met mijn schepentje Wout met wie ik een dikke vriendschapsband tracht in stand te houden. Er wordt daar veel over geroddeld maar eerlijk is eerlijk, schepentje Wout is mijn dierbaarste lover, lief, attent, eerlijk, openhartig, zorgzaam en als een hond zo trouw. We trekken samen naar Kamping Kitsch en gaan ons op een losbandige manier verkleden. Eén keer per jaar uit de bol gaan is niet te veel. Meer zeg ik daar niet over.
Jarretel : Heb je een lijfspreuk ?
Ruthie : Olsan deure doen. Kortrijk durft weer dromen en doen
