Annus horribilis

 

 

 

 

Quickie en zijn annus horribilis

Quickie : “Kijk, uiteraard begrijp ik de verontwaardiging van de gewone mensen over pipigate. Op de camerabeelden is te zien hoe ik mijn gulp open doe en begin te wateren tegen de benen van Peter Lanssens, alias lange Peter, mijn goede vriend. Wat het wateren tegen die politiecombi betreft, daar was ik niet bij, al stond ik er wel geamuseerd op te kijken. De waterende schobbejakken waren Wouter A., Nicolas B., Wout M. en lange Peter. Ik vond dat grappig en moest erom schuddebuiken van het lachen. Wie haalt het in zijn kop om zulke grappen uit te halen ? Maar er zijn ook veel leugens verteld en geschreven. Dat ik bij de combiwateraars was, maar neen, ik stond alleen maar toe te kijken toen het gebeurde. Al kan ik niet verduiken dat mijn intiemste vrienden zeer zwaar het beest uithingen tijdens die feestnacht. Maar het verhaal is uitgemolken om mij politiek te beschadigen. En dat is gelukt, want mensen denken nu dat ik zelf tegen die combi heb gewaterd. Hetgeen niet het geval was. Overal waar ik kom, hoor ik dezelfde misplaatste grap: ‘De combi staat buiten klaar.’ En wat die witte kledij betreft, dat was alleen om de zuiverheid van mijn vriendschappen te illustreren. Haute couture dus. Maagdelijk wit. Wat is daar mis mee ? Dat er alleen mannen op mijn feestje waren was voor de veiligheid, opdat het feest zonder ongelukken zou verlopen. Het vermijden van het aan mekaars vrouwen zitten dus, parenclub toestanden waar vrouwtje Anouk en ik absoluut niet tegen kunnen. En ja, Anouk had ik voor drie dagen naar Cadzand verbannen. Wat mijn ontslag als minister betreft, ik deed het net op tijd om mij terug als toekomstige burgemeester van Kortrijk in de markt te zetten. Bovendien circuleerden er bij de N-VA schepentjes geruchten dat Ruthie te veel een showmadam was, graag op de foto in de gazetten stond te blinken, maar verder niet bekwaam om burgemeester te spelen. Enscenering en attributen speelden hierbij een grote rol. Het moest er allemaal zeer echt als burgemeester uitzien. Haar outfit was van levensbelang. Vlijmscherpe naaldhakken, kettingen, metalen corsages, zwart en glimmend nepleder, spannende bluejeans, uitdagende maquillage en een wellustige glimlach. Een losse scharrels liefdesleven. Haar minnaar zwaar onder de sloef. Het leven als van een frivole parisienne die onder het vrijen met sensuele stem haar verborgen fantasmen verklapte. Dat was Ruthie, miss Kortrijk, geen burgemeester zoals het hoort. Zelf speel ik nu weer de numero uno van Kortrijk. Ik ga in 2024 voluit voor het burgemeesterschap, tenzij ik weer tot minister geroepen word en showgirl Ruthie opnieuw burgemeester wordt. Maar Kortrijk verdient beter. Zeg nooit nooit. Ik heb wat relaties in de Kortrijkse politieke onderwereld. Het politiek voorakkoord van 2012 wordt verlengd in 2024. Ik voel mij prettig als nooit tevoren.”

1