Luc Lebon is een beruchte en eigenwijze Kortrijkzaan met tentakels tot in de hoogste kringen van de Kortrijkse politieke diergaarde.
Luc houdt geen blad voor de mond en staat erop dat hij door alle Kortrijkzanen gaarne gezien wordt. Lukt hem dat ? Hij denkt van wel, zijn geliefde denkt er het hare over.
Luc is een veel gevraagde entertainer en causeur op doop-en communiefeesten, trouwpartijen, huwelijksjubileums, verjaardagsfeesten, rouwmaaltijden, oudejaarsparty’s, derde leeftijdsdiscotheken, in rust-verzorgings- en oudemannenhuizen, bij de bond van hondendressuur en op stadsrecepties.
Luc wordt eveneens fel gewaardeerd in de Kortrijkse politieke wereld, maar evenzeer gevreesd omwille van zijn stoutmoedige en averechtse uitspraken en handelingen. Kortrijkse politiekers trachten op goede voet te staan met deze viriele man die voor niets of niemand achteruit deinst.
Zo werd Luc enkele dagen geleden telefonisch gecontacteerd door Melissa Depraetere met de vraag of hij de hoofdrol wilde spelen in een promotiefilmke van de sossen in het vooruitzicht van de gemeenteraadsverkiezingen van ‘24. Luc, niet gespeend van een flinke dosis ijdelheid, twijfelde geen seconde en nam het aanbod met beide handen aan. Dat wordt het hoogtepunt in mijn carrière, dacht Luc en hij eiste een tegenprestatie, een verkiesbare plaats bij de komende gemeenteraadsverkiezingen.
Tijdens een ontmoeting op de rommelmarkt, waaraan hij deelnam met een stand vol unieke snuisterijen, polshorloges met diamanten en een collectie afgedragen jarretellen van bekende Kortrijkzanen onder meer van Ruthie, Carmen Ryheul en Moniekske Gheysens. liet Luc zich tomeloos gaan : “Natuurlijk wilde ik dat filmke graag doen, een filmke over mijzelf laten opnemen, als beroemdste Kortrijkzaan van onze mooie stad. In de schijnwerpers staan maakt voor mij, naast een koffietje met een cognakse, deel uit van het goede leven. Ik liet weten dat ik ook goed in de markt lig bij het schoon vrouwvolk en bij de andere Kortrijkse politieke partijen en dat Melissa de illusie moet laten varen dat ik volgend jaar weer op kieslijst van de sossen ga staan. Het is namelijk zo dat ik inmiddels aangezocht werd door de tsjeven, de liberalen en door tegenwerker Wouter Vermeersch, de grootste belhamel van de gemeenteraad, het Kortrijks politiek narrenschip. Ik heb Hannelore Vanhoenacker laten weten dat ik tot veel bereid ben, maar hypocriete tsjeef worden is te veel gevraagd. Ik kruip nog liever in mijn graf. Wat de liberalen betreft, wil ik meedoen op voorwaarde dat ik de zekerheid heb verkozen te geraken en daarna schepentje van amusement word. Maar alles wel in oogschouw genomen draagt de lijst van Vermeersch mijn voorkeur weg. Ik hoef geen schepentje te worden, ik wil alleen eens goed ambras kunnen schoppen en elke maand met mijn vranke smoel in de gazetten staan. De derde plaats wordt mij aangeboden, een certitude om verkozen te geraken. Vermeersch is een tiran van het zuiverste water, hij heeft een onweerstaanbare aantrekking op mij. Na elke gemeenteraad waarin ik Vermeersch met veel gedruis en gekletter trotseer, averechts stem, en dusdanig een volle bladzijde in de plaatselijke gazetten haal lig ik wekenlang in een deuk van genot. Ik krijg nu al een orgasme als ik daaraan denk. Margootje Demeulemeester, Kris Vanhee en Lange Peter hebben mij opgebeld. De deal met het Kortrijkse journaille is rond. Vermeersch heeft een filmke van een half uur beloofd waarin ik mij kan laten gaan over de misstappen, de onkunde, de schaapachtige onderwerping aan de oekazen van het schepencollege en het bespottelijk miss Kortrijk gehalte van vermeende burgemeesteres Ruthie. Ik mag me ook laten gaan over de in de doofpot gestoken dronkemansaffaire van Quickie na een voetbalmatch, de conspiraties van de sossen, inzonderheid de hopeloze eigengereidheid van schepentje Weydts, in de volksmond schepentje Velo, de culturele urinelozingen van schepentje Ronse en het geflikflooi van schepentje Maddens, oog in oog met de verzuchtingen van miss Kortrijk. Dat worden mooie tijden.”
Luc Lebon, a man for all seasons !
2