klik op de foto
Het was een onvergetelijk feestje, daar bij Vincent Van Quickenborne in zijn bescheiden villaatje aan de linkeroever van de Leie op 14 augustus ter gelegenheid van zijn 50ste verjaardag. Gemoedelijk, uitbundig, carnavalesk, zwoel, frivool en decadent, met veel drank overgoten.
Eén van de genodigden was wouldbe journalistje en boezemvriendje van Quickie, lange Peter, die zich achteraf niet aan de zwijgplicht hield en erop los roddelde over wat daar allemaal tijdens die memorabele nacht aan de hand was.
We troffen lange Peter Lanssens aan aan de toog van den Bras waar hij ongeremd zijn verhaal deed :
“Er waren belangrijke nationale en lokale politieke mensen aanwezig, zoals Egbert L. en Alexander D., maar ook burgemeester miss Kortrijk Ruthie en haar verloofde schepentje Wout. En verder schepentje Allijns gechaperonneerd door zijn nieuwste vriendin, Hildegarde. Hildegarde bleek over grote borsten te beschikken en over lange benen. Ze bleek het erg gezellig te kunnen maken, vooral met andere geïnteresseerde schepentjes. Een gezelligheidsdeerne dus, die losjes omsprong met de regels van de liefde. Allijns zag er dan ook mistroostig uit door het gedrag van zijn frivole scharrel. Er was één manspersoon verkleed in vrouwenkleren, Axel. Ook schepentje Stephanie was van de partij, zonder haar man en dat liet ze duidelijk merken. Ze was een beetje tè uitbundig bij het begroeten van andere manspersonen. Met kussen op de mond. De avond begon doodernstig met drie oersaaie speechen over lokale en nationale politiek en zo, er werd amper geluisterd. Het gezelschap verkeerde nog in uitbundige vakantiestemming, de feestbeesten gooiden alle remmen los. De huisslogan luide : ‘alles kan, alles mag, niets is verboden, alles is mogelijk.’ Er was voorzien in vele soorten spijs en drank en een Kortrijkse dj luisterde de avond op. De veuve cliquot vloeide rijkelijk. Er werd gelachen en gefrunnikt dat horen en zien verging en de dames lieten zich eens goed gaan tussen de op avontuurtjes beluste heren. Ongelikte beren waren er niet aanwezig, alleen een zorgvuldig uitgeselecteerde intieme vriendenschare die de kunst verstond op een geciviliseerde, zij het losse, wijze met mekaar om te gaan. Na middernacht traden twee Boheemse stripteaseuses op en er werd gestript op de verheven tonen van Beethovens negende, zij het in disco versie. Het exclusief gezelschap begon onder stoom te geraken, er werden suggestieve handelingen gesteld en op de 1ste étage werden twee chambres séparées met waterbedden en veel spiegels geopend, die onmiddellijk werden ingenomen door twee intieme vrienden van stand met hun omwisselbare vriendinnen. Eén getrouwde vrouw, vervuld van een ongebreidelde levensblijheid, waagde iets met een veel jongere man die klaarblijkelijk haar echtgenoot niet was. De nacht verliep steeds heftiger en uitbundiger en er werd uitgebreid gefezeld, gekonkelfoesd en gegiecheld. Oh wat een nacht ! De op vinkenslag liggende buurman Eddy S., die dag en nacht vanuit zijn slaapkamervenster de handel en wandel van het gezin Q bestudeert, werd betrapt toen hij aanstalten maakte om gastvrouw Anouk te versieren. De onthutste Eddy was blijkbaar niet op de hoogte van de etikette-regels van het huis en richtte toen, gedesillusioneerd, zijn aandacht op Ruthie, maar ving ook daar bot, want Wout gedroeg zich als een doorwinterde waakhond en hield de teugels strak gespannen. Omstreeks het ochtendkrieken, toen de eerste zonnestralen de woning doorpriemden, strompelden drie ladderzatte vrienden lallend de straat op, kregen de politiewagen in de gaten en gingen ongegeneerd, onder het alziend oog van tien camera’s, wateren tegen de mazouttank van de onbemande combi. Onder het zingen van ‘Oh was ik maar bij moeder thuisgebleven…’ Quickie, eveneens ver boven zijn theewater, had het koddig tafereeltje minzaam gadegeslagen met de opmerking dat dit van grote studentikositeit getuigde, waarna de drie dronken wildplassers hun auto indoken en verdwenen. Meteen stelde de jarige een einde aan het weelderig feestje en liet hij de feestvierders in dronken toestand in hun auto vertrekken. Zelf vertrok ik met de bakfiets van mijn lief dat ik wijselijk thuis gelaten had. Oh, what a night !”
Ondervraagd over het plasincident verklaarde Quickie dat hij zijn plassende vrienden onder geen beding zou verraden.
Quickie : “Dat het gerecht die drie mannen, mijn grootste vrienden, wil vervolgen voor zogenaamde smaad is schandalig, buiten proportie. Ze pisten niet in de mazouttank maar er tegen en de zeik liep regelrecht het rioolputje in. Drie minuten later was alles opgedroogd. Als dat al niet meer kan tijdens een verjaardagsfeestje. Nou, wat is daar mis mee. Dat is toch godgeklaagd. Ik ga daar een stokje voor steken en het parket bevelen de plaszaak in de doofpot te steken. ik doe het voor veel gewichtiger zaken, dus waarom niet voor een futiliteit als deze plaszaak. Ik ga mijn wildplassende vrienden niet verraden.”
2