In de zomerbar Marie Claire’s liepen we minister Vincent Van Quickenborne, alias Quickie, tegen het lijf. Q. maakte tijd voor een openhartig gesprek.
Jarretel : Hoe verliep uw jeugd ?
Quickie : Mijn ouders waren fanatiek katholiek. Aldus kwam ik in contact met nonnekes en paters die om de haverklap bij ons thuis op bezoek kwamen. Mijn moeder geraakte bij elk bezoek in extase. Ik werd misdienaar en de nonnen waren zot van mij, de paters ook. Aldus werd ik op 15-jarige leeftijd ingewijd in de geheimen van de seksualiteit en op een lieflijke manier ontmaagd door zuster Virginia en pater Amadeus, om het zo te zeggen. Ik draag er nog altijd de sporen van zegt mijn vrouwtje Anouk en zij kan het weten. In hardrock café het Stenen Tijdperk leerde ik mijn eerst liefje kennen, een brunette met kastanjebruine ogen, Juliette. We hadden verkering buiten medeweten van mijn ouders en na één jaar maakte ze het uit. “zijt gij misschien in een klooster opgekweekt” schreeuwde ze op een dag, en weg was ze, Juliette. Ik heb nooit kunnen achterhalen wat ze met die laatste zin bedoelde.
Jarretel : Hoe werd u politiek bewust ?
Quickie : Aan de Kulak was ik haantje de voorste, ik stichtte er het Liberaal Vlaams Verbond en ontdekte nachtboîte de Geverfde Vogel. Ik begon zwaar uit te gaan, te drinken als een zwitser en jointjes te smoren. Nachten aan één stuk door dronken we hectoliters bier en blauwe cocktails en in den geverfden zaten we aan de veel te jonge meiskes, het liep de spuigaten uit. Vele malen zijn mijn ouders me bij het ochtendgloren komen ophalen, compleet lazarus, volledig van de wereld. Dàt waren tijden, man ! Een jaar later kwam ik in contact met Bert Anciaux die me inlijfde in zijn club ID21. Bert zag in mij een groot politiek talent, en dat was een understatement. Ik ben het grootste politiek talent dat Kortrijk ooit gekend heeft. Toen geraakte ik als jongste senator verkozen en stak ongegeneerd jointjes op in de plenaire vergaderingen. Het zorgde voor opschudding en daar deed ik het voor en voor de roes. Ik had twee programmapunten : het Koningshuis afschaffen en jointjes toelaten in de Senaat. Het is er nooit van gekomen, ik zag alras in dat ik het Koningshuis in ere moest houden, wilde ik later opklimmen op de politieke ladder en minister worden. Nu ben ik nog altijd tegen het Koningshuis, maar ik geef toe, ik speel komedie om mijn politieke loopbaan niet in gevaar te brengen. Ze noemen mij nu een totentrekker, maar ach, laat ze roddelen. Ik ben daar heel eerlijk in, en jointjes smoor ik nog altijd, maar niet meer in de Senaat. Dat moet dringend gelegaliseerd worden. Ook het gebruik van cocaïne moet uit het strafrecht. Het is een edele drug als hij goed gebruikt wordt. Ook mijn vrouwtje is daar niet tegen, ze houdt van de bedwelmende geur en van mijn jointjes, zegt ze.
Jarretel : Hoe begon uw Kortrijkse politieke carrière ?
Quickie : In 2006 geraakten we, dankzij een koehandel met schepentjeszetels, voor het eerst in het stadsbestuur. We lieten onze broek tot op de enkels zakken om toch maar in het bestuur met de tsjeven te geraken. Eén en een half zeteltje kregen we en we waren zot content. Paardenneuker De Clerck bleef de baas.
Jarretel : Hoe bent u eigenlijk aan een serieus lief geraakt ?
Quickie : In 2009 is het gebeurd. Ik was al zesendertig en mijn ouders vreesden dat ik nooit van de straat zou geraken. Ik zocht dringend een lief. Ik had al wat losse scharrels achter de rug onder andere met Francesca V, een publieke vrouw die mij behandelde als een dweil. Ook Tanja D. heb ik bereden, maar enkel voor de fun. En nog een half dozijn andere veredelde luxehoeren. Ach, kwajongensstreken, en ik moest mijn balzak toch ergens ledigen. Kwatongen noemden me een would-be homoseksueel, maar de herenliefde heb ik nooit geconsumeerd. Tot de lang verwacht dag aanbrak, dat het zou gebeuren. Toen Dell’Anno Mijn Restaurant in 2009 won brak er een spontaan volksfeest uit op de grote markt. Plotsklaps zag ik daar een lief meiske, en klein pittig duivelinnetje staan dat luisterde naar de naam Anouk. We dronken ons in de roes en dansten op de toog van de geverfden en van het een kwam het ander, Anouk werd mijn eerste en laatste serieus lief. Ze is een uitzonderlijk schoon stuk vlees en zeer spontaan, maar ongeschikt voor een carrière als internationaal top-lingeriemodel. Wat heb ik geluk gehad. Vijf jaar later zijn we katholiek getrouwd, op aandringen van de zeer gelovige Anouk, niet dat het persé katholiek moest, maar ik ben lichtgelovig en had daar dus geen enkele moeite mee.
Jarretel : Hoe verliepen de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 ?
Quickie : Philippe De Coene was niet gelukkig in de oppositie. En wij van de VLD waren niet gelukkig in het bestuur samen met de CD&V en De Clerck. De N-VA Kortrijk kwam ook opzetten. Aanvankelijk poogden ze schepentje Maddens te overhalen naar de N-VA over te lopen. Maddens twijfelde maar bleef tenslotte toch voor zekerheid kiezen in de blauwe stal. De tijd was rijp voor gesprekken met de N-VA en met de sossen. Na zes maanden geheime gesprekken op een locatie buiten Kortrijk kwamen we tot een deal tussen de drie partijen. We kwamen overeen om het samen met ons drieën te doen als we de meerderheid haalden, wat ook gebeurde met 22 zeteltjes.
Jarretel : Er wordt beweerd dat er een schriftelijk voorakkoord werd gesloten ? Is dat zo ja of neen ?
Quickie (geïrriteerd) : Ewel, euh, ja, ’t is te zeggen, dat is een moeilijke vraag. Ik weet dat er teksten circuleren van een voorakkoord, en dat is juist, er staan daar inderdaad zes handtekeningen op waaronder de mijne en verder die van De Bruyne en Scherpereel van de N-VA, Weydts en De Coene van de sossen en van Maddens van de VLD. Dat kan ik niet meer ontkennen. Aanvankelijk beweerde ik dat het alleen ging om een mondelingen deal, ik loog dat ik blauw zag, maar na publicatie van het akkoord keer ik op mijn stappen terug, dat schriftelijk akkoord was ik compleet vergeten. Is dat een leugen ? Heb ik als minister gelogen ? Ja, om bestwil. Ik wil alleen al het goede voor mijn stad en mijn land. Hopelijk bewaren kwatongen hun giftige commentaar voor als ik op pensioen ben.
Jarretel : Hoe verliep het verder ?
Quickie : In 2018 beslisten we het akkoord verder te zetten. Maar toen riep De Croo mij om minister te worden. Ik had op het hoofd van vrouw en kinderen gezworen het burgemeesterschap van Kortrijk nooit te verloochenen, Maar het is toch gebeurd, zoniet zouden mijn kansen om later nog minister te worden definitief verloren zijn. Ik kies het ministerschap boven het burgemeesterschap omwille van mijn roeping, maar evenzeer omwille van de euro’s. Voor de afbetaling van mijn villaatje met zwembad en poolhouse aan de linkeroever van de Leie. En ik heb een groot gezin, dat kost stukken van mensen, er zijn veel euro’s nodig, wil ik op grote voet blijven leven.
Jarretel : Ruth Vandenberghe werd burgemeester.
Quickie : Ach ja die Ruthie…miss Kortrijk zoals ze zeggen, of de ‘roste muize’, ze doet het niet zo goed, ze staat veel te graag te pronken in de gazetten en toont een fundamenteel gemis aan politieke daadkracht. Een showmadam, te licht voor het zware werk als burgemeester. Ik weet nog niet hoe 2024 zal uitdraaien.
Jarretel : Wie zal in oktober 24 de lijst van de VLD aanvoeren ?
Quickie : Dat wordt een heikele kwestie. Ik moet een gok wagen. Zal ik meer stemmen halen dan Ruthie ? Niets is zeker en Ruthie schijnt populair te zijn ondanks haar turbulent privéleven. In elk geval word ik lijsttrekker, en als de regeringsvorming tegenvalt word ik weer burgemeester, zoniet zit ik zonder job en zonder convenabel inkomen. Maar Ruthie, die smalend miss Kortrijk of de roste muize wordt genoemd, heeft de smaak te pakken, zij wordt een te duchten concurrent. Ik ben nu al volop aan het rekenen en herrekenen hoe ik mijn positie bepaal bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. In elk geval kan ik Kortrijk geen tweede keer verraden. Ik breek me er af en toe zelf het hoofd over. Dat ik eventueel weer burgemeester wil worden, is dat geen eerbare ambitie ?
Jarretel : Wat vindt u van de Kortrijkse persjongens Kris Vanhee en Peter Lanssens ? Zijn ze de slaafse schoothondjes van u en uw trawanten ?
Quicke : Ik heb die hondse slippendragers graag. Op professioneel gebied lamme goedzakken die mooi in de pas lopen en nooit enige kritiek op het stadsbestuur uitbrengen. Positivo’s die weerstaan aan de roep om kwaadwillige artikels met scherpe kritische beschouwingen aan hun gazetten toe te vertrouwen. Zo wil ik het houden. Ik heb hen zelf zo gekweekt en een heimelijke deal met ze gesloten : bij één woord kritiek wordt hen nooit nog enige informatie over onze projecten, plannen en realisaties toegespeeld. De persjongens vrezen broodroof en lopen bijgevolg flink in de pas, ze deugen en daar ben ik blij om. Onze geliefde stad Kortrijk wordt niet beter van gezuurpruim en opstandige woordenkramerij zonder daden. Ik haat kritiek op onze fantastische manier van besturen en op de realisatie van onze grootse projecten. Dat er af en toe een leugen valt is collateral damage.
Jarretel : Wilt u na de verkiezingen minister blijven of keert u terug als burgemeester van Kortrijk ?
Quickie : Wel, euh, een netelige vraag. Kijk het zit zo, ik wil daar heel openhartig in zijn. Krijg ik de kans om weer minister te worden, dan zal ik die kans met beide handen grijpen. Het is een kwestie van idealen maar zeker ook om financiële reden. Als minister verdien ik namelijk het dubbele dan als burgemeester. Als verkoopster in een kledingzaak verdient mijn vrouwtje te weinig om onze train de vie hoog te blijven houden, maar met een ministerwedde plus al de faveurkes kan Bruin het wèl trekken. Ik zal hoe dan ook de lijst van Team burgemeester aanvoeren, voor zover Ruthie geen stokken in de wielen steekt en de 1ste plaats opeist. Ze staat veel te pronken in de plaatselijke gazetten en schijnt heel populair te zijn bij de modale Kortrijkzaan, maar zal ze meer stemmen halen dan ik ? Het wordt een dubbeltje op zijn kant, heel spannend. Maar ik ben een politieke straatvechter en zal me weren als een duivel in een wijwatervat.
Jarretel : Hebt u een motto, een lijfspreuk ?
Quickie : Ik word verteerd door een onstelpbare honger naar de politieke ondeugd. Daarom poneer ik : het hele geheim van de politiek bestaat hierin, op het geschikte ogenblik te kunnen liegen.
1