Maand: mei 2023

Wouter A.

Jarretel

foto, bron: HLN

Tijdens de Sinksenfeesten liep Jarretelle schepentje Wouter Allijns, die de beminnelijkheid zelve is, tegen het lijf.

Het was al heel snel duidelijk dat het schepentje van economie en boeren zijn hart wou uitstorten en zonder omwegen wijze woorden sprak.

Wouter : “Schepentje zijn is de allerschoonste job die er bestaat, een jobke met groot aanzien, een dikke pree, veel faveurkes, een elektrieken velo en veel leute. De kortrijkzaantjes van alle dag ten dienste kunnen staan, het bezorgt mij een onbeschrijfelijke gelukzaligheid, ik hoop het nog lang te kunnen doen, maar ook weer niet tè lang. Er is ook een keerzijde. Zoals herrie met de Kortrijkse boeren. Er zijn er nog een tiental en ze zijn van geen kleintje vervaard. Zo staan ze op onverwachte momenten met hun tractoren vóór dag en dauw toeterend voor het stadhuis en skanderen mijn naam. Ze stellen dan absurde eisen zoals dat ze hun volgeladen mestkar om het even waar en wanneer mogen storten ook op braakliggende ocm-gronden, op de marionettenberg en in ‘t Kennedybos. Op een stikhete ochtend in augustus kapten ze eens een volle mestkar voor het stadhuis. Dat was helemaal niet plezant en het duurde dagen voor de stinkende troep opgeruimd geraakte. Boeren zijn moeilijke en kortzichtige mensen en ook met de Kortrijkse middenstanders en de marktkramers heb ik niet onder de markt en af en toe luide woorden en ruzie. Gelukkig kan ik rekenen op mijn gezond verstand en kan ik de brandjes altijd weer blussen. Zo zie je, de schepentjesjob eist een volle dagtaak en ik versta niet hoe er schepentjes zijn – ik ga geen namen noemen – die naast hun job nog bijklussen of extravagante hobbietjes hebben. Zelf zit ik al om zes uur in de ochtend op mijn bureau, terwijl mijn collegaatjes zo rond negen uur arriveren en nog eerst drie gazetten lezen bij een zjatte koffie met een cognac, vooraleer aan de slag te gaan. Ik begrijp dat niet. Burgemeester Ruthie, die onterecht schertsend miss Kortrijk wordt genoemd, arriveert samen hand in hand met schepentje Maddens rond een uur of achtenhalf. Ze lijken dan precies nog niet uitgeslapen, waarschijnlijk na weer een nuit blanche, of is dat een kwalijke roddel ? Wat er ook van zij mik ik zelf nog steeds op het burgemeesterschap, wat mij door Vincent beloofd werd tegen 2036. Ik zal dan vijfenvijftig zijn en Ruthie drieënzestig, tijd voor haar om op vervroegd pensioen te gaan. Ik heb een opperbeste relatie met Ruthie èn met het libertijnse schepentje Wout, ik geloof niet dat zij mij stokken in de wielen gaan steken. Ik wil het niet verduiken dat ik ooit nog van de heerlijkheden van het burgemeesterschap wil genieten. Ik wil het Kortrijks burgemeesterschap ontdoen van zijn frivoliteit, zijn ontspoord libertarisme en zijn zedenverwilderde uitspattingen. Niet zoveel mogelijk met mijn smoel in de gazetten komen, maar het saaie serieux van burgemeester Lambrecht zaliger weer invoeren. Ruthie wordt niet gediskwalificeerd omwille van haar liederlijke handel en wandel in en buiten het burgemeesterschap. Dat is raar, en het is best zo. Zelf wil ik het burgemeesterschap weer de zwaarwichtigheid geven die het verdient. Geen overbodig woordgebruik, geen loos gebabbel, ik wil geen mediageile bok worden, noch tafelspringer. Maar eerst nog doorbijten, nog twaalf jaar schepentje en in ’36 de ultieme beloning. Ik zie het helemaal zitten.”

Lucky L.

Jarretel

Luc Lebon is een beruchte en eigenwijze Kortrijkzaan met tentakels tot in de hoogste kringen van de Kortrijkse politieke diergaarde.

Luc houdt geen blad voor de mond en staat erop dat hij door alle Kortrijkzanen gaarne gezien wordt. Lukt hem dat ? Hij denkt van wel, zijn geliefde denkt er het hare over.

Luc is een veel gevraagde entertainer en causeur op doop-en communiefeesten, trouwpartijen, huwelijksjubileums, verjaardagsfeesten, rouwmaaltijden, oudejaarsparty’s, derde leeftijdsdiscotheken, in rust-verzorgings- en oudemannenhuizen, bij de bond van hondendressuur en op stadsrecepties.

Luc wordt eveneens fel gewaardeerd in de Kortrijkse politieke wereld, maar evenzeer gevreesd omwille van zijn stoutmoedige en averechtse uitspraken en handelingen. Kortrijkse politiekers trachten op goede voet te staan met deze viriele man die voor niets of niemand achteruit deinst.

Zo werd Luc enkele dagen geleden telefonisch gecontacteerd door Melissa Depraetere met de vraag of hij de hoofdrol wilde spelen in een promotiefilmke van de sossen in het vooruitzicht van de gemeenteraadsverkiezingen van ‘24. Luc, niet gespeend van een flinke dosis ijdelheid, twijfelde geen seconde en nam het aanbod met beide handen aan. Dat wordt het hoogtepunt in mijn carrière, dacht Luc en hij eiste een tegenprestatie, een verkiesbare plaats bij de komende gemeenteraadsverkiezingen.

Tijdens een ontmoeting op de rommelmarkt, waaraan hij deelnam met een stand vol unieke snuisterijen, polshorloges met diamanten en een collectie afgedragen jarretellen van bekende Kortrijkzanen onder meer van Ruthie, Carmen Ryheul en Moniekske Gheysens. liet Luc zich tomeloos gaan :  “Natuurlijk wilde ik dat filmke graag doen, een filmke over mijzelf laten opnemen, als beroemdste Kortrijkzaan van onze mooie stad. In de schijnwerpers staan maakt voor mij, naast een koffietje met een cognakse, deel uit van het goede leven. Ik liet weten dat ik ook goed in de markt lig bij het schoon vrouwvolk en bij de andere Kortrijkse politieke partijen en dat Melissa de illusie moet laten varen dat ik volgend jaar weer op kieslijst van de sossen ga staan. Het is namelijk zo dat ik inmiddels aangezocht werd door de tsjeven, de liberalen en door tegenwerker Wouter Vermeersch, de grootste belhamel van de gemeenteraad, het Kortrijks politiek narrenschip. Ik heb Hannelore Vanhoenacker laten weten dat ik tot veel bereid ben, maar hypocriete tsjeef worden is te veel gevraagd. Ik kruip nog liever in mijn graf. Wat de liberalen betreft, wil ik meedoen op voorwaarde dat ik de zekerheid heb verkozen te geraken en daarna schepentje van amusement word. Maar alles wel in oogschouw genomen draagt de lijst van Vermeersch mijn voorkeur weg. Ik hoef geen schepentje te worden, ik wil alleen eens goed ambras kunnen schoppen en elke maand met mijn vranke smoel in de gazetten staan. De derde plaats wordt mij aangeboden, een certitude om verkozen te geraken. Vermeersch is een tiran van het zuiverste water, hij heeft een onweerstaanbare aantrekking op mij. Na elke gemeenteraad waarin ik Vermeersch met veel gedruis en gekletter trotseer, averechts stem, en dusdanig een volle bladzijde in de plaatselijke gazetten haal lig ik wekenlang in een deuk van genot. Ik krijg nu al een orgasme als ik daaraan denk. Margootje Demeulemeester, Kris Vanhee en Lange Peter hebben mij opgebeld. De deal met het Kortrijkse journaille is rond. Vermeersch heeft een filmke van een half uur beloofd waarin ik mij kan laten gaan over de misstappen, de onkunde, de schaapachtige onderwerping aan de oekazen van het schepencollege en het bespottelijk miss Kortrijk gehalte van vermeende burgemeesteres Ruthie. Ik mag me ook laten gaan over de in de doofpot gestoken dronkemansaffaire van Quickie na een voetbalmatch, de conspiraties van de sossen, inzonderheid de hopeloze eigengereidheid van schepentje Weydts, in de volksmond schepentje Velo, de culturele urinelozingen van schepentje Ronse en het geflikflooi van schepentje Maddens, oog in oog met de verzuchtingen van miss Kortrijk. Dat worden mooie tijden.”

Luc Lebon, a man for all seasons !

2

Steen in de rivier

Jarretel


Waarde Jarretelle.

Ik verlaat met heimwee het politiek theater. Maar ik word langs alle kanten scheef bekeken omdat ik mijn zaakjes goed voor elkaar heb en mijn schaapjes op het droge. 

Dat had ik zo gepland. Ik ben tevreden met wat ik heb kunnen bereiken. Ik heb geprobeerd mijn steentje bij te dragen, vooral op het vlak van cultuur, media, erfgoed maar ook in de landbouw en het dierenwelzijn. Ik durf zeggen dat ik meer dan één steen in de rivier heb verlegd. In de meerderheid en de oppositie. Constructief én kritisch. Ik wens mijn opvolgers alle succes toe, en vooral veel courage.

Immers, de ruk naar de extreemrechtse fascisten komt zwaar aan. Die Wouter Vermeersch is een fascist van het zuiverste water.
Er komen onzekere, harde en onverdraagzame tijden aan voor de mensen van alle dag. Nochtans heeft bijna de helft van de Vlaamsche mensen daarvoor gestemd. Ik kan maar hopen dat ze er niet zelf het slachtoffer van worden. De bange witte man heeft zich laten verleiden door een simplistisch vijandbeeld.
Of is het een foertstem tegen de uittredende regeringen? Dan waren er toch betere opties. Bijvoorbeeld de Tsjeven en de Maoïsten. 

Mijn groene partij heeft zich kranig verweerd, is gegroeid, maar niet zoveel als verwacht. Momenteel verkeerd mijn partij in zwaar weer, oog in oog met de kiesdrempel. 

De prijs voor een eerlijk en moedig programma ? Een te moeilijk discours ?

De gele hesjes zijn duidelijk met veel meer dan zij die op straat zijn gekomen.

Ik ben ten prooi gevallen aan een aanval van nostalgie. 

Dus ja, ik geniet van vijf (5) gecumuleerde pensioenen. Wie kan dat zeggen?
Maar er is veel jaloezie. Nochtans heb ik dat dubbel en dik verdiend.

Genegen, 

Bart 
Ex-parlementariër

Helga !

Jarretel

Kortrijkwatcher, senior writer Franske, geeft sjètte..

Dat is niet verwonderlijk, Franske is het Kortrijks kwade geweten van zijn tijd.

Jarretel laat de moegestreden senior writer aan het woord, diep zuchtend, hangend aan de toog van de bijna populairste afspanning van Kortrijk In de Wolken bij het bijna sympathiekste Kortrijkse kroegdrijverskoppel Steffie en Vettie.

Jarretel : Beste Franske, waarom noem je de Kortrijkse gemeenteraadszittingen van april en mei historisch en het stadsbestuur een Augiasstal ?

Kortrijkwatcher : Euch, hmm, wie de potsierlijke gang van zaken in die gemeenteraden gadesloeg kon niet anders dan besluiten dat die zittingen een vaudeville gehalte tentoonspreidden dat de grenzen van het goed fatsoen ver overschrijden. Hoofrolspelers waren raadsvoorzitter Helga Kints, Vlaamsch Belang raadslid Wouter Vermeersch, schepentjes Axel Weydts en Wout Maddens en burgemeesteres Ruth Vandenberghe, in de volksmond Ruthie of miss Qortrik. In bijkomende orde het Kortrijks journaille Peter Lanssens (Lange Peter), Kris Vanhee, Bas de Wilde en Jan Steenhoudt.

Jarretel : hoe verliepen de gebeurtenissen die danig op de lachspieren van de verbijsterde raadsleden werkten ?

KW : Kijk vriend, ik maak er geen gewoonte van om op mijn saaie stadsblog te zwanzen of politieke mensen belachelijk te maken, maar deze keer zit het me te hoog, het moet eruit.

Jarretel : Laat je voor één keer gaan, alle remmen los.

KW : Het ding is dat gemeenteraadsvoorzitter Helga Kints de raadszittingen misbruikt om zichzelf in de schijnwerpers te zetten en hoger op de Kortrijkse sociale ladder te geraken.

Jarretel : Verklaar nader.

KW : Eh bien, Helga, vroeger een onopmerkelijk, beetje saai en gezagsgetrouw gemeenteraadslid, werd vanuit het niets tot voorzitter gebombardeerd ter vervanging van Tiene Castelein die het moeder aan de haard statuut prefereert boven het modereren van het gekrakeel in de gemeenteraad. Dat steeg Kintje naar de kop en had een komisch effect, een optreden met dictatoriale en partijdige kantjes. In de zittingen van april en mei liepen de zaken danig uit de hand en ook de ijdeltuitige wouldbe burgemeesteres Ruthie Vandenberghe deed haar duit in het zakje. Wat een vaudeville! Miss Qortrik Ruthie, neemt zichzelf au serieux, hoe lachwekkend. In haar ogen is dorpspolitiek een spel dat van zijn ernst en dwaasheden moet worden ontdaan. Ruthie bedrijft de dorpspolitiek als een spel om zichzelf in de schijnwerpers te plaatsen en als fake fotomodel te schitteren in de lokale boekskes en gazetten. Bij elke fotoshoot kreunt Ruthe oh, ja, hoe zalig! of iets in die zin, maar schepentje Wout let al zo lang niet meer op haar wellustig gehijg en haar politiek gewauwel en holle praatjes die haar optredens in de gemeenteraad ridiculiseren.

Jarretel : Hoe denkt ex-burgemeester Quickie over de optredens van Ruthie ?

KW : Quickie ligt tijdens elke gemeenteraadszitting te snurken, maar als hij wakker schiet windt hij er geen doekskes om. Hij stelt zich scherpe vragen bij de onkundige en nietszeggende optredens van zijn plaatsvervangster en denkt er serieus aan om in 2024 als kandidaat-burgemeester naar Kortrijk terug te keren. En Ruthie weer tot ordinair gemeenteraadslid te degraderen. Kwatongen beweren dat Quickie off the record vernietigend uithaalt naar de verpieterde Ruthie, die het bestond om Wouter Vermeersch een sukkelaar en politiek rapaille te noemen, en dat Quickie de verkiezingen niet zou afwachten, vroeger zou willen terugkeren om haar zonder pardon uit de burgemeesterszetel te stampen. De geruchten zwellen aan en de lokale persjongens zwijgen als vermoord. Wat een schandaal !

Jarretel : Geruchten gaan dat Helga Kints zal vervangen worden door Koen Byttebier als voorzitter van de gemeenteraad.

KW : Dat zou me niet verwonderen. De dociele Koen zou inderdaad een waardige vervanger zijn. Hij wil een allemansvriend zijn en dat lukt de man aardig. Koentje hoedt er zich al heel zijn leven voor om ook maar één mens voor het hoofd te stoten en hij zal zich nooit ergens aan verbranden. Hij heeft een speciaal boontje voor de vrouwelijke raadsleden, surtout voor Tiene Castelein en voor de van politiek genot stralende Ruthie. De dweepzieke Koen ligt ook goed in de markt bij schepentjes Kelly en Stephanie, die hijgend aan zijn voeten liggen. Hij slaagt erin zich uit het narrentheater van de gemeenteraad terug te trekken en een verzoenende rol te spelen in de maandelijkse hoog oplaaiende twisten tussen schepentje Weydts en raadslid Vermeersch.

Jarretel : Hoe is de verhouding tussen de burgemeesteres en schepentje Wout Maddens ?

KW : Er wordt daar in alle talen over gezwegen, maar in de wandelgangen van het stadhuis wordt er vanalles gefluisterd en geroddeld. Wat mij het meest ergert is dat afspanning Witte Residentie de geheime pleisterplaats, het liefdesnestje om het zo te zeggen, blijkt te zijn van het zogenaamd liefdesduo en dat de idiote bewondering van het schepentje voor Ruthie een zeer nadelige invloed heeft op de werking van het schepencollege. De platvloerse uitvallen van Wout tegen raadslid Vermeersch zouden het gevolg zijn van frustraties ten gevolge van vlagen van jaloezie in de relatie. Wat er ook van zij, het aanstellerig amoureuze koppel poseert op stadsrecepties graag als een koppel tortelduifjes maar heeft het niet onder de markt om de kwaadaardige roddeltanten het zwijgen op te leggen. Er wordt vanalles gekonkeld.

Jarretel : Hoe zit het met raadslid doktoor Philippe Dejaegher?

KW : Ach ja, Philippe speelt met overgave de oude wijze grijze man. Hij wil zich een libertijnse levenshouding aanmeten, maar zijn pseudo-intellectueel optreden in de gemeenteraad is niet gespeend van een tikkeltje burgerlijke zelfgenoegzaamheid. Hij is een notoire Marnixringer die hooggestemde praatjes niet uit de weg gaat. Het siert de man dat hij pogingen onderneemt om de raadszittingen op een hoger intellectueel en geciviliseerd niveau te tillen. Flipke doet wat in zijn mogelijkheden en karakter ligt. Meer kan hij niet. Ik heb niets tegen deze goedmoedige doktoor. Zijn wijze tussenkomsten leiden nergens heen, maar hij tilt de zittingen naar een hoger niveau. Ik hou van de man.

Jarretel :  Hoe denk je over schepentje Axel Weydts ?

KW : Wel euh, ik moet die man helemaal niet. Weydts is een schepentje zonder opvoeding. De manier waarop hij mijn favoriete oppositielid Vermeersch op elke raadszitting afblaft stoot me fel tegen de borst. Zijn schandalig gedrag en zijn scheldpartijen zijn hemeltergend. Vermeersch wordt door Weydts op elke zitting voor kemel, dommekloot, onbenul, stokebrand, smeerlap, sukkel, ruziemaker, paljas, plebejer, racist, negationist, fascist, neonazi uitgemaakt. Voorzitter Helga Kint heeft binnenpretjes en laat begaan. En niemand grijpt in. Men laat de man raaskallen en verwensingen naar de kop van Vermeersch slingeren. Dat is toch godgeklaagd ?

Jarretel : Is het waar dat ook het gezagsgetrouwe schepentje Maddens de weg van de scheldpartijen opgaat ?

KW : Ja vriend, dat is zeker zo. Zo heeft Maddens tijdens de raadszitting van april racist, fascist en neonazi naar Vermeersch geroepen. Bovendien heeft hij het gewaagd om met handgebaren te verwijzen naar Adolf Hitler, hierbij zowel de hitlerbles als de hitlersnor uitgebeeld. Tussen twee haakjes, ook ik ben in het bezit van een snor, een moddersnor nog wel, en een bles, daarom ben ik nog geen Adolf Hitler hé! Kommeerewijven bazelen dat Woutje ten prooi is gevallen aan een aanval van liefdeverdriet wegens zijn vrees dat hij slachtoffer is van een liefde zonder uitzicht, pure passie, een kwelling, een liefde van voorbijgaande aard. Het gaat slecht met mij, denkt hij. Mijn toekomst is een doodlopende straat, zucht hij.

Jarretel : Hoe moet het nu verder met gemeenteraadsvoorzitter Helga Kints ?

KW :  Ja zeg, het is duidelijk. Die voorzitter van de gemeenteraad, Helga Kints, dat is me er toch eentje ! Zo maken ze er geen twee. Na haar lach verwekkende zedige zedenpreek vragen alle raadsleden zich af wat haar bezielde om met zo’n burleske zondagspreek, zonder enig mandaat, van wal te steken bij het begin van de laatste gemeenteraadszitting. Mijn mening is dat de onbekwame, autoritaire en partijdige Helga de job niet aankan en dringend moet vervangen worden. Alleen Koentje Byttebier zou het voorzitterschap in ere kunnen herstellen.

Jarretel : Hoe zit het met onze persjongens ?

KW : Peter Lanssens, in de volksmond Lange Peter, Kris Vanhee, Bas De Wilde en Jan Steenhoudt zijn de waterdragers van het stadsbestuur. Politieke slippertjes bedekken ze met de mantel der liefde. Ze vertikken het om ook maar één woord van kritiek te uiten op het college van burgemeester en schepentjes. Ze gedragen zich als onderdanige eunuchen en vinden de strapatsen van ayatollah Helga Kints en de schepentjes het vermelden niet waard. Pure volksverlakkerij noem ik dat. Ze kijken stilzwijgend toe hoe de machtskliek van het stadsbestuur doorgaat de Kortrijkzanen te verneuken. Ze verzaken aan hun maatschappelijke taak en aan de ware strijd tegen illusies, leugens, bedrog, corruptie, onkunde en domheid. Een schandalige doofpotoperatie is het. Vooral schoothondje Lange Peter ligt kwijlend aan de voeten van het stadsbestuur. Wat bezielt die eunuchen eigenlijk ?

Jarretel : Heb je een motto en voor welke partij ga je stemmen ?  

KW : Vroeger had ik wel een lijfspreuk, qui m’aime me suive, nu niet meer. Noem me geen politieke boerenlul, geen boertige oude zeurpruim, geen zagevent, geen zenuwlijder, maar un homme du monde. Ik wil dit interview met een wijsheid van de Nederlandse cabaretier Fons Jansen afsluiten,  ‘Gemeentelijke democratie is zes jaar lang je mond houden; dan mag je stemmen op een pief die je niet kent en die zelf nog niet weet wat-ie gaat doen.’ In 2024 ga ik niet meer voor de communisten stemmen maar voor mijn idool Wouter Vermeersch. Het verwijt dat ik dweep met de gewaande neo-nazi en racist Vermeersch, nota bene een klassebak, neem ik er graag bij.

Chicago a/d Leie ?

Jarretel

Is het stadhuis in de stad Kortrijk werkelijk het Chicago aan de Leie ?

Beste broeder Titus van den Jarretelle,

In lang vervlogen tijden sprak men van het Dallas aan de Leie als men Kortrijk had omschreven. We spreken ook van vele decennialang de stad van de tjevenstreken en hun “geplaatste” mannekes in het stadhuis.

Nu spreken we eerder van het Chicago aan de Leie, een stad die kraakt van de schulden, barst van de egotripperij en de leugens en blijkbaar zegt men nogal luidop, last heeft van de onkostennota’s van de blauw en gele heersers in de stad. Zo zou men nogal ruimdenkend zijn met de eigen gemaakte onkosten. Hierbij denk ik terug aan een eerdere periode op het stadhuis. In die periode is één gemeenteraadslid ooit zwaar aangepakt door die geel-blauw-rode bende toen hij vroeg naar uitleg over de onkostennota’s van de dames en heren schepenen. Dat raadslid drong echter aan om dat blauw, geel en rood gezelschap hun onkostennota’s te mogen inkijken, want deze bleken nogal exuberant veel te zijn blijkbaar. Oorlog in het kot, een rode broeder sprong op de tapkast van de raadzaal en spuwde vlam en vuur. Wadadde ???? Een raadslid heeft de euvele moed om dit te durven vragen aan hen, de heersers daar op hun troon. Gewoon majesteitsschennis van het grootste soort. Dus dat raadslid moest de kop af, wat dan later blijkbaar nog eens ook gelukt was…maar ziet, ergens zweeft de geest van dat raadslid weer door de zaal en vraagt “waar is die inzage, nu die inzage van deze huidige bende”.

Die onkosten konden en mochten destijds niet naar boven gebracht worden en het daglicht zien. En dat is nu blijkbaar nog geen millimeter veranderd. Integendeel het zou, volgens insiders, nog meer de pan uit swingen met hier en daar één uitzondering. Zo zou onder andere Schepen PDC zeker en vast niet aan dat systeem meedoen. Een deel van de rest van het clubje zou daar minder gewetenswroeging over hebben blijkbaar zegt men.

Solidariteit met de horeca… prachtig initiatief waar ik echt achter sta, ik zou het ook graag doen, zo iedere dag naar een restaurant gaan om een afhaalmaaltijd. Prima dat de horeca ondersteuning krijgt uit het stadhuis.  Maar zoals dat ex-gemeenteraadslid zou zeggen, wie betaalt de veerman of geeft die veerman gewoon zijn tickets af als onkostennota ?

Verder heeft dit clubje daadwerkelijk een aantal directeurs en medewerkers onder dwang de uitgang gewezen. Het moest nu eens en voor altijd gedaan zijn met dat type van postjes geven aan vriendjes. Dat zou nu eens veranderen se. De naam is daadwerkelijk veranderd, maar men zegt al luidop dat er nu, dankzij bevriende bevordering meer coördinators zijn dan de mensen die er echt aan het werk zijn. Met alle respect voor deze werkmieren die het boven hun hoofden weten gebeuren.

Nu gaat het echter om heel andere knikkers: uit mijn arbeidstijd, tijd die ik spendeerde in het stadhuis heb ik veel gezien, veel geleerd en verplicht gezwegen. Ne mens heeft tenslotte vrouw en kinders nietwaar en de dames en heren van de politieke “stadleiders” hebben lange tenen en een kort lontje. Zeker die welke graag op een rode fiets zitten zoals een schepen vélocipède dus.

Men zegt en ik leg de nadruk op… men zegt, in de wandelgangen van het stadhuis dat er in feite heel veel veranderde na de overname van de macht door de vereniging van Rood-Blauw en een te verwaarlozen streepje geel (wegens onbeduidende schepentjes). Het zou eens voorgoed gedaan worden gemaakt met de vriendendiensten, gedaan met het verkwisten en gedaan met de achterhoeken politiek. Het devies was dan plots: Transparant op naar een warme, cleane en groene stad…

Dan maken we nu de afrekening na meer dan 7 jaar van dezelfde kleuren in ‘t stadhuis: een zeer pover resultaat want…  Amai wat kregen we van die rood-blauw-gele kleurboek cadeau: een diep gat met financiële blaren van die warme stad. Parko en andere Lago gevallen kloppen op hun eentje de stadskas K.O. en dat al in de eerste ronde. 

De Cougar schepen van de centen gaat het financiële gat op haar eentje dichtrijden. Ze gaat de financiën terug gezond maken en ze gaat de stad een begroting in evenwicht schenken…eenmaal ze voldoende kan rekenen natuurlijk en een rekenmachientje van de stad krijgt.

En dan de leugens, de leugens !!!!! Iedere schepen zingt zoals hij gebekt (of gezakt) is. De knip in Bissegem, alle bewoners vragen ernaar. Laat mij nu door deze buurt komen en praten met de bewoners dan merk ik gewoon dat schepen vélocipède liegt dat hij rood (neen ZWART) ziet. Of zou hij op zijn buurtpleintje een basketbal tegen zijn raap, of erger nog tegen zijn edele delen gekregen hebben?

Schepen Beton Woutje stond volgens zijn uitspraken voor een betonstop, maar voor het “gewin” en niet het gewest bouwen we maar verder en verder tot er geen groen gaatje in deze stad meer overblijft.

Schepen van de Kul en Tuur veegt alles wat ook maar een beetje naar de luisterrijke geschiedenis van deze stad verwijst gewoon naar de vuilbak. Hij gaat het eens zeggen…Wel hij zegt nogal veel als je het mij vraagt maar niks dat op iets gelijkt. Cultuur staat voor gelijk met hevig, ordinair en laag bij de gronds bekvechten als het eerste het beste straatjonk tegen een al even gedreven pater familias (beweerde hij toch zelf) van de allochtone gemeenschap broeder J. Q. met een even grote schuurdeur.

Ik zag hun wederzijds uithalen op allerlei media en ik vond het prachtig. Twee bazen Ganzendonk van een laag kaliber die elkaars bloed willen drinken. Laat daarbij dan J.Q. die altijd “par hazard” op het juiste moment op de juiste plaats voorbijkomt, tiens… niemand stelt zich daar vragen bij, pas op, ik ook niet, maar toch. Ik ben nog nooit zo op een plaats terechtgekomen waar ik, met mijn lokale held J.Q. voor ogen de Kortrijkse bewoners red van Sodom en Gommora.

Dus daardoor mis ik daarna als beloning dan ook nog eens een mooi artikel van Lange P (LP) in een bepaalde stadsgazette. Maar ja, dat zal aan mijn leeftijd en geringe sportprestaties liggen zeker. J.Q. is meer geliefd (allé toch door een bepaald Kortrijks gemeenteraadslid) J.Q. zou overwegen om met zijn charisma en radde tong team burgemeester te vervoegen in de volgende verkiezingsstrijd. Eat this Geoke met jouw Vooruit.

Zeg Jarretel vriend, ik weet dat jij echt zit te popelen, om mij te spreken en te zien, maar dat virus…dat virus belet mij om vandaag van mijn veilige en lege promenade af te stappen.                                            

Tot binnenkort in VAXPO Kortrijk voor een prik

Edgard Bonavonture
Promenade des Anglais
Nice

Januari 2021

Circus

Jarretel

Onnodige en te lange tussenkomsten, insinuerend taalgebruik, persoonlijke aanvallen door Vlaamsch Belanger Wouter Vermeersch zorgen in elke gemeenteraadszitting voor onrust en ambras.

Op 13 februari verlieten de aanwezige journalisten waaronder de vriendjes van het stadsbestuur Peter Lanssens (Lange Peter) en Kris Vanhee uit protest de zaal. Alleen Kortrijkwatcher, alias Frans Lavaert, bleef achter op de lege persbanken. Lavaert is een kuitenbijter met een kolossale kennis van het reilen en zeilen in het Kortrijks politiek bestiarium. De luis in de pels van het stadsbestuur. Zijn schrijfsels zijn een eindeloze tirade tegen de onkunde, de drijverijen, de canapépolitiek, het geklooi, de corruptie, het geflikflooi, de ons-kent-ons politiek, het machtsmisbruik en de amoureuze wederwaardigheden van het college van burgemeester en schepentjes.

Schepentjes reageren vol afschuw op de aantijgingen en dolle insinuaties van raadslid Vermeersch, die op elke zitting de show steelt.

Schepentje De Coene neemt de aantijgingen niet : “Het schepencollege laat zich niet intimideren of van de wijs brengen, maar door de gemeenteraad en schepencollege te ridiculiseren, corrupt en onbekwaam te noemen, ontnemen Vermeersch en Kortrijkwatcher anderen de kans om geboeid de activiteiten van het stadsbestuur en de raad te volgen.”

Ook schepentje Axel Weydts laat zich niet onbetuigd en reageert als door een wesp gestoken op de charges van Vermeersch in zijn richting. In een homerische koleire ontstoken slingert hij schuimbekkend de verwensingen naar de kop van Vermeersch : ‘racist’, ‘fascist’, ‘neonazi’, ‘negationist’, ‘moslimhater’, ‘paljas’, ‘motherfucker’, ‘stuk ongedierte’, ‘ossekop’, ‘slavendrijver’,’paardeneuker’, ‘rioolrat’. De opsomming is eindeloos.

Vermeersch schept er een duivels genoegen in het circus urenlang in gang te houden. De grote Wouter Vermeersch show lokt beate bewondering op bij Kortrijkwatcher die de man als een klasbak en dossiervreter omschrijft.
Vermeersch zelf blijft er rustig bij : “We voeren gewoon onze taak als raadsleden grondig uit, en dat de hypocriete blaaskaak Weydts ons voor ronddolend gespuis uitmaakt nemen we er graag bij, Het is een schandvlek op het blazoen van onze geliefde stad en de groteske verwensingen en scheldpartijen vanwege Weydts naar mijn persoon horen thuis op de politieke vuilnisbelt van Kortrijk. Ze maken mij nóg populairder bij de Kortrijkzaan van alle dag”, countert Vermeersch het gefoeter van Weydts.

Wat het summum moet zijn van democratie zien de raadsleden van Vlaamsch Belang hun circusact als een welgekomen opportuniteit. Elke mogelijkheid om het woord te nemen wordt door Vermeersch gretig benut, tot ver over de toegestane tijd. Raadsvoorzitter Helga Kints is de wanhoop nabij.
Vrijbuiter Vermeersch lokt een banvloek uit over zijn onzindelijk gedachtegoed dat door schepentje Weydts als misselijk makend, weerzinwekkend, degoutant en onaanvaardbare spektakeldemocratie wordt betiteld.
Vermeersch raast verder over zaken die er niet toe doen en de meerwaarde van zijn tussenkomsten – doorspekt met insinuaties en dubbelzinnigheden omtrent het privéleven van burgemeesteres Ruthie en schepentje Wout – is soms ver te zoeken.

Voorzitter Helga Kints betreurt dat zij de laatste tijd te vaak moet optreden als scheidsrechter. “Mijn functie bestaat erin zoveel mogelijk bruggen te bouwen tussen raad en college. Maar met de laaghartige Vermeersch is dat niet meer mogelijk. Hij is een gepatenteerde ruziemaker en onruststoker eerste klasse. We komen niet meer tot goed gestoffeerde, inhoudelijke debatten over de partijen heen. De autoritaire Vermeersch terroriseert elke raadszitting en zelfs zijn eigen fractie, waarvan de helft al weggelopen is en waarbij de twee overblijvende leden hun mond moeten houden. Hoogstens mag Carmen Ryheul een keer tussenkomen over onbenulligheden als daar zijn de bescherming van pissebloemen in de straten van Overleie, het probleem van de rondzwervende niet gecastreerde katers of over de nieuwe moskee dewelke Vlaamsch Belang wil blijven bestrijden door het wekelijks vrijdaggebed te boycotten en de toegang te blokkeren. “Toch blijven we ijveren om van Kortrijk de beste stad van de Vlaanders te maken”, aldus de opgewonden voorzitter Kints.

De gemeenteraad van februari kende enkele nieuwe dieptepunten. Vincent Van Quickenborne, alias Quickie, die ligt te dutten en nooit zijn mond open doet, maar dit keer vroeg hij het woord na verschillende aanvallen van de onverlaat Vermeersch. Quickie: “Ik neem het niet dat meneer Vermeersch hier de zoveelste leugen verspreidt zoals destijds met die dronkenmansaffaire na de voetbal, waarbij Vermeersch beweerde dat ik stomdronken was, maar het verwondert mij niet. Het is niet de eerste keer dat deze man zit te liegen dat hij zwart ziet. Ik noem de man een politieke crapuul, waar ik verder geen woorden aan vuil maak.”

Wat later bracht een plotse harde uithaal van Matti Vandemaele naar Vermeersch en Carmen Ryheul de zaal tot stilte.
Matti : “In elke gemeenteraadszitting noemt Vermeersch ons schurftig links ongedierte dat uitgeroeid moeten worden. Dan verlies ik mijn cool en begin ik op mijn beurt te roepen en te tieren tot ik rood en blauw aanloop en voorzitter Helga mij het woord moet afpakken. De verderfelijke grote Wouter Vermeersch show blokkeert elke maand de raadszitting en is nefast voor het efficiënt functioneren van de democratie in onze geliefde stad. Bijzonder betreurenswaardig.”

Het onafhankelijk raadslid Jacques Demeersseman, in onmin gevallen met Vermeersch en met slaande deuren weggelopen bij Vlaamsch Belang, komt in elke raadszitting raaskallend tussen met onsamenhangende zinsconstructies over een ‘probleem’ dat niemand begrijpt. De voorzitter laat de man begaan en gaat daarna over tot de orde van de dag.

En dan is er nog Benjamin Vandorpe, een superkaloot die zich danig opjaagt bij de tussenkomsten van zuurmuil Vermeersch.
Benjamin : “We verliezen kostbare uren omdat hij zichzelf graag bezig hoort en in iedere raad de grote Vermeersch one-man show opvoert. Aan gelijk wat wij naar voor brengen, koppelt onverlaat Vermeersch een ellenlange en nonsensicale monoloog. Hij saboteert het voeren van constructieve oppositie om dan achteraf te kunnen zeggen ‘zie je wel, het werkt niet’. De man voert zelfs oppositie tegen de oppositie, waarmee ben je dan eigenlijk bezig?” vraagt Benjamin zich gefrustreerd af.
Benjamin is zijn frustraties niet meer meester : “Het is wraakroepend hoe Vermeersch tewerk gaat tijdens de gemeenteraadszittingen. Wij krijgen nooit de kans tussen te komen met constructieve zaken. We staan machteloos tegen de crapuleuze streken van Vermeersch en moeten tussen de soep en de patatten tussenkomen en slagen er niet in met onderbouwde en positieve voorstellen het stadsbestuur tegemoet te komen, teneinde dankzij goede relaties in ’24 weer aan de politieke bak te geraken. Kwatongen noemen ons vleiers die het stadsbestuur opvrijen, maar daar liggen we niet wakker van. De Vlaamsche Belangers gooien de euro’s over de balk om de Kortrijkse democratie te saboteren. Een weergaloze schande.”

Benjamin Vandorpe wordt als dé grote troef en kandidaat burgemeester  voor de volgende verkiezingen beschouwd. Hij is behept met een kinderlijke verwondering, vermengd met een scheut toelaatbare kwaadaardigheid en hij verafschuwt de onwelvoeglijke stellingen en praatjes van Vermeersch, neemt zichzelf zeer au serieux, kortom, Benjamin beschouwt zichzelf als een moreel onkreukbare persoonlijkheid, doorspekt met een vleugje genietbare ironie.

De Kortrijkse gemeenteraad bruist !