Wantje en Luu’ie

 

 

 

 

Een schitterende dag.

Zaterdag 14 september, het is een schitterende late-zomerdag, ideaal voor de inwijding van alweer een nieuw plein ter stede. Het is nog vroeg in de namiddag en ik begeef mij naar het in te wijden plein, zijnde de verlaagde Leieboorden aan de Dolfijn- en Kasteelkaai. Het is nog koffietijd en ik zet mij op één van de nieuwe bankjes met een koffie van bij Prista. De eerste bekenden die de revue passeren zijn Wantje Piezjamma en Luu’ie Parket, een bijna onafscheidelijk duo drinkebroers dat zich meestal rustig en stil in het uitgaansleven voortbeweegt. Ze zijn in gezelschap van een Amerikaans echtpaar dat werkelijk álle cliché’s van “de Amerikaanse toerist” in zich draagt. De mannelijke helft van het echtpaar is al flink in de wind want hij wilde kost wat kost het “typical beer of the region” proeven, en dus hebben Wantje en Luu’ie hem “den Omer” leren kennen. Onnodig om er bij te vertellen dat zijn vrouw alle moeite heeft om hem overeind te houden. Hij lalt en brabbelt er op los en in de schier oneindige woordenvloed hoor ik termen als “great”, “marvelous”, “splendid”, “fenomenal” en nog vele andere superlatieven. Wantje en Luu’ie menen echter steeds de woorden “Just, give us another beer!” te herkennen en willigen zijn wensen met veel plezier in. Ze verdwijnen in de inmiddels flink aangegroeide massa, waarschijnlijk tot aan het volgende “kapelleke”. Ik kom in gesprek met onze burgemeesterinne (nou ja ex- maar geen kniesoor die het merkt) en die weet mij te vertellen dat ons aller Axel, in de volksmond “Schepen Velo”, voor een spectaculaire verschijning zou zorgen. Haar woorden waren nog niet koud of daar horen wij in de verte het geluid van toeters en bellen dat aanzwelt, en ja hoor, daar is ie dan, Schepen Velo in volle ornaat. Gehuld in ‘combat shoes’, afgesleten jeansbroek, wit T-shirt, een jeansvestje met nagels met op de rug het embleem van “the K-town Bicycle Raiders”, leren handschoenen met nagels en op het hoofd een fietshelm in de vorm van een Duitse soldatenhelm, gezeten op zijn nieuwste speeltje, een enorme fiets die zomaar uit een Mad-Maxfilm geplukt lijkt. Na enkele rondjes heen en weer langs de Leieboorden verdwijnt hij onder luid applaus richting Broeltorens. We zullen hem niet meer zien deze avond, net als de Grote Q en Wantje en Luu’ie, ze verdwijnen allen in het Bos van Wallèrs…

Adelbert, nachtburgemeester