.
.
.
.
.
.
.
.
.beste Jarretelle,

Ik verzoek u vriendelijk mijn bijgaand artikeltje op te nemen op uw gewaardeerde weblog.
Met veel dank.

Axel Ronse

Panta Rhei, alles is vloeibaar

Exact een jaar geleden trok ik naar Wissant. Wit Zand. Ik nam er belangrijke beslissingen. Eén ervan was dat ik een nieuw lief zou zoeken. Maar vooral dat ik voor de gemeenteraadsverkiezingen alles of niets zou spelen. We haalden een monsterscore maar het burgemeesterschap zit er niet in.

Politici zijn ‘passengers’. We genieten een tijdelijk voorrecht, een uitbundige gage en interessante profijtjes om voor en namens ‘de mensen’ belangrijke keuzes te maken. De voorbije jaren als N-VA kopman en cultuurschepentje van Kortrijk waren de mooiste uit mijn leven. Voor eeuwig diep in mijn hart. Ik heb mezelf in twee personen gesplitst. Enerzijds de warmbloedige politieker, anderzijds de versomberde veganist die alle relaties met vrouwen ziet kelderen.    

Nu is het tijd voor vernieuwing. Giovanny Saelens en Trui Steenhoudt worden onze N-VA schepenen. Truike is een uniek meiske uit de achtergestelde volksbuurt Overleie. Ze haalde haar stemmen door dag in dag uit aan de tapkast te hangen in haar goed renderende oude stamkroeg, de Groene Kikker, een oprechte, billijke drinkplaats. Ze slaagt er telkens in de drank en vertier zoekende bouwvakkers en doppers het hoofd op hol te brengen. Truike zal daar nu ook, als schepentje, op zaterdag een wekelijkse zitdag houden. Ik geef het kopmanschap van de N-VA Kortrijk met veel overtuiging en vertrouwen door aan Giovanny, Trui en onze eminente voorzitter Pietje Lombaerts. Ik ben hun grootste supporter. Maar Pietje doet het met dikke tegenzin, hij zit in een volkomen absurde situatie. Zijn advocatenpraktijk lijdt onder zijn politieke werkzaamheden, en zijn politieke werkzaamheden lijden onder zijn drukke advocatenpraktijk. Ik zoek tevergeefs naar een nieuwe voorzitter voor de Kortrijkse N-VA. Wie wil zich daar nog mee bezighouden ? De maatschappelijk geslaagde maar veel te bescheiden doktoor Philippe Dejaegher wil er niks van weten en de betoverende Anke Seynaeve heeft het erg druk met her en der te beminnen, waarbij een gevoel van macht en gelukzaligheid haar niet vreemd is. Soms wordt Anke overmand door een aanval van schaamte omdat zij de torenhoge verwachtingen niet inlost.

Als partijmilitant en filosoof zal ik mij zeer bescheiden opstellen en wil ik vooral alle kandidaten die op onze lijst stonden ondersteunen om hun politieke impact te realiseren. De kandidaten van de lijst zijn stuk voor stuk politieke hoogvliegers, grote geesten met een onuitputtelijke rijkdom en levendigheid van gedachten, allen door mij persoonlijk geselecteerd.   

Zoals verwacht werd ik in juni federaal parlementslid. Daar beleef ik mijn gelukkig uur met ‘Alice in Wonderland’. Vanuit de commissie sociale zaken krijg ik van mijn partij carte blanche om ons arbeidsrecht naar de 21ste eeuw te brengen. Ik probeer er bruggen te bouwen om impact te hebben. Ik ben Bart De Wever en iedereen die op me stemde vreselijk dankbaar voor die kans en dat vertrouwen. Bart beloofde me een postje als staatssecretaris in de volgende regering. Dat zal ik met gretigheid aanvaarden. Daarom doe ik afstand van het schepenpostje waarop ik recht heb. Truike is een gezellige kletsmajoor, een wonderbaarlijke vriendin, ze wordt een waardige opvolger, al is een zekere overmoed haar niet vreemd. Kan ze de uitdaging aan ? Is Truike wel bekwaam ? Elke nacht schiet ik wakker, badend in het zweet, door de onvermijdbare gedachte dat Truike het verkeerde paard is waarop ik heb gewed. Zal zij de verwachtingen inlossen ? Heeft zij een IQ van boven de vijfenzeventig ? Wordt zij niet verblind door de verlokkingen van de job ? Zal zij de Kafkaiaanse Kortrijkse ambtenarij meester kunnen ? Wat is haar relatie met de fel gevreesde onderzoeksjournalist Lange Peter ? Houdt zij stand tegen het onmeedogend en brutaal gebeuk van Wouter Vermeersch in de gemeenteraad, waarbij haar uitgaandersleven niet gespaard zal worden ? Zal haar relatie met de teergeliefde amant Patje niet doodlopen op een muur van amoureuze misverstanden ?

Wat telt in het leven is niet je titel, mandaat, de perceptie, de aantrekkelijkheid van je levenspartner of minnares of hoeveel geld je op je rekening hebt. Een vrouw, lief, boyfriend of maîtresse heb ik niet. Daar geraak ik niet aan. Als filosoof geraak ik niet vlug gefrustreerd wegens het gebrek aan een beminnelijke levenspartner. Wel de persoon die je bent, de sporen die je nalaat, je impact. Dat gaat over hoe je met je naasten omgaat en hoe je op professioneel, op politiek vlak en op amoureus vlak hogere doelen probeert te bereiken.

Het voorbije jaar was best intens. Ik kijk ernaar uit om tijdens de Kerstperiode een paar daagjes ‘te verdwijnen’ en te reflecteren. Rok en rollen in Wissant !

PS, tip aan Tom Hillewaere, de zaligste persoon die ik als schepentje leerde kennen: ga voor nog een musical !

Axel Ronse,
Uittredend schepentje van Cultuur.  

.
.
.
.
.
.
.
.
Klaar om Kortrijk met Brio te besturen !

Beste Kortrijkzaan,

Eerst en vooral nogmaals oprechte dankjewel voor jouw steun op 13 oktober. Het eindverdict, 37,5 % voor TBSK en 9.399 stemmen voor mezelf, oversteeg alle verwachtingen. Het deed enorm deugd om het vele werk van de afgelopen jaren zo goed beloond te zien.
Ik wil hier niet uitpakken met hoogdravende praat en pseudo-intellectueel gedaas, maar in begrijpelijke zinnen zeggen hoe graag ik jullie allemaal zie en wat er de aflopen weken gebeurd is. Meer nieuws volgt later.   

Veel tijd voor nagenieten na de verkiezingen was er niet, want de dag nadien ging ik aan de slag. Ik stelde aanvankelijk een coalitie Team Burgemeester-Stadslijst Kortrijk met de Vlaams-Nationalisten van de N-VA voor en weigerde categoriek om de Sossen van Vooruit erbij te nemen, zoals geëist door Axel Ronse, die een geheim voorakkoord met de Sossen had gesloten. Zo’n monstercoalitie met vier partijen zag ik niet zitten, waarvoor hadden de verkiezingen dan gediend ? N-VA en Sossen wilden niet wijken en na twee weken vruchteloze palavers gaf ik tenslotte toe, maakte ik een U-bocht om de grootste monstercoalitie uit de Kortrijkse politieke geschiedenis op poten te zetten. Na weken onderhandelen, konden we, dat zijn Team Burgemeester, de tsjeven van de CD&V, de Vlaams Nationalisten en de Sossen, ons volledig financieel doorgerekend coalitieakkoord voorstellen. Er is nu zo goed als geen oppositie meer want de brutale vlegel Wouter Vermeersch en de Vlaams Belangers kunnen we toch moeilijk au serieux nemen en de 2 groene meiskes zijn verwaarloosbare onbenullen.

Met TB, CD&V, N-VA en Vooruit, gaan we samen voor een Kortrijk met brio, een Kortrijk met nog meer leven, nog meer leute, nog meer liefde en nog meer energie.

We willen Kortrijk nog mooier, nog sterker en nog veiliger maken en de stad en al haar talent verder doen schitteren.

Bedankt voor jullie begrip en tot later!

Ruthie 
Aanstormende burgemeester

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Vincent Van Quickenborne, de politieke kat met negen levens.

Quickie : “ik wil een goed schepentje zijn, al de rest is speculatie. Ik heb er goesting in.”

Jarretel : U heeft zich heel genereus opgesteld.

Quickie : “Zo is dat. Ik heb Wouter Allijns, alias de blonde god, die minder stemmen had dan ik, als schepentje laten voorgaan. De jongen dreigde in de werkloosheid verzeild te geraken, maar hij verdient beter. Dat Wouter een niet te evenaren womanizer is, mag geen reden zijn om niet in hem te geloven als succesvol schepentje van de stad Kortrijk. Een kerel om van te houden.”

Jarretel : U wordt over 2 jaar het onbetwiste superschepentje.

Quickie : “De term superschepentje, dat mag je wel zeggen, ik krijg een loodzware portefeuille. Een centrumstad als Kortrijk heeft iemand met tonnen ervaring nodig. Mijn handen jeuken om eraan te beginnen. Ik volg dan schepentje Maddens op die in 2027 met pensioen gaat en huisman gaat spelen. De was en de plas gaat doen. Daar kijkt Ruthie al naar uit, ze mogen dan officieel samenhokken in de Witte Residentie aan het Rooseveltplein. Tussen hem en haar klikte het enkele jaren geleden onmiddellijk. De vlam sloeg in de pan. Uiteindelijk heeft het weinig zin dat de verliefde tortelduifjes nog langer officieel gescheiden leven. Niemand heeft daar echt lol aan.”

Jarretel : Het is geen geheim dat ex-burgemeester Tsjefaan De Clerck u liever niet meer zag terugkeren. U zit straks samen met zoontje Felix in het schepencollege. Voelt u zich daar gelukkig bij ?

Quickie (zucht) : “Gelukkig ? Hm Kijk, vriend, buitenstaanders en ijverzuchtigen hebben zich daar niet mee te bemoeien. De minnelijke politieke gangster De Clerck is een rancuneuze mens die nog steeds geen goedendag wil zeggen of de hand drukken. Zelf is hij niet zuiver op de graat, herinner u de 4 oktoberzaak van 2005. De brutaalste omkoopzaak uit de Kortrijkse politieke geschiedenis. Maar ik lig niet wakker van het vijandig gedrag van die verdorven kutlul. En de werkloze Felix mag van geluk spreken dat hij aanvaard werd op de TBSK-lijst. Hij was een uitzondering op mijn principe om de juiste mensen op de juiste plaats te zetten. Dankzij tussenkomst van de familie De Clerck geraakte Felix aan een verkiesbare plaats. Niets aan te doen, we moeten nu voort met hem. We zullen afwachten en zien wat het wordt. Maar ik zal geen compassie hebben.”

Jarretel : Heeft u nog ambitie om ooit weer burgemeester te worden?

Quickie : “Ik wil nu eerst een gevreesde voorzitter van de gemeenteraad zijn. En daarna een sterk schepentje. Weer burgemeester worden zal aartsmoeilijk ja zelfs onmogelijk zijn. Ik voorzie dat Ruthie tot 2036 burgemeester blijft en dan het stokje doorgeeft aan een opvolger. Wie zal dat zijn ? De ambitieuze Wouter Allijns maakt de meeste kans. Zelf zal ik op de drempel van mijn pensioen staan, dus, ik zie niet hoe ik ooit nog als burgemeester aan de bak geraak. Mijn politieke toekomst als burgemeester is een doodlopende straat. Ik heb er mij bij neergelegd, bij mijn lot als schepentje en backbencher in het parlement.”

Jarretel : Hebt u nog een wens ?

Quickie :  “Dat Anouk, mijn klein pittig duivelinnetje, mij nog vele jaren tolereert en gaarne ziet.”

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
De kogel is door de kerk.
Aanstormende burgemeester Ruthie maakte een nooit geziene U-bocht. De monstercoalitie met vier (4) partijen is een feit. Met brio !
Waarom moesten we eigenlijk gaan stemmen ?

Jarretel vroeg de nieuwe burgemeester en schepentjes om een reactie.

Burgemeester Ruthie : “Ik geef toe, ik heb een formidabele U-bocht gemaakt,
maar kon ik anders nadat Axel Ronse van de Vlaamsch Nazionalisten en Maxim Veys van de Sossen zich aan mekaar vastgeklonken hadden ? Ik sleepte een schitterend resultaat in de wacht. Team burgemeester verovert 4 postjes en ik voerde Hannelore in extase met 2 postjes. De postjes, daar gaat het tenslotte om, de postjes en niets dan de postjes. Ik heb de sossen-citroen maximaal uitgeperst zodat Veys zich content moet stellen met slechts één postje, het zijne. Verder heb ik mijn verloofde Wout vanaf 2027 tot huisman bevorderd zodat Quickie opnieuw aan de bak kan geraken. En we gaan 40 nieuwe politiemannen aanwerven. Of er in deze bestuursperiode op de Budatip een nieuwe bib met congrespaleis komt weet ik nog niet, maar dat komt er zeker na 2030. In 2036 hang ik mijn sjerp aan de haak, tijd voor pensioen, en wordt Allijns de nieuwe burgemeester. Vanaf dan zal ik mijn onafscheidelijke verloofde niet op de mond maar op het voorhoofd kussen. Maar misschien ben ik dan aan mijn derde man toe, deze keer ene met wèl veel euroots.”

Schepentje Wout Maddens : “Ik behoud mijn huidige bevoegdheden. Vanaf 2027 ga ik, op onzacht aandringen van mijn verloofde Ruthie, genieten van de drie pensioenen waarop ik recht zal hebben. Drie ! Ik word opgevolgd door Vincent. Ik word dan een willoze huisman voor de was en de plas en zal kookcursussen volgen aan Cintra West. Eindelijk zullen mijn verloofde Ruthie en ik officieel samen kunnen hokken in de Witte Residentie op het Rooseveltplein, waar we nu al informeel samenhokken. Niemand weet dat behalve het huidig stadsbestuur, maar ze knijpen een oogje toe. Mijn verloofde is rost, fris, met zwoele Zulu-lippen, puntige borsten en tepels in erectie. Vroeger vond ik haar onvergelijkelijk mooi, maar nu niet meer. Van haar houden doe ik wel. Bedriegen doe ik haar niet, zij het dat ik veel keure heb bij de meiskes van de kabinetten, het stadspersoneel en de studentinnen van de Kulak. Ik voel mezelf een halfmooie man met wratten en doorploegd gezicht, alhoewel de tijd zijn werk heeft gedaan. Het wordt voortaan een alledaagse liefde tussen ons, met hoogten, laagten en veel sleur. Definitief samenhokken is niet van de poes. Zal het snel bergaf gaan in de liefde na jaren van samenwoonst ? Elke nieuwe dag wordt vanaf 2027 een gevecht tegen huiselijke sleur, kommer en kwel.”

Schepentje Stephanie Demeyer : “Hoera, ik word weer schepentje van trouwerijen, jubilarissen en honderdjarigen. Een droompostje, geen zorgen, geen stress en met veel boerenleute en ontspanning. Alle dagen tussen de ouden van dagen en jubilarissen op de foto in de gazet. Ik wil ook inzetten op een ambitieus seniorenplan met aandacht voor beleving. En de saaie oudemannenclub wil ik van een kleine subsidie voorzien. Voorzitter Luc-André is in zijn nopjes. Kortom, ik zal even dolle dagen en pret beleven als tijdens mijn eerste schepenpostje.”

Schepentje Wouter Allijns, gemeenzaam ‘de blonde god’ genoemd : “Man, man, wat heb ik hoerechance gehad zeg ! Schepentje van Wembley, sporthallen, sinksenforen, handelsforen en jaarmarkten. Plus financies, personeel en evenementen. Een hele boterham. Mijn aantal voorkeurstemmen is niet om over naar huis te schrijven, Quickie heeft er meer. Maar de genereuze Vincent offerde zich op, liet mij voorgaan en zo geraakte ik aan mijn geliefkoosd schepenpostje. Ik stond even op de drempel van de bedelstaf. Mijn vrijerscapaciteiten zouden smelten als sneeuw in de zon indien ik niet langer de nouveau-riche zou kunnen uithangen. Het zou gedaan zijn met mijn jacht op de blonde godinnen en halfvolwassen meiden uit de Kortrijkse singlereservoir. Dankjewel lieve Vincent ! En vergeet niet : in 2036 word ik burgemeester.”

Schepentje Hannelore Vanhoenacker : “Als tjevinne word ik schepentje van samenleven, ruimtelijke ordening en boeren. Geen morzel landbouwgrond mag nog verkocht worden voor natuurgebied of bossen. Toen Ruthie en Quickie mij een jaar geleden vroegen om samen op één lijst te gaan staan, moest ik geen twee keer nadenken. De enige kans om het ooit tot schepentje te schoppen. Het is gelukt. Wat een geluk ! Ik jouisseer van opwinding, de extase stroomt uit mijn lijf. Mijn voortschrijdend afvallig katholiek maar libertijns gedachtengoed mag niet verward worden met de seksuele excessen en exploten van de door mij verafgode politieke leermeester Quickie, die ik mateloos bewonder. Wat ben ik hem dankbaar!”

Schepentje Felix De Clerck : “Eindelijk ben ik van straat geraakt, eindelijk brood op de plank, ik word schepentje van cultuur, een onvervalst luiaardspostje, al zeg ik het zelf. Vroeger beoefende ik niets dan ersatz postjes in de culture sfeer, speciaal op voorspraak van mijn pappie Tsjefaan in het leven geroepen om mij van de straat en van de cocaïne te houden. Cultuur is echt mijn dada. De wereld van de kunst en cultuur wordt geleid door een bende zwakzinnigen en in die wereld wil ik mij bewijzen. De mensheid wil misleid worden, dus wordt zij misleid. Ik beschik over enig gezond verstand om de zaken ten goede te keren. Met zijn tentakels tot in de hoogste politieke en culturele regionen en met zijn kennis van het reilen en zeilen in de culturele wereld zal pappie Tsjefaan mij met raad en daad bijstaan. Zonder Tsjefaan ben ik niks, kan ik niks. Totaal niks. Ben ik een nietsnut, al zeg ik het zelf.”

Schepentje Giovanny Saelens : “Ik word schepentje van sociale zaken. Door Axel Ronse word ik als super intelligent, welbespraakt en hooggeleerd aanzien, kortom ik ben zijn chouchou. Verder valt er niet veel over mij te vertellen, ben een beetje een grijze muis die staat voor gezag en orde. Ik hou niet van excessen noch van tafelspringerij, maar ik wil dat de zaken vooruitgaan en ik haat inhoudsloze woordenkramerij. Ik neem de bevoegdheden van ex-schepentje De Coene over, een schepen die door iedereen hartstochtelijk gehaat werd door zijn moeilijkdoenerij en zijn dikkenekkerigheid. De Coene werd dan ook door de onbuigzame Ruthie met stille dwang naar de uitgang geleid.”

Schepentje Trui Steenhoudt : “Ik ben een beetje een geval apart. Als simpel en bescheiden meiske geboren en getogen in de achterstandsbuurt Overleie wist ik al van jongs af aan de doodgewone volksmens tot vriend te maken. Tussen de basse classe van Overleie voel ik me als een vis in het water, het is mijn biotoop en ik ga nooit buiten de deur zonder mijn proletariërssmile op te zetten. Dat ik het nu tot schepentje van openbare werken en mobiliteit geschopt heb is te danken aan mijn leermeester Ronse die afstand deed van zijn postje om mij op het schavot te hijsen. Axel is een crème van een vent, cijfert zich volledig weg, heeft het wat moeilijk met intieme vrouwelijke relaties, maar die àlles opoffert voor het welzijn en welbehagen van zijn acolieten. Dat ik nu plotsklaps beland ben in de hoerenkeet van de Kortrijkse politiek kan ik nog altijd bijna niet geloven. Maar ik zal er zijn als de plicht mij roept. Ik wil nog meegeven dat ik het postje van schepentje bloedserieus neem en dat ik wekelijks zitdag zal houden op zaterdag tussen tien en twaalf in mijn stamkroeg De Groene Kikker op Overleie.”

Schepentje Maxim Veys : “Ik word schepentje van vergrijzing en opwarming en van natuur en bossen. Ik wil de opwarming van grootKortrijk tot één en een half graden beperken. Verder wil ik een minibos op de Grote Markt, op de dak van de K en een maxibos in Sente en op het Schouwburgplein. Ook ik heb hoerenchance gehad en zo word ik schepentje. Het scheelde geen haar, maar Axel Ronse hield voet bij stuk. En daar stond Ruthie dan, het was met mij of de chaos. Aangezien mijn partij en ikzelf totaal overbodig zijn voor de meerderheid moest mijn partij zich content stellen met maar één schamel schepentje met inhoudsloze bevoegdheden. Ik word een onbeduidend schepentje, ik had geen andere keuze. Ik heb ervoor gekozen mijn parlementair mandaat aan de haak te hangen, dat moet zo van mijn partij, om schepentje te worden. Dat was geen gemakkelijke keuze, maar de coalitiepartners eisten dat van mij omdat ik de enige intellectueel van de Kortrijkse sossen ben, behalve de onvermurwbare doctrinaire partij-ideoloog doctor Marc Lemaitre, die heel strak in de leer staat. Partijliefde berust niet op eigenbelang maar op een zekere angst voor verdoemenis en die verdwijnt nooit.”