Tiene

 

 

 

 

Na voortdurend geroddel over haar eigenaardige activiteiten tijdens de gemeenteraadszittingen wil raadslid Tiene Castelein van Team Burgemeester klare wijn schenken :

Tiene : “Op Slechte Qortrijkzanen (FB) valt politieke lyncher Frans Lavaert mij met zijn verbale terreur maandelijks frontaal aan in verband met mijn bezigheden tijdens de gemeenteraadszittingen. Het zit zo. De Kortrijkse gemeenteraadszittingen zijn een oersaaie bedoening. Een maandelijkse neverending story. Het toppunt van politieke kinderachtigheid. Dat sleept elke maand zo’n vier uren aan. De tussenkomsten van de raadsleden van de oppositie zijn langdradig, saai en nooit terzake. Bovendien zijn alle beslissingen al op voorhand genomen door het almachtig college van burgemeester en schepentjes. Luisteren doen ze niet, ze dutten in, een verplicht maandelijks nummertje, er is niets meer aan te doen en wij van de meerderheid mogen onze mond niet open doen. Wat zit ik daar dan te doen behalve mijn tijd te vergooien ? Was ik maar nooit op die lijst gaan staan en verkozen geraakt. Ik wil niet afwezig blijven, dan mis ik mijn zitpenningen, zo’n 300 euroots per maand, waarmee ik elke maand met mijn geliefde eens goed kan gaan eten. Derhalve vul ik de tijd nuttig in met mijn beroepsbezigheden, mijn advocatenwerk. Vandaar mijn voortdurend getik op mijn tablet en smartphone. Is daar, in mijn geval, iets mis mee ? Ben ik daarom een cynische nihilist ? Nee toch ! Niemand lijdt daaronder en ik val niemand lastig. Mocht ik volgend jaar, wegens niet aflatende druk van Quickie, toch weer op de kieslijst belanden, vraag ik nu al aan de Kortrijkzanen zeker niet voor mij te stemmen. Het politiek leven wemelt van gruwelen, de gemeenteraadszittingen zijn er een van. En die zuinige zitpenningen zijn nu ook weer niet zo verschrikkelijk belangrijk dat mijn liefde voor mijn geliefde Tijl onder het gemis ervan veel zou lijden. Meer heb ik daar niet over te vertellen.”

3

Mike Love

 

 

 

 

 

De wilde avonturen van Mike Love Tattoo in Kortrijk : “Ik heb de liefde nog bedreven in een eivolle kinepolis-zaal.”

Mike Love Tattoo (55) vertelt :

Ik ben al ruim 30 jaar de bekendste tattoo-artiest van Noord West Europa, maar sommigen zullen mij wellicht ook nog herkennen als de topverleider tijdens Temptation Island in 2002. Ik had al die tijd een uitgesproken foute mening, wat met het ouder worden niet veranderd is. Ik ben al veel jaren samen met mijn Russische lellebel Genya van 37 jaar, een bloedmooie, sensuele, goed verzorgde klassevrouw die mij alle dagen gelukkig maakt. Een topwijf bij wie de wellust van haar aangezicht stroomt.

De groezelige Vlasmarkt is mijn thuis, het meest kleurrijke plein van Kortrijk. Je hebt er drie beruchte nachtkroegen en de mooiste mix bevolkingsgroepen van de stad. Werkers, doppers, tjoolders, hooligans, verkrachters, straatvechters, drugverslaafden, dronkaards, criminelen, negers, halfnegers, smeerlappen, kontebonkers, psychopaten, dieven, brandstichters, illegalen, avonturiers, oude sletten, muzikanten, creatievelingen, dreadlockers met kauwgom in hun haar, enzoverder. De Vlasmarkt is al jaren gekend als dé neuk-en drugsbiotoop van Kortrijk. Er wordt op bankjes gepoept en gerookt tot ze er van vallen. In plaats van de drugs en poepers aan te pakken, liet de stad de bankjes wegnemen. Maar bon, de cocaïne overspoelt nu de Vlasmarkt die omgedoopt werd tot Glasmarkt omdat er elke nacht met bierglazen wordt gesmeten. Ook Quickie was er destijds om het zo te zeggen kind aan huis toen hij zijn eerste stappen zette in de wereld van de coke en de vrije liefde.

De Wijngaardstraat, palend aan de Glasmarkt, is mijn straat. Ik zag deze goed draaiende commerciële straat doodbloeden, door de komst van het winkelcentrum K. Er is nu gelukkig een heropflakkering. Er zijn tal van leuke zaakjes in de Wijngaardstraat, zoals loungebar Moodis. Verder heb je ook de kaasboer, de messenslijper, afspanning oud cortrycke, pietje de brillenboer en het leegstaande pand van dujardin dat ze aan de straatstenen niet kwijt kunnen.

Ik ben opgegroeid voor galg en rad op ’t Eiland in Harelbeke. Een achterbuurt waar serieuze mensen best wegblijven. Mijn opvoeding werd totaal verwaarloosd waardoor ik als jonge belhamel opgroeide in ondeugd, kwaadaardigheid, perversiteit, boosheid en criminaliteit. Mijn moeder dreef er een goed renderende nachtkroeg, waar de vrouwen lichtekooien waren en de mannen de vrouwen aanrandden en met het geld smeten. Mijn moeder was de allerknapste vrouw van Harelbeke en omstreken. Ze was een onvolprezen versierdame achter de bar. De kroeg werd platgelopen door geile mannen en door wijven van laag allooi, die haar met zilte ogen aanstaarden en haar het hof maakten, wat ook vaak lukte. Mama was een mannenverslindster en had een vrije geest in een verleidelijk lichaam. Ze was vrijgezel, een feministe avant la lettre. Kortom, mijn mama was maatschappelijk geslaagd. Ik ben haar evenbeeld.

Mijn waterbed delen met een vrijgevochten vrouw is mijn favoriete plekje. Ik ben er op mijn gemak, ik ontvang er dagelijks gewillige dames (lacht). Ik ben een libertijn buiten categorie. Genya weet dat en kan ermee leven, ze kan niet anders, wat zou ze anders, zonder mij is ze illegaal, mijn onvervangbare geile Russinne. Af en toe een plezierke met een meiske van mijn allooi, waarom niet ? Genya heeft haar jaloezie afgeleerd. Even serieus: Geniya en ik denken aan trouwen. Volgens de Russisch-orthodoxe ritus. Genya is zeer godsdienstig en onnoemelijk godvruchtig. Ooit dacht ze eraan om in te treden in een slotklooster, maar na een woeste vrijpartij heb ik haar op andere gedachten kunnen brengen. Ik zie haar wreed gaarne.

Wat de werken op de Glasmarkt betreft, het is hallucinant hoe deze blijven aanslepen. Het ligt al drie jaar stil. Het onkruid staat metershoog, op de hoek van de Glasmarkt en de Tuinstraat. Er staan zelfs hennepplanten tussen, wachtend om geoogst te worden (lacht). Waarom moet dat toch altijd zo lang aanslepen allemaal? Volgens de talk of the town is er corruptie in het spel. Schepentje Maddens ? Waar hangt hij uit ? Bij zijn scharrel de roste muize ? Het koppel verlamt de goede werking van het college van burgemeester en schepentjes. Een koppel in het stadsbestuur, dat is illegaal. Maar de anderen en Quickie doen er het zwijgen toe. En Quickie, al is hij mijn dikste vriend, hij is een geboren leugenaar.

Buda Kitchen, in de Budastraat is mijn favoriete restaurant. Ik trek er dagelijks heen, veel goedkoper dan de klassieke restaurants. Men verwijt mij dat ik de Kortrijkse middenstand, de horeca, niets gun en ’t heilig herte rijk maak. Omdat ik een gepatenteerde gierigaard ben, een krententeller, zo beweren kwatongen. Ach, laat ze roddelen. Je eet er superlekker en betaalbaar, het is een fantastische ontmoetingsplaats, je hebt er tof personeel en directeur Wino Baeckelandt is een kameraad en een brave mens, zeggen ze. Maar ze zeggen zoveel. Mijn favoriet is er zonder twijfel de préparé, extreem lekker. Of een stutte met gekap, heerlijk gewoon. Met de euroots die ik uitspaar koop ik juwelen voor mijn Russische del. Fake jewelry. Maar ze merkt het niet eens.

In de Kinepolis kom ik tot rust. Ik betaal nooit, af en toe word ik betrapt, maar daar trek ik mij niks van aan. Want Joost Bert is een van mijn beste vrienden, dus dat passeert.  Pittig detail: ik heb nog geneukt in de Kinepolis, met een geile truut van net achttien uit ’t Amsterdams poortje, gewoon voor het scherm op de eerste rij. De zaal zat eivol, dat wond ons danig op. Ik schoot mijn zaad tot op het scherm. De hele zaal lag in een deuk. Dàt waren tijden, man ! Het was tijdens een oersaaie film van Ingmar Bergman, herinner ik me nog, Fanny en Alexander (schaterlach).

De stadsgenoot die ik het meest bewonder, daar ga ik niet flauw over doen, het is burgemeester Vincent Van Quickenborne. Alleen Vincent kan zaken echt in beweging zetten in Kortrijk. Ik ben een groupie van hem, niet van zijn partij. Waar ik het wel moeilijk mee heb is dat hij zo mateloos kan liegen. Neem nu dat schriftelijk politiek voorakkoord van 2012. Waarom liegt hij daarover en zegt hij dat het niet bestaat, terwijl het volgens Frans Lavaert wél bestaat. De onvolprezen Kortrijkwatcher heeft het akkoord boven water gebracht. Ik praat daar niet graag over en zal er echt niet verder over lullen. Maar Vincent is en blijft mijn grootste vriend. Op die manier wordt er mij veel vergeven als ik eens buiten de lijntjes kleur. Hij heeft nu Ruthie, de roste muize, buiten gebonjourd, een goede zaak voor onze stad.

Dit zou ik veranderen in Kortrijk. Smijt schepentje Axel Weydts buiten en maak alle parkings gratis en schaf Parko af, we worden als auto-eigenaars al genoeg gekloot en uitgeperst. Schaf de fietszones af. Totaal nutteloos, om met 2 kilometer per uur achter een knar van 97 te rijden. Waar ik het ook moeilijk mee heb, zijn die belachelijke regenboogzebrapaden van homo Weydts. Natuurlijk mag iedereen een eigen seksuele geaardheid hebben en het met zijn Duitsche schaper, zijn schoonmoeder of zijn buurvrouw doen, maar zie het niet als een godsdienst. Je moet er niet voortdurend opzichtig in iemand aangezicht mee staan zwaaien. Homo’s en consorten zijn ook maar mensen.

Mijn motto is : alles moet kunnen, als het maar lekker is en geestig blijft.

Mike Love Tattoo

6

Team Buskruth

 

 

 

 

Een openhartig gesprek met wouldbe burgemeester Ruthie Vandenberghe, een rasechte Kortrijkzane, die de stad en haar inwoners oprecht graag ziet.

Jarretel : U werd van het burgemeesterschap verjaagd. Hoe verliep het gesprek tussen u en Van Quickenborne ?

Ruthie : Quickie hield geen blad voor de mond en blafte mij toe dat hij weer burgemeester wou worden. Bij die abrupte mededeling raakte ik compleet van mijn melk. Natuurlijk was ik kwaad, schoot in een razende colère, voelde mij tot op het bot vernederd. Ik brieste Quickie toe dat ik zijn wens om weer burgemeester te worden een heel slecht idee vond, maar Quickie volhardde, er was niets aan te doen. Het was heel emotioneel, maar de boel op stelten zetten was zinloos. Ook Quickie werd kwaad, zijn ogen keken mij zeer kwaadaardig aan. Hij zette door en ik werd tot ordinair schepentje gedegradeerd, zogezegd eerste schepentje, wat juridisch een lege schelp is. Mijn wedde zal zakken van 10.368 naar 7.776 euroots per maand. Een gat in mijn budget en in mijn kleerkast. Maar daar lig ik niet van wakker, ik ben geen materialist.

Jarretel : Kunt u nog door één deur met Quickie ?

Ruthie : Natuurlijk niet. Met dat verraad kan ik niet leven. Daarom zin ik op weerwraak in 2024. Ik overweeg mij, met enkele gelijkgezinden, af te scheuren van Team Burgemeester en met een nieuwe lijst van wal te steken bij de volgende verkiezingen. Schepentje Maddens, mijn lief, zal meedoen, samen met Wouter Allijns, Stefanie Demeyer, Koentje Byttebier en Nicolas Beugnies. Lien Claassen, Helga Kints en Tiene Castelein twijfelen nog, maar ze hellen sterk over in mijn richting. De ambitieuze Wouter Allijns droomt ervan om in 2036 burgemeester te worden. Dat is nog lang. We zullen zien.

Jarretel : Welk gevoel overheerst er momenteel bij u ?

Ruthie : Walging, afkeer, ontgoocheling, frustratie. Ik kan dat niet wegsteken. Mijn vertrouwen in Quickie en in de politiek is compleet om zeep.

Jarretel : Waar bent u het meest trots op ?

Ruthie : Rond de positieve mentaliteit van mensen werk ik graag. Mijn realisaties voor de stad Kortrijk zijn niet in enkele zinnen te vatten. Ik ben visionair, ben geen ééndagsvlieg en ik zie mijn Kortrijkzaantjes dolgraag en zij zien mij even graag. Gisterenavond hoorde ik, in afspanning Balthazar, enkele Kortrijkzanen over mij bezig. Het was een en al gestoef en ook  ontgoocheling over het feit dat ik als burgemeester brutaal door Quickie aan de deur werd gezet. Hoe Quickie zich ook uitput om de sympathieke burgemeester uit te hangen, en zijn populariteit de hoogte in te blazen, hij zal niet slagen. Daar sta ik garant voor.

Jarretel : Ze noemen u miss Kortrijk of de koningin van de Broeltorens omdat u graag in de gazetten staat te pronken als een modepop.

Ruthie : Ik kan niet verduiken dat ik een uitgebreide dressing heb op maat van mijn uitbundige garderobe. Maar is dat belangrijk ? Ik vind het wel heel tof om in de kranten te staan en mijn vele realisaties breed uit te smeren en om mijn populariteit aan te scherpen. Is daar iets mis mee ?

Jarretel : Wat denkt u van de leugen van Quickie over het schriftelijk voorakkoord van 2012 dat zijn vervolg kent in de legislatuur 2018 – 2024 ?

Ruthie : Ja, dat is inderdaad een schandelijke en schaamteloze leugen. Dat vergeef ik hem nooit. Een reden temeer dat ik mij afscheur en een nieuwe lijst trek in 2024. Ik zet nu alles op alles om Quickie te verslaan en om weer burgemeester te worden. Meer kan ik daar voorlopig niet over vertellen.

Jarretel : Hebt u een motto ?

Ruthie : Het enige wat men met liegen bereikt, is niet geloofd te worden als men de waarheid spreekt. Van Aristoteles. Van toepassing op Quickie.

4

Wit Zand


……… klik op de foto

Als er mist is in mijn hoofd, dan ga ik naar Wissant. Wit Zand. Ruige zee, kliffen, beetje cafardeux.

Ik ben een warhoofd. Spring niet van de kliffen.

Ik moet er voldoende tijd voor uittrekken want als ik er kom begin ik spontaan aan m’n eigen avonturenkamp. Heerlijk MTB-ritje, magische kitesurf sessie. Geëxciteerd om geen kans te missen om op te gaan in de natuur, extreme vorm van fomo. Misschien ook een beetje bang om meteen geconfronteerd te worden met mijn gedachten, met de mist in mijn hoofd.

Als ik in Wissant ben vertoont mijn naïef gezicht een behaaglijk glimlachje en krijgen mijn ogen iets dromerigs.  Ik ga dan natuurlijk niet gek doen en van de kliffen springen.
Dan voel ik de nood om te schrijven en om die schrijfsels met gelijkgezinden te delen. Wellicht louter therapeutisch. Of misschien omdat als je je gedachten deelt ze ook officieel uitgeklaard zijn en de mist daardoor een beetje optrekt?

Ik ben een ijdeltuit.

Soit. Vandaag is dag 2 in Wit Zand. Modus avonturenkamp werd abrupt doorbroken door Carian, de storm. Wat rondgewandeld, de wind zijn gang laten gaan. Carian zat precies ook in mijn hoofd. Mist trok niet op. Verwoede pogingen ondernomen om mijn gedachten op een rij te zetten.

Ik ben een volgeling van Dirk De Wachter.

Ben ik gelukkig? Ben ik goed bezig? Wat is goed bezig zijn? Wat ga ik de komende jaren doen? Ben ik een eeuwige twijfelaar die blijft trappelen in twijfels? Wat is mijn hoger doel?

Ik ben een zelfingenomen interseksueel. Ik bemin mezelf.

Wow! Pittige spinsels en vragen. Zou ik die wel durven opschrijven en delen? Eigenlijk wel want als cultuurschepen heb ik mee gesupporterd om van ‘broosheid’ ons thema voor Kortrijk culturele hoofdstad te maken. What you practice what you preach!.
Dus, here we go!

Ik ben een druktemaker.

Al +9 jaar geniet ik het enorme voorrecht om voltijds aan politiek te doen. Vlaams Parlementslid en cultuurschepen. Omgeven door machtige collega’s en medewerkers. Van ’t beste. Ongelooflijk boeiende contacten kunnen leggen. Elke dag de kans om met je passie bezig te zijn.
Unieke band opgebouwd met Kortrijk. Ik ben hier een nieuwkomer maar het allerleukste wat ik tot nu toe in mijn leven mocht doen is cultuurschepen in Kortrijk mogen zijn. Ik ben zo dankbaar dat ik Kortrijkzaan mag zijn. Elke dag ontmoet ik boeiende mensen met wilde plannen.
Zoveel ziel in onze stad. Ik besef heel goed dat ‘cultuur’ niet het eerste thema is waar de bevolking wakker van ligt. Veiligheid, netheid, mobiliteit, zich thuis voelen. Dat zijn de dingen die er in het dagelijkse leven toe doen. Maar wat zou ons leven zijn zonder verbeelding? Cultuur is de ziel van onze stad.

Ik ben een God in ’t diepst van mijn gedachten.

God is voor velen dood. De natiestaat is vergane glorie. Wat overschiet is decadentie, geld, en het materiële. Cultuur is wat mij betreft de antithese op de postmoderne leegte. Het is eigen aan ons ‘mens zijn’ om te connecteren met zaken die het materiële overstijgen. Een blik in de ziel van een kunstenaar is in zekere zin religie. Dankzij hen zien we dingen waar we normaal blind voor zijn. Ik ben een grote fan van Albert Camus en Dirk De Wachter. Mijn huisfilosofen. Dat er een absolute grond is om dat te doen. De dokter in ‘la Peste’ gaat mensen helpen omdat hij zich verzet tegen de idee dat zieken gestraft werden door God. Bij DDW verlies ik mijzelf en barst in tranen los.

Ik ben agnotiscus maar zie mezelf wel als Christenmens omdat het deel uitmaakt van mijn identiteit. De Bijbel is niet de grond van mijn moraal maar wel de manier waarop ik mijn moraal heb aangeleerd, intstrumenteel. Ik volg Camus. Zonder Bijbel, Zonder Koran, zonder religie moeten we het goede doen, gewoon omdat we ons verzetten.

Ik weet niet waarom ik nu plots de bocht maakte richting Camus en Dirk De Wachter. Misschien omdat ik in hen ook een soort kunstenaars zie.

Ik ben een praalhans.

To the point nu. Hoe dichter de verkiezingen naderen hoe rustelozer ik word. Niet omwille van mijn eigen positie. Zowel binnen als buiten de politiek kom ik op mijn pootjes terecht. Het onbekende spreekt mij zelfs aan. We zien wel waar de wind ons blaast. Ik ben vooral rusteloos van de manier waarop men vandaag over politiek spreekt en denkt. Ik ben echt bang dat getalenteerde mensen niet meer zullen springen.

Ik doe niet aan zelfverheerlijking.

Ik haat pseudo-intellectueel gedaas.

Politiek en ondernemerschap staan wat mij betreft op dezelfde lijn: impact, de wereld veranderen. Ik maak het concreet. Ik kijk heel erg op naar Lorin Paryss en Hermes Sanctorum. Beide zaten in het Vlaams Parlement. Lorin hertekende er de wetgeving rond pleegzorg en gaf daarmee heel wat kindjes perspectief. Hermes streed voor dierenwelzijn, verzette bakens maar botste ook op de limieten van de politiek. Hij startte Paleo op en zorgt daarmee voor een kwantumsprong inzake diervriendelijke voedselvoorziening.

Mijn broer Stéphane Ronse geloofde heel erg in een duurzame supply chain op vlak van voeding. Hij startte Foodbag op en gaf honderden lokale voedingsproducenten een machtig economisch perspectief. Mijn verheerlijking van personages als Lorin, Hermes, mijn broer en Dirk De Wachter grenst aan de oneindigheid.

Politiek en ondernemerschap zijn een continuüm. Het gaat om de wereld veranderen. Je moet in beide durven springen. En je moet jezelf voortdurend in vraag durven stellen.

Ik kan niet leven zonder zonde. Ik ben een libertijn, ik hou van seksuele excessen.

Ben ik nog de juiste man op de juiste plaats? Ben ik nog voldoende scherp? Maak ik nog het verschil? Impact, impact, impact is het antwoord. Als ik me opnieuw verkiesbaar stel dan is mijn lat minstens wat Lorin, Hermes, mijn broer en Dirk De Wachter op maatschappelijk en emotioneel vlak bereikten. Als ik niet geloof dat ik dat kan dan moet ik iets anders gaan doen.
Onze samenleving gaat gebukt onder enorme uitdagingen: Hoe zorgen we ervoor dat onze sociale zekerheid overeind blijft? Hoe vrijwaren de komende generaties van zware schulden? Hoe zorgen we ervoor dat onze gedeelde waarden, normen blijven bestaan? Hoe gaan we om met onze beperkte ruimte? Hoe vrijwaren we de kwaliteit van ons onderwijs?

Ik ben een Sturm und Dranger.
Ik ben een verfijnd mens, een romanticus met een ernstige kans op slagen bij klassevrouwen en lgbtq+ers.
Uitdagingen waarvoor we zowel in ‘het ondernemerschap’ als in ‘de politiek’ de knapste koppen nodig hebben.
Ik zie de knapste koppen de laatste tijd vooral ‘weglopen’ uit de politiek en dat maakt me bezorgd. Een parlement, gemeenteraad, schepencollege. Daar kan je echt impact hebben. Er komt soms ‘shit’ bij kijken maar volgens mij krijg je die ook in de ‘private sector’.

Wat mij in Wissant brengt is mijn zoektocht naar impact. Want impact hebben staat voor mij op dezelfde lijn als geluk.

Ik ben een narcist. Ik koester een idiote bewondering voor Dirk De Wachter.

Ik weet wat ik wil. Ik beleef mijn gelukkig uur. Ik ben geboren in een machtige samenleving, oneindig veel kansen. Goeie zuurstof, zalige gezondheidszorg, schitterend onderwijs, prachtige natuur, een goeie pastoor, dokter, meester, juffrouw, ‘boeken aan mijn voeten’ die mij de wereld leerden begrijpen een geestig dorp, Ik voelde me vrij en thuis.
Ik wil dat de generaties die ons opvolgen in een nog betere samenleving opgroeien. Dat betekent herverdeling. Mensen die een stuk van de baten van hun inspanningen in ‘de pot’ leggen, daar een draagvlak voor vinden. Het gevoel hebben dat iedereen die bijdraagt ook blij is met ‘het systeem’.

Ik ben een wonderbaarlijke mens. Een politieke klassebak.

Dat is ook de reden waarom ik in het Vlaams Parlement het thema ‘Werk’ opvolg. Ik geloof echt dat het systeem op vandaag is doorgeslagen. Werken en bijdragen wordt niet meer aangemoedigd. Ondernemerschap wordt teveel afgestraft. Nochtans liggen daar de sleutels van onze toekomst. Misschien is mijn rol de voorbije jaren iets teveel die van ‘zweep functie’. Maar ergens heb ik wel het gevoel dat ook die functie nodig is in een democratie.

Morgen is er kennelijk goeie wind en een zonnetje in Wissant Wit Zand. Dat betekent dat ik ga kitesurfen. Mogelijk trekt de mist in mijn hoofd dan volledig op. Ik ben een avonturier.

Ik ben een christenmens, geen ouder wordende hypocriet. Ik haat onsamenhangend gezwets.

Ik weet niet of iemand zichzelf zo hard zal afpeigeren om dit schrijfsel tot het laatste woord door te lezen maar ik vond het in ieder geval therapeutisch om alle gedachten op papier te zetten met een goed glas wijn en Dirk De Wachter aan mijn zijde. Mijn toekomst is geen doodlopende straat. Ik ben geen boerenlul, maar un homme du monde. Ik ben smoorverliefd op Zuhal Demir. ’s Nachts kan ik niet slapen, dan denk ik aan Zuhal, aan Hilde Crevits en andere politieke topmodellen.

Ach, laat de ijverzuchtigen de pleurus krijgen.

Vrij naar Axel Ronse
Schepentje van cultuur

4

De putsch van Quickie


….klik op de foto

Diepte-interview met burgemeester Vincent Van Quickenborne, alias Quickie.

Jarretel : Waarom hebt u beslist om weer burgemeester van Kortrijk te worden ?

Quickie : Kijk, ik voelde mij plotsklaps verantwoordelijk voor de misstap van justitie en nadat ik een goed gesprek had gehad met waarnemend burgemeester Ruthie nam ik het besluit om mijn ministerschap, met tranen in de ogen, aan de haak te hangen. Ik voelde dat een belangrijke opportuniteit zich aandiende, namelijk dat het nu of nooit was om Ruthie aan de kant te schuiven en de sprong naar het burgemeesterschap te wagen. De enorme populariteit van Ruthie hield een gevaar in voor mijn positie bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Daar moest hoe dan ook spoedig een einde aan gesteld worden.

Jarretel : Hebt u ooit overwogen om het rustiger aan te doen ?

Quickie : Ach neen, het postje van gewoon Kamerlid ligt me niet. Dat is goed voor luilakken die maandelijks hun loontje opstrijken en voor de rest niets uitrichten. Ik ben een bezige bij, kan niet stilzitten. Er is nog veel te doen in onze stad, veel projecten staan op stapel en met een slapjanus als Ruthie zou dat niet meer lukken. Zij speelt op een grandioze wijze miss Kortrijk, dat wel, maar méér moeten we van haar niet verlangen, voor het serieuze werk is ze vele maatjes te klein. Bovendien is Ruthie dag en nacht druk bezig schepentje Wout te beminnen, veel tijd om Kortrijk te besturen blijft er niet over. Ruthie is een wonderbaarlijk wezen, maar voor het burgemeesterschap is zij totaal ongeschikt.

Jarretel : Hoe reageerde vrouwtje Anouk op uw terugkeer naar het provinciestadje Kortrijk ?

Quickie : Heel enthousiast. Als minister was ik nooit thuis, dag en nacht zat ik in Brussel, het begon zwaar te wegen voor mijn vrouwtje. Anouk werd nooit meer bediend, als u begrijpt wat ik bedoel en in Brussel leefde ik als een monnik. Burgemeester zijn is een razend drukke job, maar nu kom ik elke avond weer thuis, zij het na middernacht. Anouk wordt weer op tijd en stond bediend en ik schep er vreugde in elke dag gewone Kortrijkzanen te ontmoeten. Zo wil ik op stap gaan, deur aan deur, vergezeld van mijn twee oudste kindjes. Ik wil alle Kortrijkzanen op die manier weer voor mij winnen door de goedmoedige en sympathieke huisvader en burgervader te spelen.

Jarretel : Veel Kortrijkzanen voelden zich in de steek gelaten en hadden het wel voor Ruthie.

Quickie : Ik was inderdaad afwezig in Kortrijk. Ruthie speelde handig in op die afwezigheid door de toegankelijke en goedgemutste miss Kortrijk te spelen. Door alle dagen met haar smoel in de gazetten te staan, de pretmadam te spelen, groots te doen en veel noten op haar zang te hebben. Zij is een talent om met haar verbluffende uitstraling en onsamenhangend gezwets de naïeve Kortrijkzanen om haar vingers te draaien. Meer en meer werd ik mij bewust van het gevaar dat zij mij zou overvleugelen, want Ruthie bruist van ambitie. Het werd tijd om het burgemeesterschap terug op te nemen, en de dociele Ruthie tot schepentje van een aantal onnutte dingen te degraderen en haar af te remmen in haar populariteit. De uitstalling van mijn politieke goddeloosheid zal mij in pole positie brengen bij de gemeenteraadsverkiezingen.

Jarretel : Hebt u het Kortrijkse beleid van Ruthie kunnen opvolgen ?

Quickie : Elke maandag had ik een ontmoeting met Ruthie en gaf haar instructies voor de komende week. Als perfecte marionet deed zij niets tegen mijn bevelen in. Slaafs uitvoeren wat ik beval.

Jarretel : Wat zijn uw ambities voor de komende gemeenteraadsverkiezingen ? En voor de nationale verkiezingen ?

Quickie : Ik ga keihard werken voor de Kortrijkzanen en Ruthie weet dat ik burgemeester wil blijven. Ik wil haar overtreffen. Als ik moet kiezen nationaal of lokaal ga ik weer voor het ministerschap. Het burgemeesterschap is een uitweg voor als ik naast een ministerpostje grijp en daar is veel kans toe. Daarom wed ik op twee paarden. Mogelijks moet ik weer het burgemeesterschap opgeven als ik de kans krijg minister te worden. Kortrijk een tweede keer in de steek laten, misschien als ik weer eens word geroepen voor een hoger doel. Eerste minister worden of een internationale topjob. Het wordt in elk geval spannend en misschien sta ik dan voor een dilemma. Maar nu ga ik verkwikt en enthousiast weer voor Kortrijk aan de slag. We zien wel wat er zich later aandient.

Jarretel : Hebt u een motto ?

Quickie : Misschien is niets geheel waar, en zelfs dàt niet. Multatuli.

4

Pater Poepe


….klik  op de foto

Vincent Van Quickenborne deed zijn middelbaar onderwijs bij de jezuïeten aan het Sint-Barbaracollege in Gent. Hij werd er zes jaar lang misbruikt door een pedofiele pater die inmiddels overleden is. Ze noemden hem Pater Poepe.

Vincent vertelt : “Telkens als ik iets mispeuterd had, kattenkwaad had uitgehaald, werd ik door Pater Poepe aangezocht met de woorden ‘kom eens naar mijn kamer’. Dat gebeurde omzeggens wekelijks. Als ik een valling, koppijn of buikloop had werd ik zelf in mijn kamertje door de pater bezocht. Er speelde zich dan een intiem tafereeltje af waarbij Pater Poepe beval  : laat je broek maar zakken. Wist ik veel wat dat betekende, naïef als ik was. Ik kon geen neen zeggen en liet met angstige blik mijn onderbroekje tot op de enkels zakken. Waarna Pater Poepe van dichtbij mijn geslachtsdelen besnuffelde, betastte en speurde naar sporen van sperma, want zoals al mijn klasgenootjes beoefende ik dagelijks de kunst van de onanie. Onder het motto mijn begeerte te gehoorzamen met de bedoeling om haar beter te kunnen vergeten. Maar dat lukte nooit. Pater Poepe zoende mij niet op het voorhoofd, maar op mijn geslacht, ik kreeg een stijve, waarbij Pater Poepe, krijsend van genot, klaarkwam en zijn geil in zijn habijt spoot. Hij besloot zijn spuitpartij met een kus op mijn mond en een kruiske op mijn voorhoofd, god zegene en beware je prevelend. Ik heb dat nooit aan iemand verteld, laat staan aan mijn ouders of aan mijn toenmalig vriendinnetje Ceska, een blondje met gladde borsten, maar ik sprak er wel over met mijn vriendjes die allemaal hetzelfde beleefden. Ik ga nu niet de katholieke kutlul uithangen en geen applaus verwachten of verlangen dat de Kortrijkzanen leve Quickie roepen. Dat ik dat nu openbaar maak is niet om medelijden op te wekken maar om mijn populariteit een duw opwaarts te geven om roste muize Ruthie te verslaan. Om te beletten dat mijn politieke toekomst een doodlopende straat wordt. Ik wil een non-conformistische en graaggeziene mister Kortrijk worden.”

4

Burgemeester Quickie


…………………..klik op de foto

Quickie weer burgemeester van Kortrijk

Quickie : Dik tegen mijn goesting daal ik af naar het nederig postje van burgemeester van Kortrijk. Maar kan ik anders ? Door het verlies van mijn minsterwedde dreigde mijn inkomen gehalveerd te worden. Nu ik weer het burgemeesterschap kan cumuleren met een parlementair mandaat blijf ik evenveel toucheren als vroeger. Dat vinden Anouk en ik het allerbelangrijkste, al kan ik niet verduiken dat ik moet leren afzien van mijn mateloze zucht naar geld. Dat ik Ruthie moet teleurstellen beschouw ik als collateral damage. Ruthie moet niet te veel misbaar maken om het verlies van haar burgemeestersjerp. Tenslotte had ze de chance drie jaar lang burgemeester te mogen spelen en wist ze dat ik op elk moment terug kon komen. Ik moet nu het vertrouwen van de Kortrijkzanen herwinnen, geen simpele opdracht nadat ik het burgemeesterschap inruilde voor het postje van minister. Ik besef dat ik veel goed te maken heb en ik zal er alles aan doen om weer de populairste politieker van Kortrijk te worden. Ik besef ook dat de volkse Ruthie momenteel veel beter in de markt ligt, maar ik reken op het gezond verstand van de Kortrijkzanen om mij weer naar ongekende hoogten van populariteit te katapulteren. Ik wil ook het politiek voorakkoord van 11 juli 2012 nieuw leven inblazen al weet ik maar al te goed dat mijn grove leugen dienaangaande zwaar op de maag van de Kortrijkzanen ligt. Ik beken, er was inderdaad een schriftelijk voorakkoord met de sossen en de vlaamse nationalisten dat nog doorloopt in de huidige legislatuur tot 2024. Dat akkoord wil ik verlengen bij de volgende verkiezingen. Maar zullen mijn coalitiegenoten mij nog vertrouwen na mijn vaandelvlucht en mijn leugen ? Ik hoop van wel. Ben ik dan het kwade geweten van Kortrijk ? Ik hoop dat de spotternijen, hatelijkheden, verwensingen en sarcasmen over de rare kronkels en het zogenaamd opportunisme in mijn politieke loopbaan snel uitdoven, dat de Kortrijkzanen mijn zwakheden, mijn berekeningen, mijn eigenbelang en mijn  leugenachtigheid snel vergeten, maar het is een delicate zaak. Voor Ruthie is er een onverwacht voordeel, ze kan nu weer volop en onbezorgd minnekozen. Schepentje Wout is in de wolken.

Ruthie : Ja, ik ben zwaar ontgoocheld over het feit en de manier waarop politieke lyncher Quickie mij van de burgemeesterstoel stampte. Drie jaar geleden, na zijn vaandelvlucht voor het postje van minister, smeekte hij mij het burgemeesterschap te aanvaarden. Nu ik de knepen van het vak in de vingers heb, word ik als burgemeester op straat gezet. Zogezegd als super schepentje. Wat een teleurstelling. Wat een ontluistering. Wat een schande. Dankzij zijn verbale terreur en zijn geveinsde oprechtheid probeert politieke woesteling Quickie de Kortrijkzanen weer aan zijn kant te krijgen. Het zal niet lukken, ik ben geen courtisane of willige vrouw in de Kortrijkse politieke hoerenkeet, die naar de pijpen danst van een cynische opportunist. Bovendien een grote leugenaar over het voorakkoord van 2012. Zijn pluchen vriendjes zullen hem niet redden van zijn Kortrijkse ondergang. Ik geef niet op. Natuurlijk zal ik in 2024 terug kandidaat-burgemeester zijn en de eerste plaats opeisen op de lijst Team Burgemeester. Ik ben zeer populair, ik ben er zeker van het meeste stemmen te krijgen, dan word ik automatisch burgemeester. ’t Zal fijn zijn om weer burgemeester te zijn. Een zoete weerwraak.

4

Lange Peter


   klik op de foto

Ook de onversaagde boulevard journalist lange Peter was aanwezig op de pipifuif van minister Quickie. Lange Peter staat al vele jaren bekend als een boezemvriendje van de minister en daar is hij fier op. De perfecte stroop-aan-de-baard smeerder. Of hij ook deelnam aan het combiplassen, daar doet lange Peter geheimzinnig over.
Lange Peter : “Ik moet zeggen, ik weet het niet meer, ik was ten prooi gevallen aan een blackout ten gevolge van het hijsen van te veel omers. Wat ik me wèl nog herinner is dat ik mijn gulp niet open kreeg, na tien minuten wel, maar of ik daadwerkelijk tegen die combi heb gewaterd of niet, ik heb er het raden naar. Tussen de aanwezige opportunisten, vrijbuiters, scharrelaars, gatlikkers, wouldbe maten, klaplopers en nouveau-riche, bevonden zich ook een handvol metalheads. Een drietal van die ruige metalvrienden, die Vincent had leren kennen op Alcatraz, hebben daadwerkelijk tot driemaal toe tegen die combi gepist, onder het brullen van hun favoriete metal songs. Metalheads hebben een andere kijk op de wereld, het zijn alternatievelingen die zich woest gedragen en er niet voor terugdeinzen de vervaarlijke gangster uit te hangen. Of Vincent dat grappig zeiktafereeltje heeft gadegeslagen of helemaal niet, kan ik niet bevestigen of ontkennen. Maar op een zeker moment dacht ik, nu is het genoeg geweest, ik kap ermee. Ik heb mijn gulp weer toegeritst en ben er diep in de nacht in alle stilte vanonder gemuist. Dankzij mijn intieme vriendschap met de minister leid ik nu een benijdenswaardig leventje, en, niettegenstaande ik verre van rijk ben, kan ik mij veel, zoniet àlles permitteren. Professioneel ben ik bijzonder goed geslaagd, dankzij de stilzwijgende overeenkomst om met de minister onder één hoedje te spelen. Het is allemaal nog veel mooier dan al mijn dromen. Lang Leve Quickie!”

5

De leugen van Q.

Dit wordt wellicht een wat lange mededeling, en zullen we die misschien moeten opsplitsen in twee delen. We gaan zien. Ik probeer het kort te houden. De ‘content’ is wel van belang. We vinden namelijk dat een minister niet mag liegen, noch in het parlement noch daarbuiten. (Tenzij om een oorlog te vermijden, natuurlijk.)
Voor de niet-Kortrijkzanen eerst enige voorafgaande toelichting.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 werd Vincent Van Quickenborne in 2013 dan burgemeester door een soort machtsgreep. Hij had immers bedacht dat het aan de lijsttrekker meest de meeste naamstemmen toekwam om burgemeester te worden. Stefaan De Clerck won het duel en zijn partij (CD&V) behaalde ook een prachtige score (32,9%) in vergelijking met de VLD van de genaamde Quickie (21,3%).
Om aan een meerderheid te komen moest Quickie een coalitie aangaan met de N-VA en met de SP.a. Pas op die wijze geraakte hij nipt aan 22 zetels op 41.
Er deden in de aanloop van de verkiezingen en zeker erna al wel geruchten de ronde dat er tussen de partijen van die tripartite een voorakkoord bestond. Maar een bewijs daarvan ontbrak. Kwam daarbij dat de Philippe De Coene lijsttrekker van de SP.A het bestond om nog tot op de dag van de verkiezingen gesprekken te voeren met De Clerck.
Dat was dus één grote komedie.
Pas nu zijn we dat helemaal zeker want de tekst van dat voorakkoord is eindelijk boven water gekomen. In de website www.kortrijkwatcher.be wordt daar intussen al een ander over toegelicht.
Wantrouwig als we zijn hebben we aan een aantal ondertekenaars van het voorakkoord en mensen die het kunnen weten gevraagd of het document dat we in bezit kregen wel authentiek is. Geen antwoord. Op zich is dat al een reden om er niet aan te twijfelen dat het document betrouwbaar is. We kennen ook de bron in persoon, zodat geen twijfel meer mogelijk is.
De tekst beslaat drie bladzijden en omvat 20 artikels. De inhoud is zeer gedetailleerd (bijv. over de verdeling van de mandaten) en in juridisch opzicht volkomen perfect opgesteld.
En nu komen we tot wat we nog willen meegeven als een bericht met enige nieuwswaarde. Minister Van Justitie en titelvoerend Kortrijks burgemeester Vincent Van Quickenborne beweert nog altijd dat er in het verkiezingsjaar 2012 geen voorakkoord was. In de lokale editie van ‘Het Laatste Nieuws’ (01.08.23) zegt hij: “We tekenden vooraf geen voorakkoord, het ging louter om een mondelinge deal.” De minister liegt dus. Dat is nieuws.
Merkwaardig is dat de gazetten en betrokkenen compleet zwijgen over deze zaak Waarschijnlijk motiveren zij dit door – voor zichzelf -voor te wenden dat de zaak als het ware verjaard is. Ten eerste is een leugen van een minister in functie en burgemeester van een centrumstad nooit verjaard. Komt daarbij dat het voorakkoord een merkwaardig art.19 bevat. Daar staat dat na evaluatie van de samenwerking binnen de coalitie die gerust kan voortgezet worden “bij de volgende legislatuur 2019-2020”. Wel, dat is dus het geval in Kortrijk. De tripartite is nog altijd aan het bewind.

Er was dus ook voor de verkiezingen van 2018 een impliciet driepartijen-akkoord. Ook dat heeft Quickie al bij andere gelegenheden altijd geloochend.

P.S. Een journalist die naam waardig vraagt nu de tekst op.

Frans Lavaert
www.kortrijkwatcher.be

2

Pipigate


        klik op de foto

Minister Van Quickenborne bekent dat hij andermaal gelogen heeft.
Na de leugen over het voorakkoord is liegen bij de minister een tweede natuur geworden.

Quickie : “Mijn geluk kon haast niet op aan het begin van mijn verjaardagsfeest, maar naarmate de uren verliepen begonnen mijn vrienden meer en meer een baldadig gedrag te vertonen. De decadentie haalde de bovenhand. Die plasaffaire begint mij nu zwaar de keel uit te hangen. Maar ik beken dat ik weer gelogen heb. Natuurlijk wist ik dat enkele van mijn intiemste vrienden uit de Kortrijkse upperclass, opgevoed onder het libertaire motto ‘niets is verboden, alles is mogelijk’, zwaar het beest uithingen en luid brallend gingen staan wateren tegen die combi. Als ruwe woestelingen gingen ze tekeer en pisten en schopten ze tegen de politieauto onder het roepen van scabreuze slogans, waarna ze het slot forceerden en bij het zingen van Duitsche marsliederen in de combi kropen. Ik kan het niet verduiken, we waren allemaal ladderzat en dan gebeuren er dit soort gore dingen. Zelf verkeerde ik in hogere sferen met een vernauwd bewustzijn en in alle openheid moet ik toegeven : ik deed alsof ik ook ging staan wateren tegen de mazouttank van de combi, maar ik kreeg mijn gulp niet open en begon dan maar luchtgitaar te spelen en luidkeels de marseillaise te zingen. Ik ben nu zeer ongelukkig, de partouze ter gelegenheid van mijn 50ste verjaardag is met een dramatisch einde afgelopen. Maar ik blijf recht in mijn schoenen te staan, zo helpe mij God almachtig.”

2

Buskruth


         klik op de foto

Vincent Van Quickenborne, alias Quickie, was dè grote afwezige op het Buskruth zomerfeestje van burgemeester Ruthie.

Quickie : “Kijk, ik had geen zin in pijnlijke vragen over mijn leugen omtrent het schriftelijk voorakkoord van 11 juli 2012 voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2012, eveneens van toepassing op de verkiezingen van 2018 en volgende. Ook mijn handtekening staat onder het voorakkoord naast die van De Bruyne, Scherpereel, Maddens, De Coene en Weydts. En verder zou ook het plasincident ter sprake gekomen zijn, waarbij drie boezemvrienden zich verlaagd hebben tot het in dronken toestand onderzeiken van de politiecombi die tijdens het feest voor mijn voordeur stond. Ik ga die vrienden niet verraden en aan het gerecht ga ik vragen de affaire verticaal te klasseren. Het is een onbenullige zaak, opgeklopt door de media, het zijn mijn beste vrienden van goeden huize, en hun namen maak ik aan niemand bekend. Op het feest zou men mij langs alle kanten bestookt hebben met ambetante vragen en opmerkingen over een en ander en ook Lange Peter zou zich niet ingehouden hebben, alhoewel hij mij tot zijn beste vrienden rekent. Lange Peter is een onbetrouwbaar personage, een onbehouwen en weinig verfijnd man, die niet langer in mijn gratie staat. Ik moet die man niet. Ook mijn buurman Eddy S. heeft de combiplassers gadegeslagen en gefilmd, ook hij waagde zich niet op het feest van Ruthie. Eddy staat als een rots in de branding, is mij onvoorwaardelijk trouw, op de man kan ik altijd rekenen als het erop aankomt zijn mond te houden over wat zich dagdagelijks te mijnen huize afspeelt.”

2

Plasincident (2)


        klik op de foto

Het was een onvergetelijk feestje, daar bij Vincent Van Quickenborne in zijn bescheiden villaatje aan de linkeroever van de Leie op 14 augustus ter gelegenheid van zijn 50ste verjaardag. Gemoedelijk, uitbundig, carnavalesk, zwoel, frivool en decadent, met veel drank overgoten.
Eén van de genodigden was wouldbe journalistje en boezemvriendje van Quickie, lange Peter, die zich achteraf niet aan de zwijgplicht hield en erop los roddelde over wat daar allemaal tijdens die memorabele nacht aan de hand was.

We troffen lange Peter Lanssens aan aan de toog van den Bras waar hij ongeremd zijn verhaal deed :

“Er waren belangrijke nationale en lokale politieke mensen aanwezig, zoals Egbert L. en Alexander D., maar ook burgemeester miss Kortrijk Ruthie en haar verloofde schepentje Wout. En verder schepentje Allijns gechaperonneerd door zijn nieuwste vriendin, Hildegarde. Hildegarde bleek over grote borsten te beschikken en over lange benen. Ze bleek het erg gezellig te kunnen maken, vooral met andere geïnteresseerde schepentjes. Een gezelligheidsdeerne dus, die losjes omsprong met de regels van de liefde. Allijns zag er dan ook mistroostig uit door het gedrag van zijn frivole scharrel. Er was één manspersoon verkleed in vrouwenkleren, Axel. Ook schepentje Stephanie was van de partij, zonder haar man en dat liet ze duidelijk merken. Ze was een beetje tè uitbundig bij het begroeten van andere manspersonen. Met kussen op de mond. De avond begon doodernstig met drie oersaaie speechen over lokale en nationale politiek en zo, er werd amper geluisterd. Het gezelschap verkeerde nog in uitbundige vakantiestemming, de feestbeesten gooiden alle remmen los. De huisslogan luide : ‘alles kan, alles mag, niets is verboden, alles is mogelijk.’ Er was voorzien in vele soorten spijs en drank en een Kortrijkse dj luisterde de avond op. De veuve cliquot vloeide rijkelijk. Er werd gelachen en gefrunnikt dat horen en zien verging en de dames lieten zich eens goed gaan tussen de op avontuurtjes beluste heren. Ongelikte beren waren er niet aanwezig, alleen een zorgvuldig uitgeselecteerde intieme vriendenschare die de kunst verstond op een geciviliseerde, zij het losse, wijze met mekaar om te gaan. Na middernacht traden twee Boheemse stripteaseuses op en er werd gestript op de verheven tonen van Beethovens negende, zij het in disco versie. Het exclusief gezelschap begon onder stoom te geraken, er werden suggestieve handelingen gesteld en op de 1ste étage werden twee chambres séparées met waterbedden en veel spiegels geopend, die onmiddellijk werden ingenomen door twee intieme vrienden van stand met hun omwisselbare vriendinnen. Eén getrouwde vrouw, vervuld van een ongebreidelde levensblijheid, waagde iets met een veel jongere man die klaarblijkelijk haar echtgenoot niet was. De nacht verliep steeds heftiger en uitbundiger en er werd uitgebreid gefezeld, gekonkelfoesd en gegiecheld. Oh wat een nacht ! De op vinkenslag liggende buurman Eddy S., die dag en nacht vanuit zijn slaapkamervenster de handel en wandel van het gezin Q bestudeert, werd betrapt toen hij aanstalten maakte om gastvrouw Anouk te versieren. De onthutste Eddy was blijkbaar niet op de hoogte van de etikette-regels van het huis en richtte toen, gedesillusioneerd, zijn aandacht op Ruthie, maar ving ook daar bot, want Wout gedroeg zich als een doorwinterde waakhond en hield de teugels strak gespannen. Omstreeks het ochtendkrieken, toen de eerste zonnestralen de woning doorpriemden, strompelden drie ladderzatte vrienden lallend de straat op, kregen de politiewagen in de gaten en gingen ongegeneerd, onder het alziend oog van tien camera’s, wateren tegen de mazouttank van de onbemande combi. Onder het zingen van ‘Oh was ik maar bij moeder thuisgebleven…’ Quickie, eveneens ver boven zijn theewater, had het koddig tafereeltje minzaam gadegeslagen met de opmerking dat dit van grote studentikositeit getuigde, waarna de drie dronken wildplassers hun auto indoken en verdwenen. Meteen stelde de jarige een einde aan het weelderig feestje en liet hij de feestvierders in dronken toestand in hun auto vertrekken. Zelf vertrok ik met de bakfiets van mijn lief dat ik wijselijk thuis gelaten had. Oh, what a night !”

Ondervraagd over het plasincident verklaarde Quickie dat hij zijn plassende vrienden onder geen beding zou verraden.
Quickie : “Dat het gerecht die drie mannen, mijn grootste vrienden, wil vervolgen voor zogenaamde smaad is schandalig, buiten proportie. Ze pisten niet in de mazouttank maar er tegen en de zeik liep regelrecht het rioolputje in. Drie minuten later was alles opgedroogd. Als dat al niet meer kan tijdens een verjaardagsfeestje. Nou, wat is daar mis mee. Dat is toch godgeklaagd. Ik ga daar een stokje voor steken en het parket bevelen de plaszaak in de doofpot te steken. ik doe het voor veel gewichtiger zaken, dus waarom niet voor een futiliteit als deze plaszaak. Ik ga mijn wildplassende vrienden niet verraden.”

2

Plasincident (1)


         klik op de foto

Het nieuwsfeit waarbij we er nu van op de hoogte gebracht worden dat drie vrienden van Vincent Van Quickenborne het nodig achtten om op zijn verjaardagsfeest te plassen tegen een politiecombi die als surveillance aan zijn huis geparkeerd staat, dat is GEEN FAIT DIVERS.
Men moet goed beseffen dat die vrienden zeer goed weten waarom die combi daar staat en dat hun daad dus getuigt van een onvoostelbare ongepastheid en vooral arrogantie, Die gasten voelden zich ongenaakbaar. Men kan ook veronderstellen dat hun optreden in het verlengde ligt van enige luchtige, wellicht spottende gesprekken over het optreden van de politie in wat Quickie is overkomen toen hij met zijn gezin moest onderduiken.
Van groot belang is te weten dat de Minister en titelvoerend burgemeester van Kortrijk (dus ook hoofd van de politie) al heel zijn politiek leven zijn vrienden weet te kiezen. Het gaat om zijn pionnen. Mensen die van belang zijn in zijn carrièreplanning. Niets, maar dan ook niets doet Quickie zonder reden.
Die vriendenkeuze tekent dus het leven, het karakter, het denken, de ambitie van Vincent als persoon én als politicus.

Twee zaken interesseren me nog wel. Waarom komt dit alles nu pas in het nieuws, en door wie is het openbaar gemaakt? Ook zou het nuttig zijn om te weten of de bekende lokale journalist Peter Lanssens van Het Laatste Nieuws aanwezig was op het feest. HLN is heel karig met de berichtgeving over de zaak.

Frans Lavaert

2

Ruthie 50 !


         klik op de foto

Ruth Vandenberghe, alias de Roste Muize, viert 50ste verjaardag:

“Het voelt heerlijk om burgemeester te zijn, ik zie Kortrijk en de mensen van Kortrijk zo gaarne, ook de slechte Kortrijkzanen, maar de meeste Kortrijkzanen deugen. Burgemeester Ruthie Is 50 ! Om dat niet onopgemerkt voorbij te laten gaan, liet Jarretel haar door drie vrienden interviewen. Nele, Vincent en Tom. Spontaan, met het hart op de tong en verrassend. “Ik doe oprecht mijn best en probeer iedereen te helpen. Ik ben een supervrouw”, vertelt Ruthie, een toffe madam, zonder poeha. Ze blijft de Ruth van vroeger, zonder show. ‘What you see is what you get.’

Het werd een spontaan en openhartig gesprek.

Vriendin Nele: 50 jaar worden, hoe ervaar je dat ?

Ruthie : Schrik heb ik niet. 50 is een mijlpaal. Age de décadence zeggen ze. Maar is dat zo ? Al is het vet wel van de soep nu, uiterlijk dan toch (schaterlach). Maar ik voel mij een superieure Kortrijkse deerne, hoog verheven boven Vlaamsche huisvrouwen en Hollandse kaasboerinnen. Mentaal zit ik steeds beter in mijn vel, door ouder te worden. Ik beken dat ik graag ouder word.

Nele: Heb je last van fysieke kwalen tijdens het liefdesspel ?

Ruthie : Och ja, na een nuit blanche duurt het recupereren steeds langer. Daarom beperk ik dat dus, tot groot verdriet van mijn onovertroffen geliefde (hilariteit). Maar ik kan niet leven zonder excessen, zonder avonturen, zonder verrassingen, zonder zonde. Ik verafschuw een zoutloos bestaan, een opeenstapeling van déjà vu’s. Dankzij het burgemeesterschap kan ik mijn verlangens sublimeren. Ik heb onafgebroken honger naar de ondeugd. Een grote gave.

Vincent : Je ziet er goed uit, wat zijn jouw geheimen ?

Ruthie : Ik straal dat uit, want ik ben blij, optimistisch en gelukkig. Dankzij de speciale standjes uit de Kamasutra hou ik me lenig en fit, dat helpt.
ik ben helemaal geen bourgeoise, ook niet in het liefdesspel.

Vincent: Voel je je lichaam veranderen ?

Ruthie : Jawel, de menopauze wenkt. Ik begin vapeurkes te krijgen als ik word aangekeken door jonge viriele mannen. Mijn lichaam is als een stoommachine. Tijdens de liefdesdaad straal ik van genot en scheid ik een doordringende geur af. Ach, ik word eraan gewoon en vrees niet in een dal van onzekerheid terecht te komen.

Tom: Waar geniet je nu meer van dan vroeger ?

Ruthie : Van samen met mijn neukwillige geliefde in het bos te gaan wandelen en er de liefdesdaad te bedrijven. Onder een wilde kastanjeboom of een Hollandse linde. Heerlijk. Zalig. Opwindend. Ik verkies het Beirebos, omdat de kans op ontdekking daar het grootst is en dat maakt de opwinding zoveel groter en het genot intenser. Vroeger vond ik dat maar niks, maar met het stijgen der jaren kan ik intenser van de natuur genieten. Ook op stadsrecepties hou ik ervan intieme gesprekken aan te knopen, veelal met mannen van mijn obediëntie.

Nele: Trek je je aan wat de mensen over je zeggen of roddelen ?

Ruthie : Totaal niet. Wat kommeerewijven roddelen, daar lig ik niet van wakker.
Wat niet wil zeggen dat ik mij niets aantrek van leugens. Zo bijvoorbeeld dat ik een showmadam ben die alleen geïnteresseerd is om met mijn gezicht in de gazetten te staan pronken. Verder kan ik niet tegen de idiote bewondering van hondse slippendragers die mij de hemel in prijzen en alleen maar uit zijn op faveurkes. Daar kan ik echt niet tegen.

Tom: Wil je burgemeester blijven ? Kandidaat-burgemeester in 2024 ?

Ruthie : Kijk, ik ga er niet flauw over doen. Ik wil absoluut burgemeester blijven.
Niets gaat boven het burgemeesterschap van Kortrijk. Alles wat dat in de weg staat, moet meedogenloos vernietigd worden. Vincent (Quickie) zal zich moeten schikken naar mijn ambitie, of hij weer minister wordt of niet. Trouwens, er gaan geruchten dat hij zou gelogen hebben in de zaak van het politiek voorakkoord van 2012, namelijk dat er geen schriftelijk akkoord was, terwijl dit zeker wel het geval was. Indien deze leugen wordt bevestigd hangt zijn politieke toekomst aan een zijden draadje. Beseft Vincent dit wel of volhardt hij in de boosheid ? Het zou van een cynische dwaasheid getuigen mocht Vincent toch de burgemeesterssjerp ambieëren. Dit versterkt alleszins mijn positie in de wedloop naar het burgemeesterschap. Ik wil burgemeester blijven tot 2036 en daarna de sjerp overdragen aan schepentje Wouter Allijns, een onkreukbare jongen, een crème van een vent. Wouter ligt er nu al wakker van. Het is hem gegund.

Vincent: Waar droom je nog van ? Heb je een bucket list ?

Ruthie : Ik herhaal dat ik burgemeester wil blijven tot 2036. En op privévlak, een huwelijksaanzoek. De liefde van mijn minnaar is nog veel mooier dan al mijn dromen, en het allermooiste is, dat het geen droom, maar werkelijkheid is.

Vincent: Tot slot, hoe gaat het in de liefde

Ruthie : Oh ja, zalig ! (grijnslacht), al ontwaar ik bij mijn geliefde een zekere jaloezie wanneer ik me tè charmant en tè intiem gedraag, zonder dat het echt vulgair wordt, tegenover mijn mannelijke schepentjes en gemeenteraadsleden. Maar ik ben gelukkig. Meer kan ik daar niet over vertellen.

2

De leugen van Q.

Onderzoeksjournalisten Kris Vanhee en Peter Lanssens, off the record :

“Wij zijn op de hoogte van de leugen van minister Vincent Van Quickenborne inzake het schriftelijk voorakkoord tussen Team Burgemeester, Sp.a en N-VA van 11 juli 2012. In Het Laatste Nieuws van 1/08/23 verklaarde Van Quickenborne ‘we tekenden vooraf geen voorakkoord, het ging om een mondelinge deal.’ We zijn in het bezit geraakt van dat schriftelijk voorakkoord en waarom de minister nu liegt is voor ons een raadsel. Is hij ten prooi gevallen aan een mentale storing, een interne inzinking ? Dan moet hij dringend medische hulp zoeken en zich laten behandelen. Probleem is namelijk dat niemand hem nog zal willen geloven wanneer hij de waarheid spreekt.
Zelf kunnen we in onze krant niet naar buiten komen met deze leugen. We willen niet gebroodroofd worden.”

3

Van Quickenborne liegt !

Gemeenteraadsverkiezingen 2012.
Schriftelijk voorakkoord dat vgl art. 19 doorloopt op de voortzetting van de coalitie in de huidige bestuursperiode 2019-2024.

Vincent Van Quickenborne liegt over het bestaan van dit schriftelijk voorakkoord.

In een normale democratie neemt een (titelvoerend) burgemeester ontslag als hij betrapt wordt op het voorliegen van zijn burgers.
Blijkbaar is dat nog niet doorgedrongen tot Van Quickenborne.
Inmiddels speelt Vincent met zijn vrouwtje en zijn kindjes in het zand van Cadzand.

2

Schepentje Allijns

Schepentje van Economie, Sport en Boeren Wouter Allijns was tot en met zaterdag 12 augustus waarnemend burgemeester van Kortrijk.

Schepentje Wouter Allijns : “Mijn waarnemend burgemeesterschap verliep uitstekend. Een grandioos succes. Mijn geluk kon haast niet op. Ik vond het een eer en een belangrijke verantwoordelijkheid. Geen taak om op je lauweren te rusten, al kan je niet altijd over de hele lijn scoren. Ik kijk al uit naar oktober 2036, wanneer ik écht burgemeester word. Binst Kortrijk congé was er niet veel werk. Ik kon alle dagen de Kortrijkse zomerbars afschuimen, maar zwaar het beest uithangen en weelderige etentjes in prestigieuze restaurants was er niet bij. Als burgemeester kon ik wel overal gratis eten en drinken en iedereen wil dan ook altijd met mij op de foto en een handtekening, heel grappig en verre van corruptie. Ik deed het supergraag. Ik bezocht dagelijks kleine middenstanders, coureurs, voetbalders en boeren, en was dag en nacht bereikbaar. ’s Nachts kon ik niet slapen. In het holst van de nacht kreeg ik wel eens een telefoontje van een in nood verkerende alleenstaande moeder of een mishandelde kuisvrouw die je t’ adore zuchtte. Ik hield de boot af, want ik doorzag de slinkse bedoelingen van die verraderlijke vrouwen. Ik wou niet in de val trappen waar De Croo ingetrapt is, en ingaan op de dubbelzinnige verzuchtingen van die willige dames, al scheen de lokroep moeilijk te weerstaan. Ik ben een alleenstaande man, ik ben ook maar een mens van vlees en bloed en het vlees is zwak. Mijn vrienden noemen mij een playboy en ik kan het niet verduiken dat mijn succes bij de meiskes meer dan middelmatig is. Maar ik maak er als schepentje van kleine middenstanders, voetbalders en boeren geen misbruik van. De verlokkingen tijdens mijn burgemeesterschap waren soms moeilijk te weerstaan. Ik heb volgehouden en dat siert mij, aldus Ruthie, die mij dagelijkse belde vanuit haar vakantieoord, haar liefdesnestje met schepentje Wout in Carboneras, waar ze zich overgaven aan seksuele excessen en braspartijen. Het burgemeesterschap was ook nuttig om mijn populariteit op te krikken met het oog op de komende gemeenteraadsverkiezingen. By the way, in 2036 ga ik voor het burgemeesterschap. Ach ja die Ruthie. De relatie verloopt een beetje stroef omdat ik haar populisme verwijt en haar een madam noem die eerder in de showbusiness thuishoort. Ze staat te graag in de picture en in de gazetten, waardoor haar politieke daadkracht te wensen overlaat. Daarom wil ik haar in 2036 verslaan en of het zal lukken hangt ook af mijn geloofwaardigheid als schepentje van kleine middenstanders, kogelstoters, voetbalders en boeren. Ik hoop dat Ruthie en Quickie tegen die tijd compleet uitgeblust zullen zijn.”

1

Rechtzetting


……klik op de afbeelding

Beste Jarretel,

Wij verzoeken u volgend bericht op te nemen op uw weblog de Jarretel van Kortrijk 

Wij lezen op de Jarretel dat we verkocht zijn aan het stadsbestuur.
Dat is natuurlijk niet het geval.
Onze krant heeft een andere finaliteit. Wij berichten zo neutraal mogelijk over de projecten en verwezenlijkingen van het stadsbestuur. Voor kritische beschouwingen is er geen plaats in het regionaal nieuws. Daarvoor dienen andere media, bijvoorbeeld de weblog Kortrijkwatcher.
Over de zaak van het voorakkoord van 2012 kunnen we alleen zeggen dat we geen oude koeien uit de gracht sleuren.
We zijn helemaal geen maatjes van de burgemeester of van de schepenen.
We hopen met dit bericht een misverstand recht te zetten.

Vriendelijke groeten,
Kris Vanhee
Peter Lanssens

Page 3 of 5
1 2 3 4 5