Stadslijst (6)

 

 

 

 

…………… klik op de foto

Stefaan De Clerck : “Het is Zum Qotsen. De fratsen, het bedrog en de grensoverschrijdende leugens van Quickie moeten afgestraft worden. Ik verafschuw zijn zucht naar macht en geld. Ik raad de CD&V kiezers aan om voor Ruthie Vandenberghe te stemmen. Ruthie komt uit de CD&V-stal en was jarenlang mijn medewerker. Dankzij mijn stemadvies zal zij Quickie verslaan en wordt zij burgemeester. Dat mijn zoon Felix meedoet is een grote teleurstelling. Felix is te goedgelovig en zal pas later inzien dat het een illusie was en hoe dom hij was.”

Ben Vandorpe : “Ik ben helemaal geen fan van de Stadslijst voor Kortrijk omdat ik weinig vertrouwen heb in Quickie en zijn drijverijen. Ik heb bedenktijd gevraagd. Wellicht doe ik het onder voorwaarden. Een schepenpostje zie ik wel zitten.”

Roel Deseyn : “Ik doe niet mee met het laag-bij-de-grondse personage Quickie. Door zijn innerlijke leegheid ontstaat bij hem de behoefte aan banaal amusement en leugenachtige exploten. Hij is een onbetrouwbare machiavellist en platte opportunist die alleen eigenbelang en de eigen carrière voor ogen heeft. Uiteindelijk is hij tot mislukken gedoemd.”

Felix De Clerck : “Ik heb het volste vertrouwen in Vincent. Hij beloofde mij een schepenpostje als ik genoeg stemmen haal. Ik geloof dat ik het kan en zie het volledig zitten. Mijn vader is een rancuneuze ouwe zak, een ouwe zeur en vierkant tegen deze Stadslijst. Hij dwaalt. Ik ben net 40 geworden in de fleur van mijn leven en ik wil mijn eigen boontjes doppen. De Stadslijst wordt een daverend succes.”

Hannelore Vanhoenacker : “Ik sta met heel mijn hebben en houden achter de samenwerking met Vincent en achter de Stadslijst voor Kortrijk. Waarom zou ik niet meewerken met Vincent, een enthousiaste kerel die het beste met mij voor heeft. Verlangend kijk ik steeds uit naar onze dagelijkse geheime ontmoetingen in de raadskelder. Mijn geluk kan dan haast niet op. De Stadslijst wordt de grootste partij van ’t stad en ik word schepentje. 12 jaar oppositie is genoeg geweest en Vincent is een aimabel en eerbaar man en een rots waarop we kunnen bouwen. We halen de absolute meerderheid.”

David Wemel : “De Stadslijst haalt geen absolute meerderheid en dan staan wij met Groen klaar om aan te vullen. Uit discrete contacten met Quickie weet ik dat wij de Stadslijst uit de nood zullen helpen om aan een meerderheid te geraken. Ik ruik mijn kans om schepentje te worden.”

Wouter Vermeersch : “Laat de politieke schavuit Quickie maar konkelfoezen en geheime akkoorden afsluiten. Hij is een te wantrouwen personage en denkt dat  heel Kortrijk aan zijn voeten ligt en hij de Kortrijkzanen kan blijven belazeren. Wij worden de grootste. En dan gaan we eens zien wat we gaan zien en wie victorie zal kraaien. Komen wij aan de macht, dan deporteren wij alle Kortrijkse moslamieten terug naar hun thuisland en de bruin-en zwartmannen tot over de grens met Noord-Vrankrijk.”

Tiene Castelein : “Ik doe niet meer mee met het circus. Ik ben het beu tijdens de gemeenteraadszittingen bespioneerd te worden door ene Frans Lavaert die mij beschuldigt van met mijn werkzaamheden als advocaat bezig te zijn in plaats van met de gemeenteraad. Dat is inderdaad het geval, maar ik kan niet meer tegen het aanvallen van mijn besognes als advocaat. Daarom stop ik ermee. Maar ik blijf Vincent bewonderen. Als we zijn daden nagaan, ontdekken we dat ze allemaal groot zijn, en sommige zelfs buitengewoon groot. Love Vincent.”

Moniek Gheysens : “Ik wil niet meer opdraven als oud besje om de lijst te vullen. Een jaar geleden al heb ik mijn VLD lidkaart teruggestuurd. Ik heb er genoeg van. Ik ben nu politiek dakloos en ik ga een verrassende stem uitbrengen. Op cultureel gebied is Quickie een simpele pias die met zijn fratsen en grollen vermaak schenkt aan zijn dwaze meelopers die hem aanbidden. Over de Kortrijkse VLD zou ik nu kunnen vuilbekken, maar ik ga zwijgen.”

Philippe De Coene : “Ik zou kunnen roddelen, vloeken en tieren maar ik ga sereen blijven. Vorig jaar nog wou Quickie één gezamenlijke lijst met de huidige coalitie. Wij gingen niet direct mee in zijn verhaal. Eén grote leugen. Intussen was hij ook bezig met Hannelore en de CD&V op te vrijen. Proper is anders. Quickie was de hele tijd op twee schaakborden aan het spelen. Hij is een volslagen onbetrouwbaar sujet. Het stinkt in zijn politieke kasbah. De stank van verschroeid politiek vlees. Quickie is afgedaald in de diepste hellekrochten van de politieke perversiteit. Wij, sossen, doen niet meer mee en gaan vanaf nu onze eigen weg. Meer woorden wil ik daar niet aan vuilmaken.”

Axel Ronse : “Aanvankelijk geloofden wij nog in de eerlijkheid van Quickie en zijn voorstellen tot verdere samenwerking vanaf 2024. Maar hoe bedrogen kwamen wij uit. Wat een enscenering, wat een ommekeer. Quickie gaat nu in zee met de tsjeven. Angst om het burgemeesterschap te verliezen. Als het middenklassevolk van de CD&V voor Ruthie kiest ligt zijn droom aan diggelen. Ik heb nu al leedvermaak.”

Wout Maddens : “Mijn verloofde wordt weer burgemeester. Dankzij de stemmen van de tsjeven. Quickie bijt in het zand. En ik blijf op mijn schepenpostje. Dat is een certitude. Meer kan ik daar niet over vertellen.”

2

Luchtgitaar

 

 

 

 

Naar zijn mening gevraagd over het ontslag van Vincent Van Quickenborne antwoordt Stefaan De Clerck :

“Het kwam de schobbejak uiteraard zeer goed uit. In Kortrijk staat hij pas op de vierde plek in de populariteitspolls. Hij had beloofd om nooit weg te gaan uit Kortrijk, NOOIT, deed dat dan toch…Van verraad gesproken. Als hij zich nog wat wilde manifesteren in Kortrijk en iets wilde betekenen voor de verkiezingen van 2024 moest hij wel terugkomen. Het zit er dik in dat de super populaire Ruthie, in de volksmond miss Kortrijk, hem in stemmenaantal ver zal overtroeven en hem uit zijn burgemeesterszetel zal stampen. In de pipigate affaire toonde hij zijn meest onbetrouwbare kant door te liegen over zijn betrokkenheid in het bezeiken van een politiecombi. Quickie is een gepatenteerde leugenaar die blijft liegen over het bestaan van het schriftelijk voorakkoord van 11 juli 2012. U zult begrijpen dat met het verraad dat ik heb meegemaakt, ik die man niet moet, erger nog, ik haat de paljas uit de grond van mijn hart. Vulgair cynisme, opportunisme, verraad, leugens, bedrog en bedrieglijke retoriek zijn de drijvende krachten van de man voor wie het doel de middelen heiligt. Persoonlijk heb ik dus niet de minste waardering, alleen gevoelens van grondig misprijzen voor de persoon Vincent Van Quickenborne. Een luchtgitaar ?”

5

Wit Zand


……… klik op de foto

Als er mist is in mijn hoofd, dan ga ik naar Wissant. Wit Zand. Ruige zee, kliffen, beetje cafardeux.

Ik ben een warhoofd. Spring niet van de kliffen.

Ik moet er voldoende tijd voor uittrekken want als ik er kom begin ik spontaan aan m’n eigen avonturenkamp. Heerlijk MTB-ritje, magische kitesurf sessie. Geëxciteerd om geen kans te missen om op te gaan in de natuur, extreme vorm van fomo. Misschien ook een beetje bang om meteen geconfronteerd te worden met mijn gedachten, met de mist in mijn hoofd.

Als ik in Wissant ben vertoont mijn naïef gezicht een behaaglijk glimlachje en krijgen mijn ogen iets dromerigs.  Ik ga dan natuurlijk niet gek doen en van de kliffen springen.
Dan voel ik de nood om te schrijven en om die schrijfsels met gelijkgezinden te delen. Wellicht louter therapeutisch. Of misschien omdat als je je gedachten deelt ze ook officieel uitgeklaard zijn en de mist daardoor een beetje optrekt?

Ik ben een ijdeltuit.

Soit. Vandaag is dag 2 in Wit Zand. Modus avonturenkamp werd abrupt doorbroken door Carian, de storm. Wat rondgewandeld, de wind zijn gang laten gaan. Carian zat precies ook in mijn hoofd. Mist trok niet op. Verwoede pogingen ondernomen om mijn gedachten op een rij te zetten.

Ik ben een volgeling van Dirk De Wachter.

Ben ik gelukkig? Ben ik goed bezig? Wat is goed bezig zijn? Wat ga ik de komende jaren doen? Ben ik een eeuwige twijfelaar die blijft trappelen in twijfels? Wat is mijn hoger doel?

Ik ben een zelfingenomen interseksueel. Ik bemin mezelf.

Wow! Pittige spinsels en vragen. Zou ik die wel durven opschrijven en delen? Eigenlijk wel want als cultuurschepen heb ik mee gesupporterd om van ‘broosheid’ ons thema voor Kortrijk culturele hoofdstad te maken. What you practice what you preach!.
Dus, here we go!

Ik ben een druktemaker.

Al +9 jaar geniet ik het enorme voorrecht om voltijds aan politiek te doen. Vlaams Parlementslid en cultuurschepen. Omgeven door machtige collega’s en medewerkers. Van ’t beste. Ongelooflijk boeiende contacten kunnen leggen. Elke dag de kans om met je passie bezig te zijn.
Unieke band opgebouwd met Kortrijk. Ik ben hier een nieuwkomer maar het allerleukste wat ik tot nu toe in mijn leven mocht doen is cultuurschepen in Kortrijk mogen zijn. Ik ben zo dankbaar dat ik Kortrijkzaan mag zijn. Elke dag ontmoet ik boeiende mensen met wilde plannen.
Zoveel ziel in onze stad. Ik besef heel goed dat ‘cultuur’ niet het eerste thema is waar de bevolking wakker van ligt. Veiligheid, netheid, mobiliteit, zich thuis voelen. Dat zijn de dingen die er in het dagelijkse leven toe doen. Maar wat zou ons leven zijn zonder verbeelding? Cultuur is de ziel van onze stad.

Ik ben een God in ’t diepst van mijn gedachten.

God is voor velen dood. De natiestaat is vergane glorie. Wat overschiet is decadentie, geld, en het materiële. Cultuur is wat mij betreft de antithese op de postmoderne leegte. Het is eigen aan ons ‘mens zijn’ om te connecteren met zaken die het materiële overstijgen. Een blik in de ziel van een kunstenaar is in zekere zin religie. Dankzij hen zien we dingen waar we normaal blind voor zijn. Ik ben een grote fan van Albert Camus en Dirk De Wachter. Mijn huisfilosofen. Dat er een absolute grond is om dat te doen. De dokter in ‘la Peste’ gaat mensen helpen omdat hij zich verzet tegen de idee dat zieken gestraft werden door God. Bij DDW verlies ik mijzelf en barst in tranen los.

Ik ben agnotiscus maar zie mezelf wel als Christenmens omdat het deel uitmaakt van mijn identiteit. De Bijbel is niet de grond van mijn moraal maar wel de manier waarop ik mijn moraal heb aangeleerd, intstrumenteel. Ik volg Camus. Zonder Bijbel, Zonder Koran, zonder religie moeten we het goede doen, gewoon omdat we ons verzetten.

Ik weet niet waarom ik nu plots de bocht maakte richting Camus en Dirk De Wachter. Misschien omdat ik in hen ook een soort kunstenaars zie.

Ik ben een praalhans.

To the point nu. Hoe dichter de verkiezingen naderen hoe rustelozer ik word. Niet omwille van mijn eigen positie. Zowel binnen als buiten de politiek kom ik op mijn pootjes terecht. Het onbekende spreekt mij zelfs aan. We zien wel waar de wind ons blaast. Ik ben vooral rusteloos van de manier waarop men vandaag over politiek spreekt en denkt. Ik ben echt bang dat getalenteerde mensen niet meer zullen springen.

Ik doe niet aan zelfverheerlijking.

Ik haat pseudo-intellectueel gedaas.

Politiek en ondernemerschap staan wat mij betreft op dezelfde lijn: impact, de wereld veranderen. Ik maak het concreet. Ik kijk heel erg op naar Lorin Paryss en Hermes Sanctorum. Beide zaten in het Vlaams Parlement. Lorin hertekende er de wetgeving rond pleegzorg en gaf daarmee heel wat kindjes perspectief. Hermes streed voor dierenwelzijn, verzette bakens maar botste ook op de limieten van de politiek. Hij startte Paleo op en zorgt daarmee voor een kwantumsprong inzake diervriendelijke voedselvoorziening.

Mijn broer Stéphane Ronse geloofde heel erg in een duurzame supply chain op vlak van voeding. Hij startte Foodbag op en gaf honderden lokale voedingsproducenten een machtig economisch perspectief. Mijn verheerlijking van personages als Lorin, Hermes, mijn broer en Dirk De Wachter grenst aan de oneindigheid.

Politiek en ondernemerschap zijn een continuüm. Het gaat om de wereld veranderen. Je moet in beide durven springen. En je moet jezelf voortdurend in vraag durven stellen.

Ik kan niet leven zonder zonde. Ik ben een libertijn, ik hou van seksuele excessen.

Ben ik nog de juiste man op de juiste plaats? Ben ik nog voldoende scherp? Maak ik nog het verschil? Impact, impact, impact is het antwoord. Als ik me opnieuw verkiesbaar stel dan is mijn lat minstens wat Lorin, Hermes, mijn broer en Dirk De Wachter op maatschappelijk en emotioneel vlak bereikten. Als ik niet geloof dat ik dat kan dan moet ik iets anders gaan doen.
Onze samenleving gaat gebukt onder enorme uitdagingen: Hoe zorgen we ervoor dat onze sociale zekerheid overeind blijft? Hoe vrijwaren de komende generaties van zware schulden? Hoe zorgen we ervoor dat onze gedeelde waarden, normen blijven bestaan? Hoe gaan we om met onze beperkte ruimte? Hoe vrijwaren we de kwaliteit van ons onderwijs?

Ik ben een Sturm und Dranger.
Ik ben een verfijnd mens, een romanticus met een ernstige kans op slagen bij klassevrouwen en lgbtq+ers.
Uitdagingen waarvoor we zowel in ‘het ondernemerschap’ als in ‘de politiek’ de knapste koppen nodig hebben.
Ik zie de knapste koppen de laatste tijd vooral ‘weglopen’ uit de politiek en dat maakt me bezorgd. Een parlement, gemeenteraad, schepencollege. Daar kan je echt impact hebben. Er komt soms ‘shit’ bij kijken maar volgens mij krijg je die ook in de ‘private sector’.

Wat mij in Wissant brengt is mijn zoektocht naar impact. Want impact hebben staat voor mij op dezelfde lijn als geluk.

Ik ben een narcist. Ik koester een idiote bewondering voor Dirk De Wachter.

Ik weet wat ik wil. Ik beleef mijn gelukkig uur. Ik ben geboren in een machtige samenleving, oneindig veel kansen. Goeie zuurstof, zalige gezondheidszorg, schitterend onderwijs, prachtige natuur, een goeie pastoor, dokter, meester, juffrouw, ‘boeken aan mijn voeten’ die mij de wereld leerden begrijpen een geestig dorp, Ik voelde me vrij en thuis.
Ik wil dat de generaties die ons opvolgen in een nog betere samenleving opgroeien. Dat betekent herverdeling. Mensen die een stuk van de baten van hun inspanningen in ‘de pot’ leggen, daar een draagvlak voor vinden. Het gevoel hebben dat iedereen die bijdraagt ook blij is met ‘het systeem’.

Ik ben een wonderbaarlijke mens. Een politieke klassebak.

Dat is ook de reden waarom ik in het Vlaams Parlement het thema ‘Werk’ opvolg. Ik geloof echt dat het systeem op vandaag is doorgeslagen. Werken en bijdragen wordt niet meer aangemoedigd. Ondernemerschap wordt teveel afgestraft. Nochtans liggen daar de sleutels van onze toekomst. Misschien is mijn rol de voorbije jaren iets teveel die van ‘zweep functie’. Maar ergens heb ik wel het gevoel dat ook die functie nodig is in een democratie.

Morgen is er kennelijk goeie wind en een zonnetje in Wissant Wit Zand. Dat betekent dat ik ga kitesurfen. Mogelijk trekt de mist in mijn hoofd dan volledig op. Ik ben een avonturier.

Ik ben een christenmens, geen ouder wordende hypocriet. Ik haat onsamenhangend gezwets.

Ik weet niet of iemand zichzelf zo hard zal afpeigeren om dit schrijfsel tot het laatste woord door te lezen maar ik vond het in ieder geval therapeutisch om alle gedachten op papier te zetten met een goed glas wijn en Dirk De Wachter aan mijn zijde. Mijn toekomst is geen doodlopende straat. Ik ben geen boerenlul, maar un homme du monde. Ik ben smoorverliefd op Zuhal Demir. ’s Nachts kan ik niet slapen, dan denk ik aan Zuhal, aan Hilde Crevits en andere politieke topmodellen.

Ach, laat de ijverzuchtigen de pleurus krijgen.

Vrij naar Axel Ronse
Schepentje van cultuur

4

Criminaliteit in Kortrijk

Op vraag van Vlaams Belanger Wouter Vermeersch weigert burgemeesteres Ruthie om de Kortrijkse criminaliteitcijfers opgesplitst naar nationaliteit en huidskleur, (wit, geel, bruin, zwart) mee te delen.

Ruthie : “Het klopt dat ik deze opgesplitste cijfers weiger kenbaar te maken. Vermeersch, een onvervalste racist, zou deerlijk misbruik maken van deze gevoelige cijfers. Dat Noord-Fransen, ’t is te zeggen Maghrebijnen, met name Marokkanen en Algeriens de lijst aanvoeren is géén nieuws, maar exacte cijfers geef ik niet. Vermeersch is een oneerlijke en kwaadwillige mens die er een duivels genoegen in schept om mensen tegen mekaar op te zetten en uit te kafferen. Maghrebijnen en consorten zijn ook mensen en waarom zouden Vlaamsche identitairen, een volkske van racisten, fascisten en verkrachters, waartoe Vermeersch behoort, minder crimineel zijn ? De opstandige woordenkramerij van Vermeersch kan tot onlusten en burgeroorlog leiden en daar pas ik voor. Ik erger mij dag in dag uit te pletter aan de scabreuze uitlatingen en gedragingen van deze monstrueuze onruststoker. Mijn commentaar klinkt misschien afgezaagd, een tot op het bot afgeknaagd been, toch wil ik het blijven herhalen : Vermeersch is een schoft, een politieke misdadiger in het kwadraat. Bah, ik moet die onverlaat niet.”

Et alors ?

De pers alhier is nu eenmaal en voor altijd van oordeel dat het privé-leven van een politicus van geen tel is, onbesproken dient te blijven, – althans als dit leven zonder invloed is op zijn/haar politiek handelen of functioneren. Vaak wordt daar dan door een politieker die wat in verlegenheid is gebracht de uitlating aan toegevoegd: “et alors?”. Zaak opgelost.
Want het probleem duikt altijd maar weer op als het om het liefdesleven van een politicus gaat. Ik poneer hier met grote stelligheid dat het privé-leven van een politicus (ook in het algemeen) altijd van invloed is op zijn/haar functioneren. Een politieker heeft uiteindelijk geen privé-leven !
Maar kijk nu toch eens naar uw eigen functioneren, ook al staat u niet in de politiek.
We houden het even bij uw liefdesperikelen.
Stel dat u hopeloos verliefd bent. Dan kun je toch niet eten? Niet slapen? Dan zit je op uw werk maar wat zen-achtig naar buiten te staren? Verlang je tot die vergadering is afgelopen? Ben je dag en nacht aan het SMS’en? Altijd maar verstrooid? En als je verhouding geheim moet blijven? Dan is het hek helemaal van de dam. Dan kom je toch een keer met een drogreden te laat op uw werk? Of daag je zelfs een keer niet op. Neem je even een zogezegde “baaldag”. Ben je gelukkiger dan ooit. Uw medewerkers ervaren dat dan. Nemen wat werk van jou over als dat nodig blijkt. Je hebt wat kopzorgen ook.
Kortom, de mensen zeggen dan dat je de laatste tijd een beetje raar doet.
Ik spreek uit ondervinding.

P.S. Is er niet een keer een politicus geweest die zijn lief had verstopt in de koffer van zijn wagen? Dat vergt tijd en planning! Voor de politiek: tijdverlies…

Kortrijkwatcher Frans Lavaert