………………klik op de foto

Stefaan en Felix De Clerck blijven botsen over het Kortrijkse kartel met aartsvijand Quickie.
“Die man vertoont immoreel gedrag” (Stefaan).

Er heerst een gemoedelijke sfeer ten huize Stefaan De Clerck wanneer wij arriveren voor een uitzonderlijk diepte-interview.

Jarretel : Waarom steken de Kortrijkse tsjeven in zee met burgemeester Quickie, Felix ?

Felix : Kijk, het ding is dat we na 12 jaar de oppositie kotsbeu zijn. Wij willen ten allen prijze weer aan de macht geraken en daarvoor is soepele omgang met onze christelijke basisbeginselen een dwingende vereiste. Ruthie, die weer burgemeester hoopt te worden, ging onmiddellijk door de knieën en daarna Quickie die er een  kans in zag om de N-VA, die hij hartsgrondig haat, over boord te kieperen. Ik heb het project goedgekeurd, ik ben een hondstrouwe partijslaaf.

Jarretel :  U gaat niet akkoord, mijnheer Stefaan ?

Stefaan : Wel, euh, in principe wel, maar niet met Quickie. Het gaat voor mij over de persoon Quickie, die diep in zijn binnenste beseft dat hij felle weerzin opwekt. Ik ben niet vergeten wat er 12 jaar geleden is gebeurd toen hij mij een dolk in de rug stak. Quickie is geen integer persoon, hij is een onbetrouwbare paljas die er niet voor terugdeinst alle princiepen over boord te gooien om zijn doel te bereiken. “Een machiavellist pur sang”, zegt Kortrijkwatcher. Er zijn zoveel verhalen én feiten die van hem een verachtelijk, lichtzinnig, hatelijk, leugenachtig en lafhartig personage maken. Een roofzuchtig politiek dier. Denk aan pipigate, aan Kamping Kitsch waar hij met vuile manieren beschonken rondliep en denk vooral aan zijn onvergeeflijke leugen aangaande het schriftelijk voorakkoord van 11 juli 2012. Ik voer strijd tegen illusies, domheid, innerlijke leegheid en verraad.

Felix : Ja ik beaam, zo is dat pa, maar pas op, ook aan jou werden destijds zaken toegedicht die niet helemaal koosjer waren. Zo bijvoorbeeld de beruchte omkoopzaak van 4 oktober 2005, waarin jij genoemd werd als spin in het web. Gelukkig werd de corruptiezaak vakkundig in de doofpot gestoken. Hou je dus gedeisd als het over de integriteit van Quickie gaat.

Stefaan : Laten we daarover zwijgen, het zijn oude koeien.
Heden ten dage gedraag ik mij als een integer persoon die trouw zweert aan de christelijke princiepen en aan wie niets te verwijten valt.

Jarretel : Zal Quickie de lijst trekken ?

Felix : Dat is helemaal niet zeker. We zitten met Ruthie opgescheept die enorm populair is. Zij zal de eerste plaats opeisen en dreigt met een scheurlijst als ze haar zin niet krijgt. Ruthie heeft alle steun in het schepencollege en bij de tsjeven. De verkiezingstijd wordt geen toffe tijd voor Quickie die nerveus rondloopt en zoals de zaken evolueren dreigt hij naast de burgemeestersjerp te grijpen.

Jarretel : Mijnheer Stefaan, bent u kwaad op uw zoontje Felix ?

Stefaan :  Bah neen gij, Felix heeft niks anders om handen, hij droomt ervan schepentje van economie & boeren te worden.
Ik wil hem niet tegenhouden, ik zal hem steunen door dik en dun. Mocht hij mislukken dan zit hij zonder job. Dat mag niet gebeuren. Felix is niet het toppunt van talent natuurlijk, maar hoeft dat in de Kortrijkse politiek ? Zijn Wouter Allijns, Axel Ronse, Axel Weydts, Wout Maddens en Kelly bekwamer ? Ik denk het niet.

Felix : Ik had nooit op die foto vlak achter Quickie mogen staan. Papa verkeerde niet in een vrolijke stemming nadat ik hem meedeelde dat ik door Quickie een schepenpostje beloofd werd, ‘een onbetrouwbare vlegel’, zegt papa. Papa is uit zichzelf tot het inzicht gekomen dat ik geen andere keuze heb dan meedoen met Quickie, geen waardeloos inzicht als u het mij vraagt.

Stefaan : Die foto heeft inderdaad emoties opgewekt. Felix vlak achter Quickie. En hij kaapte de micro die voor Ruth bestemd was. Het bevestigt mijn inzicht dat die man een onbetrouwbare rekel is, die alleen aan zijn eigen postje denkt en goed menende medestanders een loer draait als het hem goed uitkomt. We hebben de laatste truuk van die politieke schavuit nog niet gezien. Hopelijk trapt Felix niet in de val.

Jarretel : Felix staat pas op de vierde plaats voor de federale verkiezingen ? Is dat niet wat magertjes, mijnheer Stefaan ?

Stefaan : Ja dat is zo. Daar ben ik zeer bedroefd over. Mijn jongen wordt onderschat. Zal ik weer een postje buiten de politiek voor hem moeten zoeken, ik vrees van wel.

Jarretel : Had u op politiek vlak niet verder willen staan, Felix ? U bent de eeuwige belofte.

Felix (zijn ogen krijgen iets dromerigs) : Ja dat is zo. Ik kan niet verkozen geraken. Maar ik volg mijn eigen pad. Ik heb 12 jaar dankzij de tussenkomst van mijn papa een postje in de kunstensector bekleed. Mijn vierde plaats is een onverkiesbare troostprijs, ik koop daar niets mee. Papa Stefaan is al op zoek naar een jobke buiten de politiek. Misschien kan hij mij binnenloodsen bij Proximus, waar hij voorzitter is.

Stefaan : Zo is dat. Ook ik ben ontgoocheld over de kansen die Felix in de politiek krijgt. Hij moet nu hopen op een schepenpostje, maar met de onbetrouwbare schurk Quickie kan het alle kanten uit.

Jarretel : Hebben jullie een lijfspreuk ?

Stefaan : Ik bemin het verraad, maar haat de verrader.

Felix : Alle grote mannen zijn bescheiden.

3

Een openhartig gesprek met wouldbe burgemeester Ruthie Vandenberghe, een rasechte Kortrijkzane, die de stad en haar inwoners oprecht graag ziet.

Jarretel : U werd van het burgemeesterschap verjaagd. Hoe verliep het gesprek tussen u en Van Quickenborne ?

Ruthie : Quickie hield geen blad voor de mond en blafte mij toe dat hij weer burgemeester wou worden. Bij die abrupte mededeling raakte ik compleet van mijn melk. Natuurlijk was ik kwaad, schoot in een razende colère, voelde mij tot op het bot vernederd. Ik brieste Quickie toe dat ik zijn wens om weer burgemeester te worden een heel slecht idee vond, maar Quickie volhardde, er was niets aan te doen. Het was heel emotioneel, maar de boel op stelten zetten was zinloos. Ook Quickie werd kwaad, zijn ogen keken mij zeer kwaadaardig aan. Hij zette door en ik werd tot ordinair schepentje gedegradeerd, zogezegd eerste schepentje, wat juridisch een lege schelp is. Mijn wedde zal zakken van 10.368 naar 7.776 euroots per maand. Een gat in mijn budget en in mijn kleerkast. Maar daar lig ik niet van wakker, ik ben geen materialist.

Jarretel : Kunt u nog door één deur met Quickie ?

Ruthie : Natuurlijk niet. Met dat verraad kan ik niet leven. Daarom zin ik op weerwraak in 2024. Ik overweeg mij, met enkele gelijkgezinden, af te scheuren van Team Burgemeester en met een nieuwe lijst van wal te steken bij de volgende verkiezingen. Schepentje Maddens, mijn lief, zal meedoen, samen met Wouter Allijns, Stefanie Demeyer, Koentje Byttebier en Nicolas Beugnies. Lien Claassen, Helga Kints en Tiene Castelein twijfelen nog, maar ze hellen sterk over in mijn richting. De ambitieuze Wouter Allijns droomt ervan om in 2036 burgemeester te worden. Dat is nog lang. We zullen zien.

Jarretel : Welk gevoel overheerst er momenteel bij u ?

Ruthie : Walging, afkeer, ontgoocheling, frustratie. Ik kan dat niet wegsteken. Mijn vertrouwen in Quickie en in de politiek is compleet om zeep.

Jarretel : Waar bent u het meest trots op ?

Ruthie : Rond de positieve mentaliteit van mensen werk ik graag. Mijn realisaties voor de stad Kortrijk zijn niet in enkele zinnen te vatten. Ik ben visionair, ben geen ééndagsvlieg en ik zie mijn Kortrijkzaantjes dolgraag en zij zien mij even graag. Gisterenavond hoorde ik, in afspanning Balthazar, enkele Kortrijkzanen over mij bezig. Het was een en al gestoef en ook  ontgoocheling over het feit dat ik als burgemeester brutaal door Quickie aan de deur werd gezet. Hoe Quickie zich ook uitput om de sympathieke burgemeester uit te hangen, en zijn populariteit de hoogte in te blazen, hij zal niet slagen. Daar sta ik garant voor.

Jarretel : Ze noemen u miss Kortrijk of de koningin van de Broeltorens omdat u graag in de gazetten staat te pronken als een modepop.

Ruthie : Ik kan niet verduiken dat ik een uitgebreide dressing heb op maat van mijn uitbundige garderobe. Maar is dat belangrijk ? Ik vind het wel heel tof om in de kranten te staan en mijn vele realisaties breed uit te smeren en om mijn populariteit aan te scherpen. Is daar iets mis mee ?

Jarretel : Wat denkt u van de leugen van Quickie over het schriftelijk voorakkoord van 2012 dat zijn vervolg kent in de legislatuur 2018 – 2024 ?

Ruthie : Ja, dat is inderdaad een schandelijke en schaamteloze leugen. Dat vergeef ik hem nooit. Een reden temeer dat ik mij afscheur en een nieuwe lijst trek in 2024. Ik zet nu alles op alles om Quickie te verslaan en om weer burgemeester te worden. Meer kan ik daar voorlopig niet over vertellen.

Jarretel : Hebt u een motto ?

Ruthie : Het enige wat men met liegen bereikt, is niet geloofd te worden als men de waarheid spreekt. Van Aristoteles. Van toepassing op Quickie.

4

….klik op de foto

Diepte-interview met burgemeester Vincent Van Quickenborne, alias Quickie.

Jarretel : Waarom hebt u beslist om weer burgemeester van Kortrijk te worden ?

Quickie : Kijk, ik voelde mij plotsklaps verantwoordelijk voor de misstap van justitie en nadat ik een goed gesprek had gehad met waarnemend burgemeester Ruthie nam ik het besluit om mijn ministerschap, met tranen in de ogen, aan de haak te hangen. Ik voelde dat een belangrijke opportuniteit zich aandiende, namelijk dat het nu of nooit was om Ruthie aan de kant te schuiven en de sprong naar het burgemeesterschap te wagen. De enorme populariteit van Ruthie hield een gevaar in voor mijn positie bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Daar moest hoe dan ook spoedig een einde aan gesteld worden.

Jarretel : Hebt u ooit overwogen om het rustiger aan te doen ?

Quickie : Ach neen, het postje van gewoon Kamerlid ligt me niet. Dat is goed voor luilakken die maandelijks hun loontje opstrijken en voor de rest niets uitrichten. Ik ben een bezige bij, kan niet stilzitten. Er is nog veel te doen in onze stad, veel projecten staan op stapel en met een slapjanus als Ruthie zou dat niet meer lukken. Zij speelt op een grandioze wijze miss Kortrijk, dat wel, maar méér moeten we van haar niet verlangen, voor het serieuze werk is ze vele maatjes te klein. Bovendien is Ruthie dag en nacht druk bezig schepentje Wout te beminnen, veel tijd om Kortrijk te besturen blijft er niet over. Ruthie is een wonderbaarlijk wezen, maar voor het burgemeesterschap is zij totaal ongeschikt.

Jarretel : Hoe reageerde vrouwtje Anouk op uw terugkeer naar het provinciestadje Kortrijk ?

Quickie : Heel enthousiast. Als minister was ik nooit thuis, dag en nacht zat ik in Brussel, het begon zwaar te wegen voor mijn vrouwtje. Anouk werd nooit meer bediend, als u begrijpt wat ik bedoel en in Brussel leefde ik als een monnik. Burgemeester zijn is een razend drukke job, maar nu kom ik elke avond weer thuis, zij het na middernacht. Anouk wordt weer op tijd en stond bediend en ik schep er vreugde in elke dag gewone Kortrijkzanen te ontmoeten. Zo wil ik op stap gaan, deur aan deur, vergezeld van mijn twee oudste kindjes. Ik wil alle Kortrijkzanen op die manier weer voor mij winnen door de goedmoedige en sympathieke huisvader en burgervader te spelen.

Jarretel : Veel Kortrijkzanen voelden zich in de steek gelaten en hadden het wel voor Ruthie.

Quickie : Ik was inderdaad afwezig in Kortrijk. Ruthie speelde handig in op die afwezigheid door de toegankelijke en goedgemutste miss Kortrijk te spelen. Door alle dagen met haar smoel in de gazetten te staan, de pretmadam te spelen, groots te doen en veel noten op haar zang te hebben. Zij is een talent om met haar verbluffende uitstraling en onsamenhangend gezwets de naïeve Kortrijkzanen om haar vingers te draaien. Meer en meer werd ik mij bewust van het gevaar dat zij mij zou overvleugelen, want Ruthie bruist van ambitie. Het werd tijd om het burgemeesterschap terug op te nemen, en de dociele Ruthie tot schepentje van een aantal onnutte dingen te degraderen en haar af te remmen in haar populariteit. De uitstalling van mijn politieke goddeloosheid zal mij in pole positie brengen bij de gemeenteraadsverkiezingen.

Jarretel : Hebt u het Kortrijkse beleid van Ruthie kunnen opvolgen ?

Quickie : Elke maandag had ik een ontmoeting met Ruthie en gaf haar instructies voor de komende week. Als perfecte marionet deed zij niets tegen mijn bevelen in. Slaafs uitvoeren wat ik beval.

Jarretel : Wat zijn uw ambities voor de komende gemeenteraadsverkiezingen ? En voor de nationale verkiezingen ?

Quickie : Ik ga keihard werken voor de Kortrijkzanen en Ruthie weet dat ik burgemeester wil blijven. Ik wil haar overtreffen. Als ik moet kiezen nationaal of lokaal ga ik weer voor het ministerschap. Het burgemeesterschap is een uitweg voor als ik naast een ministerpostje grijp en daar is veel kans toe. Daarom wed ik op twee paarden. Mogelijks moet ik weer het burgemeesterschap opgeven als ik de kans krijg minister te worden. Kortrijk een tweede keer in de steek laten, misschien als ik weer eens word geroepen voor een hoger doel. Eerste minister worden of een internationale topjob. Het wordt in elk geval spannend en misschien sta ik dan voor een dilemma. Maar nu ga ik verkwikt en enthousiast weer voor Kortrijk aan de slag. We zien wel wat er zich later aandient.

Jarretel : Hebt u een motto ?

Quickie : Misschien is niets geheel waar, en zelfs dàt niet. Multatuli.

4

         klik op de foto

Ruth Vandenberghe, alias de Roste Muize, viert 50ste verjaardag:

“Het voelt heerlijk om burgemeester te zijn, ik zie Kortrijk en de mensen van Kortrijk zo gaarne, ook de slechte Kortrijkzanen, maar de meeste Kortrijkzanen deugen. Burgemeester Ruthie Is 50 ! Om dat niet onopgemerkt voorbij te laten gaan, liet Jarretel haar door drie vrienden interviewen. Nele, Vincent en Tom. Spontaan, met het hart op de tong en verrassend. “Ik doe oprecht mijn best en probeer iedereen te helpen. Ik ben een supervrouw”, vertelt Ruthie, een toffe madam, zonder poeha. Ze blijft de Ruth van vroeger, zonder show. ‘What you see is what you get.’

Het werd een spontaan en openhartig gesprek.

Vriendin Nele: 50 jaar worden, hoe ervaar je dat ?

Ruthie : Schrik heb ik niet. 50 is een mijlpaal. Age de décadence zeggen ze. Maar is dat zo ? Al is het vet wel van de soep nu, uiterlijk dan toch (schaterlach). Maar ik voel mij een superieure Kortrijkse deerne, hoog verheven boven Vlaamsche huisvrouwen en Hollandse kaasboerinnen. Mentaal zit ik steeds beter in mijn vel, door ouder te worden. Ik beken dat ik graag ouder word.

Nele: Heb je last van fysieke kwalen tijdens het liefdesspel ?

Ruthie : Och ja, na een nuit blanche duurt het recupereren steeds langer. Daarom beperk ik dat dus, tot groot verdriet van mijn onovertroffen geliefde (hilariteit). Maar ik kan niet leven zonder excessen, zonder avonturen, zonder verrassingen, zonder zonde. Ik verafschuw een zoutloos bestaan, een opeenstapeling van déjà vu’s. Dankzij het burgemeesterschap kan ik mijn verlangens sublimeren. Ik heb onafgebroken honger naar de ondeugd. Een grote gave.

Vincent : Je ziet er goed uit, wat zijn jouw geheimen ?

Ruthie : Ik straal dat uit, want ik ben blij, optimistisch en gelukkig. Dankzij de speciale standjes uit de Kamasutra hou ik me lenig en fit, dat helpt.
ik ben helemaal geen bourgeoise, ook niet in het liefdesspel.

Vincent: Voel je je lichaam veranderen ?

Ruthie : Jawel, de menopauze wenkt. Ik begin vapeurkes te krijgen als ik word aangekeken door jonge viriele mannen. Mijn lichaam is als een stoommachine. Tijdens de liefdesdaad straal ik van genot en scheid ik een doordringende geur af. Ach, ik word eraan gewoon en vrees niet in een dal van onzekerheid terecht te komen.

Tom: Waar geniet je nu meer van dan vroeger ?

Ruthie : Van samen met mijn neukwillige geliefde in het bos te gaan wandelen en er de liefdesdaad te bedrijven. Onder een wilde kastanjeboom of een Hollandse linde. Heerlijk. Zalig. Opwindend. Ik verkies het Beirebos, omdat de kans op ontdekking daar het grootst is en dat maakt de opwinding zoveel groter en het genot intenser. Vroeger vond ik dat maar niks, maar met het stijgen der jaren kan ik intenser van de natuur genieten. Ook op stadsrecepties hou ik ervan intieme gesprekken aan te knopen, veelal met mannen van mijn obediëntie.

Nele: Trek je je aan wat de mensen over je zeggen of roddelen ?

Ruthie : Totaal niet. Wat kommeerewijven roddelen, daar lig ik niet van wakker.
Wat niet wil zeggen dat ik mij niets aantrek van leugens. Zo bijvoorbeeld dat ik een showmadam ben die alleen geïnteresseerd is om met mijn gezicht in de gazetten te staan pronken. Verder kan ik niet tegen de idiote bewondering van hondse slippendragers die mij de hemel in prijzen en alleen maar uit zijn op faveurkes. Daar kan ik echt niet tegen.

Tom: Wil je burgemeester blijven ? Kandidaat-burgemeester in 2024 ?

Ruthie : Kijk, ik ga er niet flauw over doen. Ik wil absoluut burgemeester blijven.
Niets gaat boven het burgemeesterschap van Kortrijk. Alles wat dat in de weg staat, moet meedogenloos vernietigd worden. Vincent (Quickie) zal zich moeten schikken naar mijn ambitie, of hij weer minister wordt of niet. Trouwens, er gaan geruchten dat hij zou gelogen hebben in de zaak van het politiek voorakkoord van 2012, namelijk dat er geen schriftelijk akkoord was, terwijl dit zeker wel het geval was. Indien deze leugen wordt bevestigd hangt zijn politieke toekomst aan een zijden draadje. Beseft Vincent dit wel of volhardt hij in de boosheid ? Het zou van een cynische dwaasheid getuigen mocht Vincent toch de burgemeesterssjerp ambieëren. Dit versterkt alleszins mijn positie in de wedloop naar het burgemeesterschap. Ik wil burgemeester blijven tot 2036 en daarna de sjerp overdragen aan schepentje Wouter Allijns, een onkreukbare jongen, een crème van een vent. Wouter ligt er nu al wakker van. Het is hem gegund.

Vincent: Waar droom je nog van ? Heb je een bucket list ?

Ruthie : Ik herhaal dat ik burgemeester wil blijven tot 2036. En op privévlak, een huwelijksaanzoek. De liefde van mijn minnaar is nog veel mooier dan al mijn dromen, en het allermooiste is, dat het geen droom, maar werkelijkheid is.

Vincent: Tot slot, hoe gaat het in de liefde

Ruthie : Oh ja, zalig ! (grijnslacht), al ontwaar ik bij mijn geliefde een zekere jaloezie wanneer ik me tè charmant en tè intiem gedraag, zonder dat het echt vulgair wordt, tegenover mijn mannelijke schepentjes en gemeenteraadsleden. Maar ik ben gelukkig. Meer kan ik daar niet over vertellen.

2

In de zomerbar Marie Claire’s liepen we minister Vincent Van Quickenborne, alias Quickie, tegen het lijf. Q. maakte tijd voor een openhartig gesprek.

Jarretel : Hoe verliep uw jeugd ?

Quickie : Mijn ouders waren fanatiek katholiek. Aldus kwam ik in contact met nonnekes en paters die om de haverklap bij ons thuis op bezoek kwamen. Mijn moeder geraakte bij elk bezoek in extase. Ik werd misdienaar en de nonnen waren zot van mij, de paters ook. Aldus werd ik op 15-jarige leeftijd ingewijd in de geheimen van de seksualiteit en op een lieflijke manier ontmaagd door zuster Virginia en pater Amadeus, om het zo te zeggen. Ik draag er nog altijd de sporen van zegt mijn vrouwtje Anouk en zij kan het weten. In hardrock café het Stenen Tijdperk leerde ik mijn eerst liefje kennen, een brunette met kastanjebruine ogen, Juliette. We hadden verkering buiten medeweten van mijn ouders en na één jaar maakte ze het uit. “zijt gij misschien in een klooster opgekweekt” schreeuwde ze op een dag, en weg was ze, Juliette. Ik heb nooit kunnen achterhalen wat ze met die laatste zin bedoelde.

Jarretel :  Hoe werd u politiek bewust ?

Quickie : Aan de Kulak was ik haantje de voorste, ik stichtte er het Liberaal Vlaams Verbond en ontdekte nachtboîte de Geverfde Vogel. Ik begon zwaar uit te gaan, te drinken als een zwitser en jointjes te smoren. Nachten aan één stuk door dronken we hectoliters bier en blauwe cocktails en in den geverfden zaten we aan de veel te jonge meiskes, het liep de spuigaten uit. Vele malen zijn mijn ouders me bij het ochtendgloren komen ophalen, compleet lazarus, volledig van de wereld. Dàt waren tijden, man ! Een jaar later kwam ik in contact met Bert Anciaux die me inlijfde in zijn club ID21. Bert zag in mij een groot politiek talent, en dat was een understatement. Ik ben het grootste politiek talent dat Kortrijk ooit gekend heeft. Toen geraakte ik als jongste senator verkozen en stak ongegeneerd jointjes op in de plenaire vergaderingen. Het zorgde voor opschudding en daar deed ik het voor en voor de roes. Ik had twee programmapunten : het Koningshuis afschaffen en jointjes toelaten in de Senaat. Het is er nooit van gekomen, ik zag alras in dat ik het Koningshuis in ere moest houden, wilde ik later opklimmen op de politieke ladder en minister worden. Nu ben ik nog altijd tegen het Koningshuis, maar ik geef toe, ik speel komedie om mijn politieke loopbaan niet in gevaar te brengen. Ze noemen mij nu een totentrekker, maar ach, laat ze roddelen. Ik ben daar heel eerlijk in, en jointjes smoor ik nog altijd, maar niet meer in de Senaat. Dat moet dringend gelegaliseerd worden. Ook het gebruik van cocaïne moet uit het strafrecht. Het is een edele drug als hij goed gebruikt wordt. Ook mijn vrouwtje is daar niet tegen, ze houdt van de bedwelmende geur en van mijn jointjes, zegt ze.

Jarretel : Hoe begon uw Kortrijkse politieke carrière ?

Quickie : In 2006 geraakten we, dankzij een koehandel met schepentjeszetels, voor het eerst in het stadsbestuur. We lieten onze broek tot op de enkels zakken om toch maar in het bestuur met de tsjeven te geraken. Eén en een half zeteltje kregen we en we waren zot content. Paardenneuker De Clerck bleef de baas.

Jarretel : Hoe bent u eigenlijk aan een serieus lief geraakt ?

Quickie : In 2009 is het gebeurd. Ik was al zesendertig en mijn ouders vreesden dat ik nooit van de straat zou geraken. Ik zocht dringend een lief. Ik had al wat losse scharrels achter de rug onder andere met Francesca V, een publieke vrouw die mij behandelde als een dweil. Ook Tanja D. heb ik bereden, maar enkel voor de fun. En nog een half dozijn andere veredelde luxehoeren. Ach, kwajongensstreken, en ik moest mijn balzak toch ergens ledigen. Kwatongen noemden me een would-be homoseksueel, maar de herenliefde heb ik nooit geconsumeerd. Tot de lang verwacht dag aanbrak, dat het zou gebeuren. Toen Dell’Anno Mijn Restaurant in 2009 won brak er een spontaan volksfeest uit op de grote markt. Plotsklaps zag ik daar een lief meiske, en klein pittig duivelinnetje staan dat luisterde naar de naam Anouk. We dronken ons in de roes en dansten op de toog van de geverfden en van het een kwam het ander, Anouk werd mijn eerste en laatste serieus lief. Ze is een uitzonderlijk schoon stuk vlees en zeer spontaan, maar ongeschikt voor een carrière als internationaal top-lingeriemodel. Wat heb ik geluk gehad. Vijf jaar later zijn we katholiek getrouwd, op aandringen van de zeer gelovige Anouk, niet dat het persé katholiek moest, maar ik ben lichtgelovig en had daar dus geen enkele moeite mee.

Jarretel : Hoe verliepen de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 ?

Quickie : Philippe De Coene was niet gelukkig in de oppositie. En wij van de VLD waren niet gelukkig in het bestuur samen met de CD&V en De Clerck. De N-VA Kortrijk kwam ook opzetten. Aanvankelijk poogden ze schepentje Maddens te overhalen naar de N-VA over te lopen. Maddens twijfelde maar bleef tenslotte toch voor zekerheid kiezen in de blauwe stal.  De tijd was rijp voor gesprekken met de N-VA en met de sossen. Na zes maanden geheime gesprekken op een locatie buiten Kortrijk kwamen we tot een deal tussen de drie partijen. We kwamen overeen om het samen met ons drieën te doen als we de meerderheid haalden, wat ook gebeurde met 22 zeteltjes.

Jarretel : Er wordt beweerd dat er een schriftelijk voorakkoord werd gesloten ? Is dat zo ja of neen ?

Quickie (geïrriteerd) : Ewel, euh, ja, ’t is te zeggen, dat is een moeilijke vraag. Ik weet dat er teksten circuleren van een voorakkoord, en dat is juist, er staan daar inderdaad zes handtekeningen op waaronder de mijne en verder die van De Bruyne en Scherpereel van de N-VA, Weydts en De Coene van de sossen en van Maddens van de VLD.  Dat kan ik niet meer ontkennen. Aanvankelijk beweerde ik dat het alleen ging om een mondelingen deal, ik loog dat ik blauw zag, maar na publicatie van het akkoord keer ik op mijn stappen terug, dat schriftelijk akkoord was ik compleet vergeten. Is dat een leugen ? Heb ik als minister gelogen ? Ja, om bestwil. Ik wil alleen al het goede voor mijn stad en mijn land. Hopelijk bewaren kwatongen hun giftige commentaar voor als ik op pensioen ben.

Jarretel : Hoe verliep het verder ?

Quickie : In 2018 beslisten we het akkoord verder te zetten. Maar toen riep De Croo mij om minister te worden. Ik had op het hoofd van vrouw en kinderen gezworen het burgemeesterschap van Kortrijk nooit te verloochenen, Maar het is toch gebeurd, zoniet zouden mijn kansen om later nog minister te worden definitief verloren zijn. Ik kies het ministerschap boven het burgemeesterschap omwille van mijn roeping, maar evenzeer omwille van de euro’s. Voor de afbetaling van mijn villaatje met zwembad en poolhouse aan de linkeroever van de Leie. En ik heb een groot gezin, dat kost stukken van mensen, er zijn veel euro’s nodig, wil ik op grote voet blijven leven.

Jarretel : Ruth Vandenberghe werd burgemeester.

Quickie : Ach ja die Ruthie…miss Kortrijk zoals ze zeggen, of de ‘roste muize’, ze doet het niet zo goed, ze staat veel te graag te pronken in de gazetten en toont een fundamenteel gemis aan politieke daadkracht. Een showmadam, te licht voor het zware werk als burgemeester. Ik weet nog niet hoe 2024 zal uitdraaien.

Jarretel : Wie zal in oktober 24 de lijst van de VLD aanvoeren ?

Quickie : Dat wordt een heikele kwestie. Ik moet een gok wagen. Zal ik meer stemmen halen dan Ruthie ? Niets is zeker en Ruthie schijnt populair te zijn ondanks haar turbulent privéleven. In elk geval word ik lijsttrekker, en als de regeringsvorming tegenvalt word ik weer burgemeester, zoniet zit ik zonder job en zonder convenabel inkomen. Maar Ruthie, die smalend miss Kortrijk of de roste muize wordt genoemd, heeft de smaak te pakken, zij wordt een te duchten concurrent. Ik ben nu al volop aan het rekenen en herrekenen hoe ik mijn positie bepaal bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. In elk geval kan ik Kortrijk geen tweede keer verraden. Ik breek me er af en toe zelf het hoofd over. Dat ik eventueel weer burgemeester wil worden, is dat geen eerbare ambitie ?

Jarretel : Wat vindt u van de Kortrijkse persjongens Kris Vanhee en Peter Lanssens ? Zijn ze de slaafse schoothondjes van u en uw trawanten ?    

Quicke : Ik heb die hondse slippendragers graag. Op professioneel gebied lamme goedzakken die mooi in de pas lopen en nooit enige kritiek op het stadsbestuur uitbrengen. Positivo’s die weerstaan aan de roep om kwaadwillige artikels met scherpe kritische beschouwingen aan hun gazetten toe te vertrouwen. Zo wil ik het houden. Ik heb hen zelf zo gekweekt en een heimelijke deal met ze gesloten : bij één woord kritiek wordt hen nooit nog enige informatie over onze projecten, plannen en realisaties toegespeeld. De persjongens vrezen broodroof en lopen bijgevolg flink in de pas, ze deugen en daar ben ik blij om. Onze geliefde stad Kortrijk wordt niet beter van gezuurpruim en opstandige woordenkramerij zonder daden. Ik haat kritiek op onze fantastische manier van besturen en op de realisatie van onze grootse projecten. Dat er af en toe een leugen valt is collateral damage.

Jarretel : Wilt u na de verkiezingen minister blijven of keert u terug als burgemeester van Kortrijk ?

Quickie : Wel, euh, een netelige vraag. Kijk het zit zo, ik wil daar heel openhartig in zijn. Krijg ik de kans om weer minister te worden, dan zal ik die kans met beide handen grijpen. Het is een kwestie van idealen maar zeker ook om financiële reden. Als minister verdien ik namelijk het dubbele dan als burgemeester. Als verkoopster in een kledingzaak verdient mijn vrouwtje te weinig om onze train de vie hoog te blijven houden, maar met een ministerwedde plus al de faveurkes kan Bruin het wèl trekken. Ik zal hoe dan ook de lijst van Team burgemeester aanvoeren, voor zover Ruthie geen stokken in de wielen steekt en de 1^ste plaats opeist. Ze staat veel te pronken in de plaatselijke gazetten en schijnt heel populair te zijn bij de modale Kortrijkzaan, maar zal ze meer stemmen halen dan ik ? Het wordt een dubbeltje op zijn kant, heel spannend. Maar ik ben een politieke straatvechter en zal me weren als een duivel in een wijwatervat.

Jarretel : Hebt u een motto, een lijfspreuk ?

Quickie : Ik word verteerd door een onstelpbare honger naar de politieke ondeugd. Daarom poneer ik : het hele geheim van de politiek bestaat hierin, op het geschikte ogenblik te kunnen liegen.

1

Op de opening van het Groeningepark liep Jarretel de notoire Kortrijkse huisfilosoof Jean-Jacques, alias Jan-Jaak, tegen het lijf.

Jarretel : situeer jezelf eens binnen het Kortrijkse landschap van interessante mensen.

Jan-Jaak : Ik ben een nette mens, een interessante Kortrijkzaan en een kleine beambte op rust, en hou me nu vooral bezig met schilderen, fietsen en filosoferen, levenswijsheden verkondigen zeg maar. Ik doorliep met vrucht het VTI, den Tek zoals ze zeggen, unief kon ik niet aan. Daarna een opleiding in de grafische kunsten aan het Higro, waar ik met de grootste onderscheiding afstudeerde met felicitaties van de jury. Ik riep mezelf uit tot artiest en schilder vooral op zondagnamiddag, veel zelfportretten, maar ook stillevens en landschappen met paarden, distelvinken, moerbeziestruiken en loopse koeien. Kwatongen noemen mij denigrerend een zondagsschilder, maar ik weet wel beter, ik stoor me niet aan roddelaars en ijverzuchtigen.

Jarretel  : Doe je nog andere interessante dingetjes om je dagen zinvol te vullen ?

Jan-Jaak : Ik maak grote fietstochten tot ver over de taalgrens en in Noord-Vrankrijk. Ik fiets alleen, in de veloclub werd ik buitengegooid omdat ik te veel de filosofische toer opging en de anderen mijn exposé’s met doorspekt met geleerde woorden en zinnen niet konden volgen. Wanneer ik dan afgemat maar voldaan weer thuis arriveer staan mijn pantoffels klaar en sla ik aan het filosoferen over de zin van het leven en over de relatie met mijn vrouw die ik voor de gelegenheid Juliette noem. Mijn huwelijk is stabiele , al meer dan vijfendertig jaar. Ik heb het oeuvre van alle grote wijsgeren gelezen en bestudeerd, Sartre, Camus, Schopenhauer, Nietsche, Kafka, Aristoteles, Hegel, Kant, Spinoza Kierkegaard, Jung, Charles Bukowski, Jan Cremer en Jean-Pierre Van Rossem met zijn fameus meesterwerk ‘Hoe kom ik van de grond.’ Wie kan dat zeggen ? De meeste mensen komen niet verder dan Boon, Brusselmans, Yvonne Kroonenberg en Godfried Bomans. En de pseudo wijsheden van Humo, Het Rijk der Vrouw en Dag Allemaal.

Jarretel : Vertel eens een paar wijsheden uit de grote filosofische meesterwerken.

Jan-Jaak : Schopenhauer bijvoorbeeld vertelt dat de mens op het dier het intellectuele genot voor heeft. En dat men in het algemeen kan zeggen dat de twee vijanden van het menselijk geluk het verdriet en de verveling zijn. En dat vooral door innerlijke leegheid de behoefte ontstaat aan gezelligheid, afleiding, amusement en allerlei luxe waardoor veel mensen een verkwistend leven gaan leiden en daarna in de ellende terechtkomen. Schopenhauer verkondigt ook dat voor aan lager wal raken men bewaard blijft door innerlijke rijkdom, de rijkdom van de geest, want hoe groter de geest, des te minder plaats er overblijft voor verveling. Arthur kent geen grotere absurditeit dan die van de meeste metafysische systemen, die het kwaad als iets negatiefs beschouwen, terwijl het juist zo positief en tastbaar is. Daarentegen, aldus de filosoof, is het goede al het geluk en het negatieve, namelijk het opheffen van de begeerte en laten eindigen van een kwelling. Enzovoort enzoverder…Het is natuurlijk heel jammer dat zo weinig mensen deze wijsheden begrijpen en toepassen op hun eigen leven. Ik zet me daar dag in dag uit voor in, maar het is vechten tegen de bierkaai. Ik ga dan nog liever voor mijn schildersezel zitten en schilder voor de zoveelste keer mijn eigen kop, dan me nog verder uit te putten in het verspreiden van al deze filosofische waarheden. Als mens voel ik mij als een adelaar hoog verheven vliegend boven de eenden die diep onder mij vliegen. Adelaars vliegen alleen, eenden vliegen in troepen.

Jarretel : Heb je een motto ? Een levenswijsheid ? 

Jan-Jaak :   Ja, dat heb ik. ‘De mensen zijn meer met zichzelf ingenomen op grond van talenten en deugden, die zij zich verbeelden te hebben, dan op grond van zulke, die zij werkelijk hebben’

Tijdens de Sinksenfeesten kon Jarretel op het terras van Bar Oskar Bart Algoed, alias Adelbert, strikken voor een diepte-interview.
Adelbert is sinds 2007 Nachtburgemeester van Kortrijk

Jarretel : Hoe ben je eigenlijk nachtburgmeester geworden ?

Adelbert: Kijk vriend, in 2007 richtte de toenmalige populaire satirische weblog het Verdriet van Kortrijk een ludieke verkiezing in voor het nachtburgemeesterschap van Kortrijk. Ik was toen al een fervente bezoeker van de Kortrijkse café’s, nachtbars, uitzuipkroegen, striptease tenten en hoerenkasten en ik greep mijn kans. Er dienden zich een zevental kandidaten aan en dankzij de nodige dosis corruptie werd ik glansrijk verkozen. Sindsdien oefen ik plichtsbewust het ambt van nachtburgemeesterschap uit. Ik voel mij in deze hoog verheven functie de gelukkigste mens van Kortrijk.

Jarretel : Was er vroeger een Kortrijkse nachtburgemeester ?

Adelbert: Tja, een zekere Geert Vandepitte, alias Pit, had zichzelf al vroeger tot nachtburgemeester uitgeroepen met de slogan ‘nachtburgemeester ben je voor het leven’, wat een pretentie. Op het Verdriet van Kortrijk werd Pit met klikken en klakken uit de functie gebonjourd en nam ik rechtmatig zijn plaats in, middels een democratische verkiezing, waarbij ik met drie straten lengte de verkiezing binnenhaalde. De hovaardige Pit noemde zich al meer dan 15 jaar de zogezegde nachtburgemeester, maar de sukkel kwam nooit buiten, bezocht nooit een Kortrijkse café, tenzij hoerentent, kende niets van het Kortrijkse nachtleven, terwijl ik het nachtleven ken als mijn broekzak. Ik vond al langer dat die titel mij toekwam.

Jarretel : Wat doe je naast het nachtburgemeesterschap beroepshalve ?

Adelbert: Ik ben ook conceptuele kunstenaar, bijvoorbeeld een natte dweil aan een roestige nagel aan de muur van de Paardenstallen hangen en wrakhout van asielzoekersbootjes in Broelkaai zes. Het brengt allemaal niks op, vandaar dat ik huisjes- en reclameschilder ben, kalligraaf, designer en luchtkastelenbouwmeester. Ik dreef ook tien jaar kroeg ‘t Fonteintje, maar het krioelde er nooit van het volk om het zo te zeggen, alleen een half dozijn verstokte toogkrijgers hielden de kave van mijn boîte tien jaar recht. Maar ik deed er voldoende inspiratie op om een boek te schrijven waar ik nog altijd niet aan begonnen ben.

Jarretel : Wat houdt de functie van nachtburgemeester in ?

Adelbert: Ik beloofde alle Kortrijkse café’s met een bezoekje te vereren en blijde intochten te doen. Momenteel ben ik nog altijd bezig met het inwijden van de ca 250 Kortrijkse café’s, een werk van vele tientallen jaren. Een verheven taak die een grote opoffering en veel doorzetting vraagt, maar ook veel lol en voldoening schenkt. Daarnaast organiseer ik opleidingen voor cafébazen en -bazinnen met cursussen over drinken zonder mate, caféruzies bijleggen en willige vrouwen versieren. Er zijn wel voorwaarden vooraleer ik een café kan inwijden. In de eerste plaats moet het café open zijn. Verder moet de baas of bazin aanwezig zijn en ik mag niet al te dronken zijn. Bovendien moet ik er minstens een hele nacht tot het ochtendgloren vertoeven, de bazin versieren en gratis drank krijgen. Sommige Kortrijkse uitgaanders boden mij al aan inwijdingen over te nemen, maar dat aanbod heb ik afgeslagen. Daar ben ik niet corrupt genoeg voor.

Jarretel : Hebt u nog andere plannen als nachtburgemeester ?

Adelbert :  Na Kortrijk congé wil ik een bal van de nachtburgemeester inrichten, zo rond mijn verjaardag van 20 september. Ik ben nog op zoek naar een geschikte locatie en heb al veel mooie voorstellen ontvangen. De Kreun bood zich aan en burgemeester Ruthie bood Depart aan. Ik kijk uit naar andere kandidaten. Den Chips van Masselis is te klein en Masselis is een te onmogelijk mens om zaken mee te doen.

Jarretel : Hoe zal zo’n bal van de nachtburgemeester verlopen?

Adelbert : Met een overvloed aan drank en meegaande vrouwen natuurlijk en als apotheose de huldiging van dagburgemeesteres Ruthie als officiële Miss Kortrijk. Ruthie is helemaal geen bourgeoise, ze is goed bezig en zit vol jeugdig vuur en dat komt niet alleen door de vrijerscapaciteiten van schepentje Wout die zij waardeert, maar ook door de zedenverwildering en libertijnse levenswandel die zij uitstraalt. De onversaagde Ruthie wordt dan in de bloemen gezet door schepentje Wout, de aanbidder die aan haar voeten ligt en tevens de feestrede houdt. Er zijn geen taboe’s en Wout zal zich over Ruthie uitvoerig laten gaan over haar politieke drijverijen, haar kwaliteiten, haar realisaties, haar samenzweringen, haar ongebreidelde levensblijheid en haar enthousiasme, maar ook over haar mislukkingen, haar kwellingen, haar excessen, haar amoureuze avonturen, haar onzekerheden, haar mislukte chambres séparées en haar déjà vu’s. Ruthie is niet de politieke wasserettekoningin zoals schavuit en politiek hoerenjong Wouter Vermeersch haar omschrijft. Wanneer wordt die racist en fascist Vermeersch uit de gemeenteraad gegooid ?

Jarretel : Hebt je een mening over de Kortrijkse politiek ?

Adelbert: De stad Kortrijk wordt bestuurd door een schepentjescollege dat alle zin voor ernst en deugdelijk bestuur verloren heeft. Het achterkamer gekonkel en de samenzweerderige activiteiten domineren het reilen en zeilen in de Kortrijkse politiek. De lokale persjongens en meiskes zwijgen als vermoord. Ze putten zich uit in pluimstrijkerij en vleierij. Peter Lanssens, alias lange Peter schiet hierbij de hoofdvogel af, maar ook Kris Vanhee, Bas De Wilde, Margo Demeulemeester en Jan Steenhoudt  laten zich niet onbetuigd en onderwerpen zich aan de politieke goddeloosheid van de schepentjes, waarbij schepentjes Weydts en De Coene op magistrale wijze getuigen van grensverleggende eigengereidheid en achterkamerpolitiek. Schepentje Kelly Detavernier staat droog en prevelt op elke gemeenteraad als een automatische piloot wat haar cabinetards haar in de oren fluisteren en schepentje Ronse trotseert met verbazend gemak de spotternijen over Kortrijk culturele hoofdstad. Gelukkig hebben we miss Kortrijk Ruthie die het Kortrijks schip drijvende houdt.

Jarretel : Heb je een motto, een lijfspreuk ?

Adelbert : Een wens en een lijfspreuk : schaf het sluitingsuur af.
Bier maakt de man.